De dood

Nou ik heb weer een spannende dag meegemaakt op m´n werk, een mw ging dood en achteraf was ik er blij mee. Dat klinkt waarschijnlijk heel raar. Deze mw kreeg een bloeding in haar hoofd, vanaf het begin dat ze bij ons was ging het al niet goed met haar. Het was een flinke bloeding volgens de arts. Gisternacht begon deze mw koorts te krijgen en was ze minder aanspreekbaar. ´s Ochtends werd haar man, dochter en schoonzoon gebeld. Omdat de familie heel de ochtend bij haar was, ging ik en mijn collega haar aan het einde van de dag haar een ´kattenwasje´ geven. Even haar gezicht en van onderen opfrissen. terwijl ik de washand stond uit te wringen, zei mijn collega: ‘Sandy, volgens mij hoeft het niet meer’.

We liepen de kamer uit en zij zei tegen de arts en de familie die op de gang stond te wachten dat mw was overleden. Omdat wij bij haar waren, gingen wij nadat we de familie wat tijd met deze vrouw hadden gegeven, haar netjes neerleggen en een beetje wassen. Dit was een heel raar iets, ik had de neiging om te fluisteren en tegen mw te praten. Alle slangetjes, infuus, sond en zuurstof werden verwijderd. Mw werd door ons netjes neergelegd en we deden een een handdoek onder haar kin, zodat haar mond dicht zat. Dit wordt ook gedaan in verband met de lijkstijfheid die daarna optreedt.

Ik vond het heel speciaal om dit te mogen doen. Ik noem het zelf: de laatste eer bewijzen.
Maar ik vond het ook moeilijk en wennen. Ook was het vervelend om de familie zo te zien; heel verdrietig.
Toen de familie weg was, kwam de matrice om mw naar beneden te brengen omdat ik en mijn collega benieuwd waren hoe het er uit ziet in het mortuarium, gingen wij met haar mee.
Het was daar heel mooi, beetje gezellig zelfs. Ik heb ook de koelcel gezien, waar op dat moment twee mensen lagen en de obductie kamer, waar ze sectie verrichten. Deze zagen er beide koel, koud en eng uit. Maar de aula voor de familie en de kamer waar mw eventueel opgebaard zou kunnen worden, zag er erg mooi en plechtig uit.
Dit had ik niet verwacht in een ziekenhuis eigenlijk. Ik had een ‘dooie bedoeling’ verwacht.

Ik ben blij dat ik dit heb mogen meemaken, tuurlijk maak je dit vrij vaak mee in een ziekenhuis, want niet iedereen verlaat het ziekenhuis levend.
Ik ben weer een ervaring rijker.