De drie

Ik bevond me boven de aarde. Ik keek neer op deze planeet. Ik aanschouwde de pracht van de natuur, maar eveneens zag ik de rotzooi die wij mensen ervan hadden gemaakt. Langzaam daalde ik af, naar beneden, naar de plek die zonet mijn aandacht trok. Het was warm op de plek, het was er opvallend rustig. Voor me zag ik een soort van klooster, of eigenlijk een kleine tempel. Er straalde een fel licht van uit. Het deed pijn aan mijn ogen. Wat opviel waren de reusachtige pilaren die van buiten goed te zijn waren. Eenmaal naar binnen gelopen zag ik hen zitten. Drie oude mannen, mannen die al veel meegemaakt moesten hebben, mannen met een verhaal. Alle drie waren ze in gedachten verzonken. Ik keek zo een tijdje naar het gebeuren en vond het weer tijd om te vertrekken. Ik ging weer verder.

Weer zag ik onder me een stukje aarde, langzaam daalde ik neer en bekeek de plek die ik zojuist uitgekozen had. Ik zag dat het een café was. Gewoon een oud café. Een café van een klein dorp ergens in een mooi land. Eveneens zaten daar drie mannen. Mannen van middelbare leeftijd. Ze zaten alle drie aan een flinke pul bier. Ze fascineerden me. Ze zaten daar maar, treurig keken ze in de glazen. Waarschijnlijk net van kantoor en ze gingen na het biertje weer op huis aan. Ik vervolgde mijn tocht.

Onder me zag ik een straat, zo één uit een moderne nieuwbouw wijk. Ik daalde af. Rechts van me zag ik drie kinderen. Drie spelende kinderen. Ik keek er een tijdje naar. Ze waren daar met zn drieën aan het rennen, hollen en spelen. Ze waren nog zo onschuldig, nog zo fris in het leven. Even later werden ze door hun moeders naar binnen geroepen, en ik ging weer, in gedachten verzonken.

Ik wist dat deze nog kinderen als ze ouder waren na het werk naar het café gingen en ze zich daarna weer huiswaarts spoeden om zich daarna weer te storten in het werk. Om zich vervolgens terug te trekken in de eenzaamheid, in de leegte, in de oudheid. Ik had net een levensverhaal meegemaakt, een tragedie.

Ik dronk mijn laatste bierglas leeg, en spoedde me naar huis. Weer een dag hard gewerkt…

(voor het plaatje, en voor meer verhalen zie mijn weblog)