De goudvissen die hun leven opofferden voor de kunst

De kunstenaar schept. Dat heeft hij gemeen met God. God, daarom ook wel De Schepper genoemd, heeft naar verluidt de wereld geschapen. Inclusief het leven daarop, dus ook u en mij. Kunstenaars zijn ook scheppers maar een beetje tweederangs. God beschikt, indien hij bestaat, over leven en dood. Kunstenaars niet. Zij kunnen, zelfs als zij Picasso of van Gogh heten, geen leven scheppen. Doden kunnen zij wel, maar dat vinden de meesten van hen niet zo kunstzinnig. Theo van Meerendonk, kunstenaar te Woerden, is niet zo bescheiden. Geen leven scheppen, OK, desnoods. Maar doden, dat laat hij zich niet ontnemen. Niet dat hij een doodordinaire slager, visser, jager of minister van landbouw is. Hij doodt niet voor geld of voor de lol. Nee, Theo doodt in naam van het bijna allerhoogste, DE KUNST (DE ALLERHOOGSTE, mits deze bestaat, onderscheidt zich juist door leven te kunnen scheppen, hoezeer Theo daar ook van baalt). Theo ofwel VM zoals hij zichzelf liefkozend aanduidt (afkorting van Van Meerendonk) heeft in zijn schier oneindige wijsheid besloten tot creatie van het kunstwerk “Goudvissen schilderen” U voelt al aankomen dat de diepte van de scheppingsdrang van VM verder gaat dan het vereeuwigen van goudvissen op het doek. Hij heeft de goudvissen ingeschakeld als levende kwast. Eigenlijk zijn deze bescheiden schepsels dus zelf kunstenaar. VM heeft als het ware kunstenaars geschapen naar zijn eigen evenbeeld. Zoals God (de echte) de mens naar zijn evenbeeld schiep. Het is een mirakel!

Op zijn website www.vanmeerendonk.com beschrijft hij zijn gang naar de dierenwinkel. Hij verhaalt trots hoe hij het winkelmeisje dat probeerde hem goede raad te geven over de verzorging van de diertjes, geraffineerd om de tuin wist te leiden, waardoor hij, enigszins onvoorzien, met overbodige waterplantjes, grind en vissenvoer huiswaarts keerde. Want het was niet de bedoeling dat de diertjes hun kunstexercitie zouden overleven. In zijn creatief universum aangekomen met een zak met 20 goudvissen, doopte het scheppend genie 18 ervan in verf en liet ze vervolgens anderhalf uur spartelen op het doek, tot ze gestikt waren. Het resultaat was: KUNST. De 2 resterende diertjes kregen gratie. Wat hun verdere lot was vertelt de website niet. Wel dat VM hen niet meer wilde “gebruiken” Omdat de doodsstrijd van hun 18 makkertjes “hem erg aangrijpt” Niet menselijks is ook een halfgod vreemd.

Voor zijn nieuwste artistieke schepping heeft de Kunstenaar/halfGod de hand andermaal over het hart gestreken. De vacht van levende schapen heeft hij geverfd. En die schapen mochten blijven leven. De Provincie Utrecht was zo enthousiast over deze nieuwe creatieve uitbarsting van de Geïnspireerde dat zij subsidie heeft verleend. De Grote Kliederaar heeft van het aardse slijk spuitbussen verf gekocht en is ter hoogte van Woerden, de wei ingetrokken. Daar heeft hij de argeloze dieren een nieuwe kleur gegeven. Ik ben nu benieuwd wat voor lammetjes het oplevert als een paarse ram een groene ooi dekt. (Gewoon wit, wedden?) Nu vraag ik me af of een column ook levens waard is. Hoeveel goudvissen mag ik tegen de muur smijten om deze column te schrijven? En mag het ook een kunstenaar zijn? VM geef ik nog even het voordeel van de twijfel. Misschien kan hij een dode goudvis weer levend maken. Dat zou pas kunst zijn. VM wil graag reakties: info@vanmeerendonk.com of 0348-498006. Stel hem niet teleur!