De Lachmeeuw

Je wordt wakker, springt uit bed, zelfs zonder je nek te breken over rondslingerende kleren en denkt: “ja, vandaag ga ik m’n dag eens nuttig besteden, ik trek de wijde wereld in mijn prachtige joggingspak en hoppa.” Maar dan kijk je uit je raam en zie je de bui al hangen en besluit je toch maar binnen te blijven in je babyblauw, badstoffen pyjama.
Je trek de gordijnen nog een stukje verder open en dan opeens blijf je als versteend staan. Daar, recht voor je neus staat het monster. Je kijkt in zijn zwarte ogen en je kunt z’n gedachten al lezen. Je weet wat hij van plan is, maar je staat machteloos. Nog voordat je je kunt bewegen vliegt hij weer verder en splatsj ! Een prachtig kunstwerk van Picasso op je raam en in de verte hoor je hem lachen van plezier.
Er zit niets anders op dan de ladder op te halen om naar boven te gaan en je raam weer te reinigen. Daar staat hij dan, hij staat in je oogveld. Je besluit om voorzichtig te werk te gaan. Dus je loopt bewust om de ladder heen en niet eronder door, want tja, dat zou anders ongeluk brengen. Net wanneer je de ladder vast wil pakken hoor je klapperende vleugels en een lach waarvan je kippenvel krijgt. “Ohnee, dit keer ontkom je me niet schijtbeest, want wie het laatst lacht, lacht het best en diegene ben ik nog altijd!” Je rent je huis in, pakt je jachtgeweer en begint als een gek om je heen te schieten. “Sterf, jij duivelsmonster”!
Dan voel je opeens een hand op je schouder en langzaam draai je je om. Wie staat daar voor je neus? Iemand van de postcodeloterij met een bos bloemen en een cheque van een miljoen? Nee, het is oom agent. “Zo meneer, wat denkt u allemaal aan het doen te zijn? Heeft u wel een vergunning voor dat wapen? Komt u maar even mee naar het bureau”. En daar zit je dan gezellig in het kinderzitje achterop de fiets van oom agent en in de verte hoor je die meeuw weer lachen van plezier.
Weer thuis aangeland besluit je dat raam maar te laten voor wat het is en je huppelt weer je huis in om vervolgens alle ramen dicht te doen en gordijnen te sluiten, want nog 1 blik van die meeuw en je draait door. Maar dan hoor je opeens gebonk op de deur. Je schrikt en denkt: wie kan dat nu weer zijn? Je enge schoonmoeder? Een jehova getuige? Een enge huurmoordenaar met een cirkelzaag? Of drugs bunny met een pakketje voor je? Voorzichtig doe je de deur open met je honkbalknuppel al in de aanslag. Staat daar een meter onder je neus een Vlaams meisje die zegt: “Amai, ik moest kloppen he, want de bel deed het niet”. Je krijgt meteen de neiging de deur in d’r gezicht te smijten, maar je bewaart nog net je zelfbeheersing.
“Wilt u misschien nog kinderpostzegels kopen mijnheer?” En je antwoord zo kalm mogelijk: “nee dank je”. Maar zo snel geeft ze het niet op, ze ruikt je geld en gaat door “echt niet meneer? Maar kijk dan wat een mooie zegeltjes! Deze bijvoorbeeld waar een mooie meeuw opstaat!” Je hartslag bereikt bijna het hoogtepunt en je adem versnelt zich. “Weet je wat je met die domme zegels kunt doen?”…en een moment later zie je gemummificeerd schepsel lopen onder de postzegels.
Net wanneer je in slaap valt op je luie bank, val je per ongeluk op de afstandsbediening en plop daar gaat de tv aan. “U ziet nu een natuurdocumentaire over de lachmeeuw”. Ja, dit was de laatste druppel, je pakt de tv en besluit…”klop klop” en weer klopt er iemand op de deur. Vast weer dat meisje van de postzegels. In woede en met je tv in je handen ren je naar de deur, gooit hem open en je smijt je tv naar degene die voor de deur staat. “Ow, hallo oom agent…” En daar zit je weer in het kinderzitje achterop de fiets van oom agent en in de verte hoor je weer iemand lachen ^_^