Gisteren heb ik de magische leeftijd van 28 jaar bereikt. Jarenlang heb ik naar deze leeftijd toegeleefd omdat ik ooit eens op de televisie heb gehoord dat je op je 28e in de bloei van je leven bent en aan de top van je kunnen. Als ik me goed herinner werd dit verteld in een sportcontext, maar op een of andere manier is dit altijd bij me blijven hangen. Mijn verjaardag begon al vroeg deze keer. Om 6 uur besloot onze jongste telg dat hij genoeg had geslapen. Manlief is uit bed gegaan om zijn melk te maken en kwam terug boven met een flesje en met twee cadeautjes. Hij feliciteerde me, maar hoewel ik vereerd en verbaasd was dat hij er deze keer wel aan had gedacht, hadden we geen zin om zo vroeg al een heel verhaal af te steken. Nadat we de kleine Colin terug in bed hadden gelegd, keken we elkaar even aan en besloten unaniem dat de cadeautjes nog maar even moesten wachten en dat we onze oogjes nog even dicht gingen doen.
Om kwart voor acht was het dan toch echt gedaan met slapen. De cadeautjes moesten worden uitgepakt en Amber had een tekening gemaakt. Het is bijna belachelijk hoe blij je als moeder kunt zijn met twee groene en drie blauwe strepen op een verfrommeld stukje papier.
Omdat Colin nog zo klein is, zag ik het nog niet zitten mijn verjaardag te vieren. Er zit dan toch al snel zo’n 30 man binnen. Dit bleek een goede beslissing. Lars had de dag vrij genomen en Amber was naar de opvang, dus hadden we heerlijk de tijd om samen een gebakje te eten en dit weg te spoelen met een kopje thee.
’s Avonds is er nog wel wat directe familie geweest, maar precies genoeg om zelf ook nog te kunnen kletsen met het bezoek wat toch voor jou is gekomen. Als je 30 man binnen hebt zitten, doe je heel de avond niks anders dan met koffie, gebak, bier, wijn, chips en toastjes lopen leuren. Voor wie doe je het eigenlijk. In ieder geval niet voor je eigen plezier.
Deze verjaardag is gevierd, zoals ik de dag dat ik op de top van mijn kunnen ben beland, altijd al had willen vieren. Voor de eerste keer sinds jaren heb ik echt kunnen genieten van mijn verjaardag. Maar wat nu? Nooit heb ik verder gedacht dan die magische grens. Nu ik hier ben aangekomen, kan dit maar een ding betekenen.Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……
25 reacties
Louise · 5 september 2005 op 07:20
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
Welnee!!
Genieten en gewoon doorgaan. Het leven is nog maar net begonnen 😉
Ma3anne · 5 september 2005 op 09:18
Sterkte!
(De eerste aftakeling begint tussen de oren.)
Wright · 5 september 2005 op 09:31
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
Pff, laat je niks wijsmaken, Wendy77. (Hoop niet dat dat getal staat voor hoe oud je je voelt.)
T’is een uitspraak, die met stellige zekerheid is gemaakt door een man met een midlife crisis, die een excuus zoekt voor een groen blaadje. Dezelfde man overigens, die beweerd dat mannen alsmaar mooier worden naarmate de jaren vorderen 😛
Geertje · 5 september 2005 op 09:56
[quote]Hij feliciteerde me, maar hoewel ik vereerd en verbaasd was dat hij er deze keer wel aan had gedacht, …. [/quote] 😕 😕 😕
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
Niets meer aan toe te voegen. 😛
Welkom op ColumnX!
WritersBlocq · 5 september 2005 op 10:09
Welkom Wendy!
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
Die is begonnen toen je geboren werd, het is 1 groot optuig- en aftakelgebeuren.
Groetje, Pauline.
Outsider · 5 september 2005 op 10:15
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen[/quote]
Ik heb ook wel eens ergens gelezen dat de grens ligt bij 35 jaar, dus ongeveer in het midden van een mensenleven. De eerste 35 jaar overheersen de opbouwkrachten van het lichaam en na het 35e jaar de afbraakkrachten. Dus zo bekeken heb je nog 7 goede jaren voor de aftakeling begint.
champagne · 5 september 2005 op 10:23
Ach, soms voel ik me met mijn veertig jaar nog een twintiger en ik weet dat er momenten zijn geweest dat ik me als twintiger wel veertig voelde!
Ik heb gewoon variabele gevoelsleeftijden zogezegd 😛
Trukie · 5 september 2005 op 10:33
Leuke column Wendy
Welkom bij CX
prikkels · 5 september 2005 op 10:33
Gewoon een lekkere column. Enne het ligt eraan welke sport je bedrijft. Bij tennissers ligt het hoogtepunt bijvoorbeeld rond hun 25e.
Als je ooit weer zin hebt in een feest van 30 man dan is dit misschien wel een tip: men neme een grote tafel en zet daar van tevoren de drank, lekkers en andere aanverwante artikelen op roep dat het zelfbediening is en je hebt een heel wat rustiger verjaardag waarin je heel wat minder zorg hoeft te besteden aan het natje en droogje en je meer met je gasten kunt bezighouden.
En anders: neem zo’n partyplanner.
bert · 5 september 2005 op 10:49
[quote]Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
Lichamelijk misschien wel, maar geestelijk gaat het nu pas beginnen, maar daar moet je wel in geloven. 🙂 🙂 🙂
klungel · 5 september 2005 op 11:02
gefeliciteerd 🙂
Kees Schilder · 5 september 2005 op 11:23
Ja nu begint het uitzakken en uitstulpen.Ik dacht eerst even dat je 77 was.Als je op die leeftijd zo’n column schrijft geef ik je gelijk 😀
Mosje · 5 september 2005 op 13:29
Ja, je hebt helemaal gelijk. Jij hebt je beste tijd wel gehad nu.
😛
viking · 5 september 2005 op 13:35
Sjonge…
KingArthur · 5 september 2005 op 16:21
Vergeet leeftijd en wees zo oud als je je voelt.
Bakema_NL · 5 september 2005 op 19:16
[quote]Vergeet leeftijd en wees zo oud als je je voelt.[/quote]
Behalve als je man en getrouwd bent….doe je dan op gepaste momenten voor alsof je weer 15 jaar ouder bent……..volg deze raad op, je zult me dankbaar zijn. 😛
wendy77 · 5 september 2005 op 21:28
Jee wat leuk al die verschillende reacties. Ik heb me om sommige reacties ook wel een breuk gelachen hoor. Gelukkig voel ik me nog steeds (nu twee weken na mijn verjaardag)hetzelfde als daarvoor 🙂 Dus neem ik aan dat het tussen de oren wel goed zit. Nou ja, als ik een andere reactie mag geloven, is het na mijn 35e toch echt gedaan 😀
Wright · 5 september 2005 op 22:58
Ja, dat kan ik bevestigen! 😛
Troy · 6 september 2005 op 05:32
Deze column kon me niet echt bekoren. Valt een beetje in de categorie dertien in een dozijn. Niet slecht geschreven, maar matig uitgewerkt. Van mij mag er in je tweede column wat meer spanning/humor/verzin het maar zitten….
wendy77 · 6 september 2005 op 09:15
[quote]Deze column kon me niet echt bekoren. Valt een beetje in de categorie dertienin een dozijn. Niet slecht geschreven, maar matig uitgewerkt. Van mij mag er in je tweede column wat meer spanning/humor/verzin het maar zitten…..[/quote]
Bedankt voor je reactie. Ik zal het onthouden en proberen!
Troy · 6 september 2005 op 15:04
@ Wendy:
Ik ben blij dat je mijn reactie als postieve kritiek heb opgevat. Zo op het beeldscherm kunnen bepaalde woorden nogal bot overkomen. Ik ben benieuwd naar je volgende schrijfsel en hoop dat je iets met mijn kritiek kunt.
En…welkomop cx trouwens 🙂
Grt Troy
Li · 6 september 2005 op 22:01
[quote]Nu ik hier ben aangekomen, kan dit maar een ding betekenen.Vanaf vandaag is de aftakeling begonnen……[/quote]
En ik lees het natuurlijk weer verkeerd.
Ik dacht dat je ColumnX bedoelde. 😀
Dat we er allemaal afgetakeld uitzagen enzo.
Li
sally · 6 september 2005 op 23:06
Aan de reakties is duidelijk te zien dat we met veel 27 plussers te maken hebben hier. 😀
welkom
Sally
wendy77 · 7 september 2005 op 16:39
hahaha Sally, ik denk het ook ja!!
Dees · 7 september 2005 op 18:07
Geniet maar flink van je 28e. Het klopt overigens wel, de dag dat je 29 wordt merk je het meteen. De heupen enzo… En ja, die eerste leesbril, die je dan ook nog steeds kwijt bent terwijl hij gewoon aan een touwtje om je nek bungelt 😮