Ik ga op de koffie bij schoonmoeder in het verzorgingshuis.
Dat betekent aanschuiven aan tafel bij een aantal dames, dat altijd in een vaste opstelling bij elkaar zit.
Nieuwkomers zijn niet welkom, die zoeken maar een plekje elders.
Voor familie echter wordt ruim baan gemaakt want daar scoor je mee. De gesprekstof varieert en hangt erg af van ziek en zeer binnen het huis.
Opnames in het ziekenhuis passeren regelmatig de revue en ook overlijden doet het goed aan deze tafel.
Kinderen en alles wat daarbij hoort aan nageslacht tot achterkleinkinderen aan toe, is uitermate geschikt voor een praatje.
Als mijn kleinkinderen meekomen, kunnen ze rekenen op een warm onthaal.
Soms wil een pakkende krantenkop ook nog wel eens stof doen opwaaien maar vandaag wil de conversatie niet erg vlotten en dus vraag ik iets te enthousiast: “En dames nog nieuws vandaag?”
Na een korte stilte zegt een tafelgenote. “Mevrouw wij vergeten hier zo veel, elke dag is nieuw.”
Die zit en ik zit met de mond vol tanden.
Gezondheidszorg
Hikikomori
In de Japanse en Koreaanse “feelgood” series die ik veelvuldig kijk, lijkt de omgangsvorm tussen de personages vormelijk doch redelijk ongedwongen. De plot draait meestal om jaloezie en concurrentie ten overstaan van buitenbeentjes binnen een Lees meer…
9 reacties
LouisP · 28 maart 2011 op 18:22
“Mevrouw wij vergeten hier zo veel, elke dag is nieuw.”
Had een perfecte laatste zin geweest…
Ontwikkeling · 28 maart 2011 op 20:12
Wat een heerlijke inkijk 😉 Ben het met Louis eens: schrappen de laatste zin.
Wat fijn je hier te lezen!
sylvia1 · 28 maart 2011 op 20:30
Ongelooflijk eigenlijk hè, hoe universeel dit soort gesprekjes zijn. Als ik later in het bejaardenhuis zit, dan ga ik over iets anders praten…
Leuk stukje!
arta · 28 maart 2011 op 21:00
Ja, een leuk stuk.
Af en toe ga ik in het bejaardenhuis koffiedrinken, zomaar voor de gezellig, en het valt mij steeds op dat nieuws van vorige week, deze week nieuw nieuws is voor sommigen. Van de éne kant triest. Van de andere kant superspeciaal om zo argeloos elke dag opnieuw te kunnen starten.
lisa-marie · 29 maart 2011 op 09:26
Hij is goed!
Alleen had ook ik de laatste zin weg gelaten.
SIMBA · 30 maart 2011 op 11:43
Ik vind die laatste zin net leuk! In de kunstgebittentandeloze omgeving met je mond vol tanden zitten 😀
pally · 30 maart 2011 op 12:06
Mooi en compact stukje met duidelijke inhoud, Ferrara. Alleen, ja, ook ik zou pleiten de laatste zin weg te laten, dan blijft de conclusie voor de lezer bewaard.
groet van Pally
Ferrara · 30 maart 2011 op 15:47
Ik ben blij met jullie positieve reacties.
De laatste zin heb ik inmiddels uit het opgeslagen exemplaar verwijderd.
Harrie · 31 maart 2011 op 10:56
Ha ha, dat vergeten dat ken ik wel. Alleen zit ik niet met een mond vol tanden want ik heb zo’n klappergebit. Laten staan die zin.