De mooiste…

Even met de Haagse Hogeschool gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Pim Breebaart in de buurt?” De secretaresse antwoordde in een slecht soort steenkolenengels dat de baas van het internationaal georiënteerde onderwijsinstituut even was lunchen. Zoals u weet, ben ik altijd erg belangstellend naar mijn gesprekspartners, dus ik informeerde: “Waar bestaat zijn lunch eigenlijk uit?” Arabische Liga, verklapte de aardige telefoniste. Of ik later terug wilde bellen. Nee, dat wilde ik niet, dus de lunch van de onderwijsbaas werd wreed verstoord, en ik kreeg de doorgedraaide bovenmeester aan de lijn. Korzelig informeerde hij, wat ik van hem wilde. Dus ik stak van wal. Met een korte vraag: “Zeg Pim, waar is je kerstboom?” Een diepe zucht aan de andere kant van de lijn. De vraag, of ik nou óók al begon. Of ik nou ook al zat te zeuren. Over die storm in een glas water. Want er waren zat kerstbomen in zijn gebouw. En daar had ik de angsthaas tuk: “Nee, grapjas. Allemaal leuk en aardig dat je hier en daar een kerstboom hebt weggemoffeld in het voorraadhok van de conciërge, in het stookhok van de centrale verwarming en achter de balie van de afdeling Gevonden Voorwerpen, maar daar kom je niet mee weg. Een kerstboom hoort op een prominente plek te staan. In de hal van die school van jou. Open en bloot. Op een trotse plek. Waar denk je dat bij mij de kerstboom staat? Op de plee? Man man man, schei toch uit. Je bent gewoon een angsthaas die siddert voor de toorn van de Islamiet.” Deze belediging wenste de opperdocent niet te accepteren. Want ik had het mis. Want hij ging prat op het internationale karakter van zijn school. Weer fout: een van zijn collega’s had zich al laten ontvallen dat een aanzienlijk deel van de leerlingen op zijn school van niet-westerse komaf is. Niet-westerse komaf. Dat is een andere omschrijving van wat wij een Moslim noemen. En internationaal karakter is dus gewoon een eufemisme voor zwarte school. We noemen de Al Achmed Mohammed VMBO-school toch ook niet internationaal? Rot nou gauw een eind op… En laat duidelijk zijn: allochtonen hoeven van mij geen spruitjes te vreten en op 30 april oranjebitter te zuipen. En een Islamitische onderwijsinstelling hoeft heus geen kerstboom neer te zetten. Maar een Nederlandse openbare onderwijsinstelling hoort in december gewoon een kerstboom te hebben. In de hal! En vol lichtjes. En slingers. En kerstballen!

Over kerstballen gesproken. Die zijn dit jaar niet rood. En ook niet zilver. Nee, de kerstballen van dit jaar zijn bejaard. Kijk maar in de Playboy. Kerstballen uit de eerste helft van de vorige eeuw. Van Patricia Paaij. Wát een trieste vrouw. Je hele leven uitgewoond door een of andere arrogante helikopter-DJ, en dan nu doen alsof je nog steeds een soort van onweerstaanbare jonge seksgodin bent. Je moet wel heel erg het spoor bijster zijn, als je zonder een botox-spier te vertrekken durft te roepen dat je iedere man in bed krijgt. Hoe bespottelijk ben je dan? En bij zo’n dweil als een Robert Jensen je ex-echtgenoot genadeloos door het slijk halen, en dan klagen als Theo Maassen in DWDD op zijn beurt eens eventjes genadeloos van leer trekt. Sommige zaken zijn niet weggelegd voor zestigplussers. Topsporter. Ballerina. Presentator bij TMF. Naaktmodel. Nee, echt. Paaij moet niet zo verbolgen doen als ze de wind van voren krijgt van Theo Maassen. En dan die meneer Heemskerk, de hoofdredacteur van dat rukblaadje. Kwaad op Maassen omdat hij bij de andere onderwerpen in DWDD veel minder had te melden. Dat was wel een heel erg flauwe opmerking, natuurlijk. Het is aan Theo Maassen om uit te maken, welke gast hij wel, en welke hij niet de oren wast. En Theo zit bij DWDD op grond van zijn reputatie van grofgebekte flapuit. Dus als hij in dat programma, nadat Paaij hem had gesmeekt om haar tietenplaatjes te bekijken, zegt dat zijn necrofiele kennis het getoonde best zou weten te waarderen, dan is daar niets mis mee. Dat is zijn vak: cabaretiers horen -net als columnisten, trouwens- hardhandig te beledigen waar het nodig is. Maar goed, Patricia Paaij is natuurlijk niets meer dan een aan lagerwal geraakte aandachtshoer. En maar roepen dat er nog nooit een plastisch chirurg aan haar tieten heeft gezeten. Wel frappant dat ik haar niet heb horen roepen dat er ook nog nooit iemand met photoshop aan haar tieten heeft geknutseld. Neem een ander in de maling. Koop je de Playboy, word je nog belazerd. Ik laat dat vieze blaadje bij de tijdschriftenboer gewoon in het rek liggen. Papieren tieten doen mij niets, en Mevrouw Oplopers heeft de mooiste van de hele wereld in haar bloesje! Met vlag en wimpel betere tieten dan Patries. En ze heeft minder last van de zwaartekracht ook.

Die opmerking doet me denken aan de palmeilanden voor de kust van Dubai. Die hebben juist heel veel last van de zwaartekracht. Ze zakken langzaam weg in de zeebodem. Dat betekent dat die oplichters van PalmInvest dus niet meer vervolgd hoeven te worden. Want het maakt voor de deelnemers aan dat beleggingsfonds geen moer uit of hun geld nou op gaat aan dure vrouwen en dito auto’s, of dat hun investering letterlijk in de zeebodem verdwijnt. Zo zie je maar weer: een duidelijk bewijs dat onze mondiale economie is gebaseerd op drijfzand. Mazzeltje voor de oplichters in kwestie. Want die gaan dus vrijuit, als hun advocaat mijn voorzetje een beetje slim inkopt. Maar het blijft natuurlijk tuig.

Netzoals die hooligans die dat strandfeest in Hoek van Holland hebben verknald. Ook tuig. Ik ben nog steeds beduusd van de beelden die we deze week op televisie hebben kunnen zien. Onvoorstelbaar. Een horde randdebielen, die in groepsverband iedereen die de pech heeft dat ‘ie binnen handbereik staat in mekaar trapt. Zomaar. Voor de lol. En in koor scanderen: “Hamas, hamas, de Joden aan het gas.”Zomaar. Voor de lol. Doorgedraaide idioten, die strontlazarus van de drank en stijf van de drugs de op de vlucht geslagen politiemensen achtervolgen tot in de duinen, ver buiten het festivalterrein. Zomaar. Voor de lol. Ik zag politiemensen die letterlijk in levensgevaar verkeerden, en dus noodgedwongen hun vuurwapens gebruikten. Eerst schoten ze waarschuwingsschoten in de lucht, en toen dat ook niet hielp vuurden ze als laatste redmiddel gericht op hun aanvallers. Uit lijfsbehoud. Volkomen terecht, dus. En dan die ouders van zo’n doodgeschoten jongen. Die hun advocaat in NOVA laten zeggen dat de agenten helemaal niet hoefden te schieten. Zodat hun lieve zoon helemaal niet had hoeven te overlijden. Rot toch op! Hun lieve hooliganzoontje maakte deel uit van de wilde horde die een klopjacht op die politiemensen hield, ver buiten het festivalterrein, nadat hij en zijn vriendjes de hekken hadden vernield. Hoe gestoord kun je zijn, om dan nog te beweren dat de fout bij de agenten ligt… Maar ja, die advocaat hè? Ik zie een verband. Die ouders hebben gefaald in hun poging, hun kind op te voeden: Robby van der Leeden werd hooligan. En die advocaat heeft gefaald om zijn zoon tot een fatsoenlijke jurist te maken: Bram Moszkowicz werd maffiamaatje. Dat zeg ik, ik zie een verband. De ene mislukte opvoeder neemt de andere mislukte opvoeder in de arm… Zonet openbaarde ik al een intiem lichamelijk aspect van mijn vrouw. Laat ik dan op dat vlak ook maar wat over mijzelf vertellen. Ik ben gezegend met een meer dan uitstekende stoelgang. Als ik weer eens in de buurt van Rotterdam moet wezen, dan moet ik het graf van die Robby misschien maar eens even flink onderschijten! Met de hartelijke groeten uit die Jodenstad waar ik ben geboren en getogen.