In het halfduister maakte ik plannen om de kamer te verlaten. Ik stond op en reikte naar de grendel van de deur. Opnieuw een dag zonder inhoud. Opnieuw dezelfde rituelen. Dit is mijn bestaan. Alles wat het ook maar enigszins tastbaar maakt, is de illusie van een volgende dag. En zelfs dat kan niemand mij garanderen. Ik open de deur en focus me op alles wat gelijkvloers is. Bij mijn eerste stap lijkt het alsof de hemel op mij neerstort. Mijn handen trillen. Even blijf ik stilstaan. Beelden schieten langs me heen. Ik vergeet waar ik ben en mijn hoofd slaat op hol. De kleuren zijn scheller dan mijn ogen aankunnen. Mijn adem stokt, ik keer me om en wederom sluit ik de deur. Veilig in mijn godvergeten kamer. Veilig in mijn godvergeten hoofd.
Alles is oud, alles wat ik zie is al zo goed als dood. Ik neem plaats op mijn bank en sluit mijn ogen. Plotseling voel ik een vreemde tinteling. Mijn hart maakt overuren. Een teken dat ik besta. Een gevoel zo vreemd, zo eindeloos traag. Ik hap naar lucht. Rustig blijven. Ik focus me op mijn omgeving. Alles blijft onveranderd. De wereld draait door, de tv ruist, stemmen en geluiden, de tv ruist.
Bij het slaan van de klok krijgt mijn leven weer gestalte. Rustig blijven. Ademen. Doe iets, bedenk iets! Langzaam sta ik op en loop opnieuw naar de deur. Als vertraagt duw ik zachtjes de klink naar beneden. Een koele bries waait langs mij heen. Ik open mijn ogen. Het lawaai zwelt aan en ik stap naar buiten.
Ik scheur het verstikkende masker van me af. Ik sta stil en kijk toe. Alles blijft hetzelfde. Ik ontwijk een moordenaar en klamp me vast aan een boom. Bij de laatste stap zak ik op de grond in elkaar.
Adam. Lucht. Er is niets aan de hand. Ik besta, ik leef. Er is niets aan de hand.
Langzaam sta ik op en de muren vergaan.
Ik plaats mijn hand op mijn borst: mijn hart staat weer stil.
De hemel stort neer en de zon explodeert.
Een nachtmerrie,
dromend op een klaarlichte dag.
15 reacties
WritersBlocq · 5 augustus 2005 op 17:09
[quote]Adam.[/quote]
Gefeliciteerd, je bent 50 geworden?!
Eddy Kielema · 5 augustus 2005 op 17:13
[quote]Gefeliciteerd, je bent 50 geworden?![/quote]
Eh, dat is toch Abraham? 😉
Troy · 5 augustus 2005 op 18:00
Is there an editor in the house???!!!
😛
Shitonya · 5 augustus 2005 op 18:02
Slaapwandelen…mooi verhaal 🙂
Of hij komt erachter dat zijn ( saaie, eentonige ) leven een nachtmerrie is.
bert · 5 augustus 2005 op 18:26
Wederom een mooi verhaal van Troy.
Volgens mij is de ontsnapping alleen mislukt.
Wright · 5 augustus 2005 op 18:59
Het deed mij meer denken aan een aanval van hyperventilatie.
Mooi, maar het raakte mij minder dan je vorige columns.
WritersBlocq · 5 augustus 2005 op 19:36
[quote]Eh, dat is toch Abraham?[/quote]
Hier kan ik niet uit ontsnappen! Slaapmuts ben ik hihi. Maar ja, ik dácht dus dat ik de column begrepen had…
Li · 5 augustus 2005 op 20:27
Straatvrees 😕
sally · 5 augustus 2005 op 21:30
Enorme angst.Waarvoor dan ook maar.
Heel goed weergegeven.
Ik denk dat iedereen een soortgelijk gevoel wel eens heeft gehad.
groet
Sally
KawaSutra · 5 augustus 2005 op 22:01
[quote]In het halfduister maakte ik plannen om de kamer te verlaten. Ik stond op en reikte naar de grendel van de deur. [/quote]
Even een discussiepuntje.
Is dit nu een terugblik op het moment dat de hoofdpersoon de deur opent? Of is de ’taalkundige tijd’ fout? Ik zit daar zelf nog wel eens mee te worstelen. Er wordt altijd gesteld dat de tijd consequent dient te zijn, behoudens een duidelijke terugblik. Maar hoe zien jullie dat? 😕 :dunno:
[quote]Mijn hart maakt overuren……. Een gevoel zo vreemd, zo eindeloos traag. [/quote]
Dit komt op mij tegenstrijdig over. Ik zou me gejaagd voelen.
Ik onderschrijf de theorie van de hyperventilatie maar gezien het verschijnen van een moordenaar zal het toch wel een dagmerrie geweest zijn. 😀
Wright · 5 augustus 2005 op 22:22
De moordenaar was een auto?
Sorry Troy, het blijft een uitdaging om jouw columns te analyseren.
Héél fout, ik weet het…:oops:
bert · 6 augustus 2005 op 01:29
Volgens mij is de moordenaar drugs die op straat worden aangeboden maar die nu wijselijk worden afgeslagen. Vandaar dat deze verslaafde daarna instort. Zou kunnen toch 😕 😕 😕
Louise · 6 augustus 2005 op 08:26
Voor mij voelt het als een angstbeleving. Een moment van paniek waarbij de hoofdpersoon er alles aan doet om de boel onder controle te houden.
Ik blijf het mooi vinden hoe je heftige emoties zonder uitleg kunt verwoorden 😉
klungel · 6 augustus 2005 op 20:15
Troy,
Hij is weer mooi geschreven. Het lijkt mij om een fobie te gaan. Daar heb je ook een traatversie van maar de naam is me ontschoten.
Knap om dit zo op papier te zetten ;-).
melady · 8 augustus 2005 op 00:31
Weer een heerlijke trip-ervaring Troy!
Ik trip in gedachten met je mee.