Jongeren geraken het museum niet meer in. Het interesseert ze niet naar men zegt. Of het is te duur. Of te ver. Of niet op hen afgestemd. Dus worden ze ingedeeld in een doelgroep. Je zal er maar lid van wezen, van zo’n doelgroep. Vandaag is de doelgroep er dus wel. Omdat Brusselmans en Vekeman ten tonele verschijnen. Omdat het over seks en schelden zal gaan. Omdat we de doelgroep zijn. Samen. Honderdvijftig in getal. Niet meer. Het is donderdag en er is voetbal. Het is de avond voor Anciaux’ kunstendecreet wordt afgekraakt door de inspectie financiën. We helpen flankeren. Als was het het laatste culturele avondmaal. We steken in nette pakken met hoeden en we zetten schildersezels op. Om het geheel te schetsen en te overzien en te tonen. We zijn kunstenaars onder elkaar. En ons kent ons en we banen ons een weg naar voor. We kussen elkaar want we kennen en we zijn gekend. Gedagkussen, liefdeskussen, tongkussen, judaskussen. De doelgroep en de geroepenen der cultuur vermengen zich in een wals naar voor. Van erbij zijn en erbij horen en samen onze cultuur vieren om samen te zijn en onszelf te eren. En zij die zonder zonden zijn werpen niet.
De doelgroep spreekt over petrol en draagt voor de gelegenheid een leren jekker. We spreken over wilde feestjes en wodka enzo. We hebben modieuze kapsels en weten ons te kleden. We zijn gekomen om ons te laten choqueren en we laten ons niet verpinken. We lachen wanneer daar ruimte voor wordt gelaten. We klappen. Op het juiste moment. En we horen dat Gangreen het land verdeelde zoals de taalgrens vandaag maar wel veel duidelijker. Geen tweetaligen in pro en contra. En we horen dat Reve van Godslastering is beschuldigd. En dat mensen, inclusief justitie, niet van zoveel expliciteit gediend waren en we lachen, zestig jaar na publicatie, ietwat gegeneerd, bij pikken in holletjes.
We spreken, we horen over de manier waarop en de manier hoe en de manier waarom. We aanhoren citaten tegen het academisme en tegen alles. Daarvoor zijn we gekomen. Kunnen we lachen? Jawel. Met feminsme en met schrijvers die we niet hebben gelezen. Jawel. Er wordt gevloekt. In het openbaar. En uitgehaald tegen alles. Is het grappig? Jawel. Moeten we lachen met racistische opmerkingen, moeten we lachen met de lucratieve effecten ervan? Jawel. Moeten we lachen met de oncapabiliteit van de minister en met meer cultuurparticipatie? Grappig. We lachen met Louis Paul Boons proletarisme. Want hoe literair we ook zijn. Hoe links. Geen proletarisme. Dat niet. We hebben niet gejankt bij de Kapellekensbaan. Te dik. Te saai.
Oh ja, er was ook een museum naar het schijnt. Daar is de doelgroep niet toe gekomen. Het was stil tussen de gezusters Loveling en Louis Paul Boon. Het was onwezenlijk stil. Hoe hard het er ook toe ging.
7 reacties
arta · 25 september 2007 op 19:40
Jouw schrijfstijl vraagt om heel aandachtig lezen. Dat heb ik dus ook gedaan, en weet je…ik struikelde bijvoorbeeld over deze zin: [quote]Het is de avond voor Anciaux’ kunstendecreet wordt afgekraakt door de inspectie financiën. [/quote] en dan vraag ik me af of de grammatica niet klopt, of dat dit de Vlaamse spreek/schrijfstijl is, omdat je buiten dit soort dingen foutloos schrijft.
Ik blijf je schrijfstijl bijzonder en boeiend om te lezen vinden. 🙂
lisa-marie · 25 september 2007 op 20:49
In de eerste alinea heb je naar mijn mening teveel het woord doelgroep gebruikt. In de derde alinea valt het vele gebruik van het woord we op.
nighthawk · 25 september 2007 op 20:52
Klopt als een bus wat je zegt.
Merci
vanlidt · 25 september 2007 op 21:46
Ja hier heb ik wel wat mee….
pally · 26 september 2007 op 12:11
Ik vind je columns wel apart, maar soms hier en daar moeilijk te begrijpen, net als soms je reacties, ook na herlezing.
Misschien mede omdat het taalgebruik tamelijk Vlaams is, wat ik zeker verrassend vind in beelden en uitdrukkingen. Ik lees ze in elk geval altijd,
groet van pally
Dees · 26 september 2007 op 19:34
Je schrijft gedegen en dat vind ik mooi. Wat me wel opvalt zijn de consequente korte zinnen. Soms op het afgemetene af. Doe je dat erom? Want dan zou ik het ook prettig vinden om een column te lezen waarbij je niet de handrem op je eigen taal hebt staan. Lang leve mooie, volle taal.
Grtjs,
Dees
Ps. Was ik nog vergeten, je titel vind ik prachtig.
KawaSutra · 27 september 2007 op 00:33
[quote]Je zal er maar lid van wezen[/quote]
‘wezen’?……Vlaams?