Tussen kunst en kitsch

Stel, je bent een kunstenaar en zoals het rechtgeaarde kunstenaars betaamt leef je van werk naar werk. Je verkoopt wat, vindt inspiratie, aan de slag maar weer, nieuw werk, nieuw medium, nieuwe visie, you name it. Op zekere dag ben je het mecenaat van die ene bewonderaar beu of wil je wel eens wat meer publieke belangstelling voor je werk. Je waant je de nieuwe Picasso of hebt een idee dat de wereld moet kennen. Dan zoek je publiciteit. Uiteraard kan je niet aan reclame doen, daar zijn noch de middelen, noch de connecties voor.

Een wereld apart, een aparte wereld, apart een wereld

Op het einde van mijn supermarktbezoek maak ik mijn opwachting in de afdeling waar mijnheer Janssens de plak zwaait. Hij hangt geportretteerd in zijn werkplunje onder het bordje met de naam van de sectie (kranten en tijdschriften) aan het begin van het rayon. Foto (een vriendelijk lachende vijftiger in grijze schort met rode colbert), naam (Dhr. Janssens) en functie (uw verantwoordelijke). Janssens is een watersjeik, denk ik, verantwoordelijke voor deze oase van rust. Een eiland van water en bomen, huizen en uitrustende Bedoeïenen in de woestijn die consumentisme heet.

Een nieuwe trein

Een nieuw treintraject is een cadeauverpakking waarvan je de inhoud al kent. De bestemming gekozen uit de catalogus. De weg ernaartoe is afwachten. De bestemming gegeven. Op voorhand bepaald. Het traject moet een plaats in gevoel en geheugen invullen. Het traject moet zich in je lijf nestelen. Het deel van de wereld tussen hier en daar invullen. Een deel van de bestemming vormen met veranderende landschappen.

De storm

Het heeft iets van een videoclip, zo’n storm. Wolken. Regen. Streepje blauw. Rukwind. Zwart. Gefluit. Grijs. Hagel. Wit. Het beeld verandert iedere seconde. De klank wordt tegen de pijngrens afgemixt. De stoere frontman van de rockgroep ontbreekt. De storm is de soundtrack en het onderwerp, het beeld, de camera en de regisseur. Ons rest alleen te kijken. Live.

Met een bic in de hand

Vooraan in de geschiedenisklas zie je het hem hij zij steeds heen en weer bewegen onder de harde hand van de leraar een rode staaf van vijftien centimeter of toch ongeveer verkrijgbaar in verschillende diktes geproduceerd door een Franse plasticboer die eigenlijk een Italiaan was…