Op het einde van mijn supermarktbezoek maak ik mijn opwachting in de afdeling waar mijnheer Janssens de plak zwaait. Hij hangt geportretteerd in zijn werkplunje onder het bordje met de naam van de sectie (kranten en tijdschriften) aan het begin van het rayon. Foto (een vriendelijk lachende vijftiger in grijze schort met rode colbert), naam (Dhr. Janssens) en functie (uw verantwoordelijke). Janssens is een watersjeik, denk ik, verantwoordelijke voor deze oase van rust. Een eiland van water en bomen, huizen en uitrustende Bedoeïenen in de woestijn die consumentisme heet. Links van mij staan de actualiteitsbladen en de kranten. Daar pik ik mijn favoriete kwaliteitskrant uit de rekken, leg die op de courgettes (hoe giftig kan een groente eruit zien), de selder (waarom bestaan er drie soorten van deze groente en heb ik telkens geluk met de juiste thuis te komen), de quornfilets (waarom doen die producenten er toch alles aan om deze paddestoel op een stuk kalkoen te laten lijken), de prei (wat is het verschil tussen soepprei en de andere prei en waar zal deze prei voor dienen) en de confituur (denkt deze producent écht dat ik geloof dat grootmoeder zelf deze pot persoonlijk voor mij heeft klaargemaakt met het beste wat haar moestuin te bieden heeft).

De krant vertelt mij wat ik straks op de bank zoal kan gaan lezen. ‘Nog even wachten, straks lees ik jullie verhaal’, fluister ik tegen Lucas en Günther (Mannen onder elkaar), De ‘mastermind’ achter het Libische aidsschandaal, Koen Wouters (en het eeuwige joch vanbinnen), Danny Day-Lewis (De heroïsche terugkeer van), Piet Goddaer (10 jaar leven met Ozark Henry) terwijl gouverneur Quaden mij zijn analyse over de aanhoudende regeringsonderhandelingen voorlegt (Crisis kost 2,5 miljard).

Terwijl ik mijn boodschappenlijstje opdiep om mijn karretje met de voorschriften te vergelijken openbaart zich aan mijn rechterzijde een andere wereld. Glossy, mooi en strak in het gelid staan daar de bladen voor jongeren en voor senioren, de mannen- en vrouwenbladen, de lifestyle- en de modemagazines. Hun wereld is de reden waarom ik me graag in deze gang begeef.

Tussen de kinderen met stripboeken en mannen die bladeren in boekjes die ze niet mee naar huis zullen nemen laveer ik me naar Londen en Milaan. Vlieg ik van Vogue naar Elle tussen New York en Parijs. Mooie mannen en vrouwen kijken mij uitdagend aan. Hun strakke, dunne lijven bewegen zich elegant over de catwalk. Ik sta aan het einde van de loopbrug en zie ze op me toe komen wandelen in Chanel en Gucci, Dior en Dolce&Gabbana. Wat vind ik die androgyne creaties van Galliano en Armani schitterend. De modellen blinken, haast onmenselijk gegrimeerd, op 200 gram glanzend papier gedrukt, in futuristische pakjes en ready-to-wear. Prêt-à-Porter ziet er zoveel chiquer uit, maar zo staat het op één van de tijdschriften, misschien is Engels in de mode dit seizoen.

Vijf stappen lang kan ik me laven aan de wereld zoals hij zou moeten zijn. Mooie mensen in een strak wit decor. Rust en kunst. Reizen naar kunststeden en vierkante borden uit sterrenrestaurants. Landschappen. Stilstaande beelden, de wereld op pauze. Ik geloof heel even dat we op weg zijn naar een betere toekomst. Even doorspoelen?

Dan wacht mij de realiteit van de kassa. De wereld waarin H&M, P&C en C&A regeren. Waarom worden ordinaire kleren door duo’s verkocht? Is de wereld echt?


8 reacties

pepe · 9 december 2007 op 08:52

Ik denk dat dit een leuke column had kunnen zijn.
Maar die () en alles wat er tussen staat, dat leest heel beroerd. Gisteren had ik al een poging gedaan het te lezen, vanmorgen weer.
Nu met moeite uitgelezen. Volgende keer beter hoop ik.

[quote]Vijf stappen lang kan ik me laven aan de wereld zoals hij zou moeten zijn. [/quote]

Hier ben ik het niet mee eens, een wereld van glimmende opgepimpte barbiepoppen en nepmensen, doe mij maar echte mensen.

Grumpy-old · 9 december 2007 op 10:01

[quote]De ‘mastermind’ achter het Libische aidsschandaal, Koen Wouters [/quote]
Huh? (wat?)

Het tweede deel( van de column) leest een stuk makkelijker.

lagarto · 9 december 2007 op 10:23

Ik vind dit een hele mooie column. Als de wereld je soms tegenvalt is het mooi als je kunt dromen Night.
De tekst tussen haakjes, je gedachten, had je beter op een andere manier kunnen verwerken. Het waren er teveel. Het tweede gedeelte is heel veel mooier.
Kom maar op met de volgende, gegroet Lagarto.

arta · 9 december 2007 op 11:17

Ik vind em ook mooi!
Ben het wel met Peep eens dat je het ’tussen-haakjes’ beter óf schuin, óf tussen -streepjes- had kunnen plaatsen, tegen het struikeleffect.
Maar, ondanks dat, met veel plezier gelezen!

vanlidt · 9 december 2007 op 12:54

[quote]Is de wereld echt?[/quote]

nee

Anne · 9 december 2007 op 21:20

Als altijd wanneer het in een stukje gaat over hoe we onszelf verhouden met de werkelijkheid, ook dit keer weer geboeid gelezen. Fascinerend inderdaad, deze zap-wereld. En, echt bestaat wel en niet, in dynamische afwisseling.
Mooi stukje kortom.

pally · 10 december 2007 op 09:48

Interessante column over droom en werkelijkheid, Night! Maar hij leest wat stroef en huppelend voor mij. Vooral de alinea over de krant:teveel opsomming, teveel haakjes.
De inhoud blijft de moeite waard.

groet van Pally

dj_Eddy · 10 december 2007 op 13:58

Soms vind ik je stijl een beetje stroperig, maar je bespiegelingen in columnvorm lees ik altijd met veel plezier.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder