Alsof we het met z’n allen nog niet druk genoeg hebben kan het je zomaar overkomen dat je een afspraak hebt bij de kapper. Nou is dat niet zo’n ramp als je van het dominante (lees mannelijke) geslacht bent, maar als vrouw kun je beter zorgen dat je voldoende verdiend hebt om een hele middag in je agenda lanterfantend te reserveren voor iets onnuttigs als het doen van een stoelendans in een kapsalon. Haar groeit nu eenmaal altijd maar door en als je er niet binnen de kortste keren uit wilt zien als het TV-fenomeen Catweazle zul je je van tijd tot tijd ergens moeten melden waar je hoofdhaar in fatsoen gebracht wordt tot maatschappelijk aanvaardbare proporties.
Als je binnenkomt mag je eerst anderhalve minuut op een stoel zitten voor een spiegel, die nog eens bevestigt dat het heel hard nodig is dat je juist in deze ‘winkel’ op een stoel bent gaan zitten. Vervolgens word je opgehaald door een collega van degene die uiteindelijk de schaar in je haren gaat zetten en word je naar een soort urinoir geleid in nierbekkenvorm, waarin je ongemakkelijk op de harde stenen rand mag gaan leunen om je haren te laten wassen met speciale ‘voorbehandelings-emulsie’. Als je niet zoveel winst hebt gedraaid de laatste tijd hoor je met een beetje fantasie de kassa al rinkelen, zeker als je net hebt benadrukt dat je haar thuis al gewassen is met ‘gewone shampoo’.
Na het wassen is de stoel waarop je zat inmiddels bezet door een mijnheer met iets meer overtuigingskracht betreffende zijn reeds gewassen haren en moet je met al je spullen verhuizen naar een andere zetel. Zo zit je de komende vijf kwartier nietsnuttend in een of ander avantgardetijdschrift te bladeren en wandelt het geld bij het lezen van allerhande advertenties je portemonnee al uit. Ondertussen staat er weer een andere dame je haar uit je hoofd te trekken terwijl ze permanentwikkels probeert te rangschikken alsof ze een voetbalelftal aan het opstellen is in maquettevorm.
Als je hoofdhuid dan genoeg gepijnigd is, wordt er als ‘pleister op de wonden’ een klimazon achter je opgesteld nadat je naar de zoveelste stoel bent begeleid. Deze hete lampen maken een vreemd geluid als ze nog eens een extra verhittingsimpuls gaan geven, waarschijnlijk om je te waarschuwen dat je kop de komende dertig seconden helemaal in brand komt te staan.
Je krijgt intussen wel vriendelijk een ander maandblad toegeschoven onder je kop koffie en ditmaal is het de Avenue. Nog meer onbetaalbare artikelen die je doen beseffen dat je de prinsessenstatus in dit leven echt niet meer zult bereiken.
Een blik in de spiegel die beantwoord wordt met het koppie van een egel die zojuist een permanent trauma heeft opgelopen, leert je snel dat de essentie van het leven in de binnenkant verborgen zit.
Als de klimazon zijn rare geluidjes heeft gestaakt mag je mee naar de wasbak om daar vervolgens nog eens twee keer vijf minuten achterover te hangen tot groot genoegen van je onderrug en wordt er langdurig gespoeld. Als het tegenzit loopt het water je bilnaad in en wens je dat het zonnig weer is zodat je nog even opdroogt voor je thuis bent.
Wanneer de porieën op je hoofd uiteindelijk helemaal openstaan na deze ‘saunabehandeling’ wordt er het laatste half uur nog een warme föhn op je haar gericht om de zojuist ingeprogrammeerde krullen een beetje op te vrolijken.
Tenslotte kun je het beste, vóórdat je de nota gepresenteerd krijgt, nog even een nieuwe en langdurige afspraak in de agenda laten zetten voor een kleurbehandeling over een paar weken. Ook daarvoor trek je maar weer een snippermiddag uit, want die procedure doet qua tijd niet onder voor de beschreven behandeling. Die afspraak maak je beter eerst, want anders kon het weleens zijn dat je je vergrijzende haar voor lief neemt wanneer je de ja-knop indrukt van de pinautomaat die daarmee 90 euri van je bankrekening afserveert.
Wanneer ik al die onzinnige advertenties over de meest bizarre botox-behandelingen zit te lezen en me afvraag wat de hedendaagse mens bezielt door dat soort ingrepen te laten doen, dringt het tot me door dat deze operatie ook wel ‘haarbotox’ genoemd zou kunnen worden. Misschien moeten ze dat maar gaan zo gaan noemen. Dan houd ik minimaal driehonderdvijftig euri per jaar over en daarvan kan ik heel wat activiteiten gaan ondernemen waar ik meer plezier aan kan beleven. Bovendien heb ik in mijn kinderlijke onschuld nooit geweten dat een stoelendans zo duur kon zijn.
11 reacties
Kees Schilder · 28 juni 2004 op 09:02
Erg krom allemaal: je raakt iets kwijt en je moet nog betalen ook.
Geweldige column
viking · 28 juni 2004 op 09:26
Ik heb geen idee waar je het over hebt, ik ga al een jaar of 15 niet meer naar zo’n muffe peroxidepisnichtensalon 😀
Eddy Kielema · 28 juni 2004 op 16:33
Jammer dat je er geen foto bij gedaan hebt, want het resultaat moet toch wel fenomenaal zijn voor het bedrag en de tijd die je er voor kwijt bent! 😛
Louise · 28 juni 2004 op 18:29
Ik snap er werkelijk niets meer van, Irma. Waarom deze ellende terwijl je strand, zee en een hond binnen handbereik hebt? Dat zijn toch alle ingrediënten voor het Andrelon-beach-effect?! 😀
Maar wel errug leuk geschreven.
Bakema_NL · 28 juni 2004 op 18:33
Het is nooit mijn favoriete bezigheid geweest, naar de kapper gaan, had er best een hekel aan, ondanks dat je toch vaak door een meer dan bevallige jongedame geholpen word die dan ook nog eens lekker dicht tegen je aan staat terwijl je ellebogen uitsteken, zodat de hele service-verlening zelfs iets erotisch begint te krijgen……….maar zelfs dat woog toch niet op tegen dat verplichte bezoek wat in mijn geval ook te vaak moest worden afgelegd omdat dat haar onnoemelijk snel groeit. Maar ik ben ook al een jaar of 5 niet meer geweest. Vroeg me altijd af hoe een kaalgeschoren kop me zou staan, maar durfde het eigenlijk niet aan. Tot ik een keer zei tegen mijn vrouw “en nu gewoon doen”, dan is er gewoon geen terugweg meer. Bij die eerste aanblik pleur je om van het lachen, maar je bent er snel aan gewend. Geen halve potten gel meer om dat vreselijke haar van me nog enigszins te laten plakken, maar gewoon lekker opstaan en er geen ruk meer aan hoeven doen………..en mocht ik kaal worden, wat er absoluut nog niet in zit, dan ben ik vast gewend aan die kale knikker. 😛
Ma3anne · 28 juni 2004 op 18:37
Hartstikke leuk beschreven!
Ik zou ook wel rode krullen willen, maar heb er deze lijdensweg absoluut niet voor over. Ik heb bewondering voor je. 😀
Irma · 28 juni 2004 op 19:14
[quote]Jammer dat je er geen foto bij gedaan hebt, want het resultaat moet toch wel fenomenaal zijn voor het bedrag en de tijd die je er voor kwijt bent![/quote] Nou Eddy, zie onder de topic Chatten (een aantal reacties terug) een foto van mij gemaakt met mijn webcam. Noem je dat nou zo bijzonder…??? Ik niet, maar anders hangt mijn haar stijl naar beneden en ik ben toch een rockbassiste van beroep waarvan het haar beter een beetje alle kanten op kan staan… 😛
Het helpt misschien als ik vertel dat deze behandeling gelukkig maar twee keer per jaar nodig is 😡
Louise: eigenlijk geldt hiervoor hetzelfde antwoord. De minpunten van mijn beroep zijn dat je toch een beetje moet smoelen (zeker met onze leeftijden, die van potentiële vervallenen) en daarvoor die idiote dingen laat uithalen.
Vroeger, in een grijs verleden, heb ik zelf ooit ook een kappersopleiding gedaan dus ik deed mijn haar altijd zelf. Nu zal ik maar gebruik maken van de ‘fiscale mogelijkheid om deze bezoekjes te kunnen opvoeren’ en dan ben ik ook nog zelf van dat gezeik af. Kan ik me beter toeleggen op onze muzikale prestaties 😉
Ma3anne: een pakje henna kost maar 4 euro 😉
Mosje · 28 juni 2004 op 21:01
Je moest eens weten wat je tegenwoordig kwijt aan een bezoekje aan de trimsalon!!
Maar goed, op de aankomende meeting zal ik zonder enige terughoudendheid vertellen wat ik van je kapsel vind. (En dan mag jij zeggen hoe jij over mijn vacht denkt 🙂
sally · 28 juni 2004 op 22:53
Ik ga nooit naar de kapper. Heb m`n hele leven al lang haar. Toevallig vorige week met m`n dochter geweest. Ach, dacht ik ook wel eens lekker even puntjes knippen.
Het ritueel kwam behoorlijk dicht bij jouw verhaal. Het verven uitgezonderd. Wassen ,fohnen. knippen en een lege portemonnee. God zij dank dat ik maar één keer in de tien jaar naar de kapper hoef.
prachtig verhaal!
Shitonya · 29 juni 2004 op 03:09
Zo moet je vaker schrijven, grappig verteld en subliem beschreven, ga zo door 😎
Dees · 29 juni 2004 op 18:31
Irma, ik kan hetzelfde met jouw haar voor de helft van het geld…
Alleen de Avenue moet je dan nog zelf kopen.
Wat een drama zeg! Is grijs niet juist ook erg leuk?