De vakantiekracht

Puffend en steunend sleep ik me, in een dagelijkse sleur, voort naar die periode van het jaar dat ik eens niet op tijd mijn nest uit moet. Hoe dichter ik in de buurt kom van deze periode, hoe langer het schijnt te duren tot het daadwerkelijk zover is. Na een eeuwig durende aftelling, van weken die uiteindelijk dagen worden, is het lang verwachte moment toch nog daar. VAKANTIE! Met een plotselinge instelling van: zoals het klokje thuis tikt, tikt het overal, schijn ik dwangmatig dit kikkerlandje tijdelijk te moeten verruilen voor een of ander exotisch oord. De vakantie stress begint al als ik, de dag voor vertrek, bemerk dat ik nog een volgeschoten rolletje in mijn fototoestel heb zitten. Snel ga ik naar de 1-uur service alwaar ik tot de ontdekking kom dat die saaie vakantie van vorig jaar wel een erg bewogen periode was.

De voorstress gaat naadloos over in vakantiestress zoals voorspel zaadloos over gaat in ongecompliceerde copulatie. Niet denkend aan de dingen die ik niet moet vergeten, vertrek ik, zonder enige voorbereiding en plan de campagne, naar zonniger oorden met maar één ding voor ogen: “wegwezen van hier”. Terwijl ik het idee heb de batterij weer een beetje op te laden, schijnt mijn accu een andere mening toebedeeld over vakantie. Zodat ik, na een korte stop, uren kan wachten op enige vorm van wegenwacht op een godvergeten stukje snelweg.

Het geluk is aan mijn zijde als ik, na de nodige vertraging, een geschikte bestemming bereik en constateer dat mijn tent in ieder geval nog compleet is. Als een rijke vagebond begeef ik mij onder al die andere medelanders die op hetzelfde ORGInele idee waren gekomen om hier hun vakantie al feestend door te brengen. Overdag als een koele macho bakken aan het strand om ’s avonds mijn beste haantjesgedrag ten toon te stellen in de hoop een kippetje te scoren die mij in de morgen een onbevrucht maar hard gekookt eitje op bed bezorgt.

Gedreven door lagere lusten dient van A naar B gehaast te worden om zoveel mogelijk te zien en zo weinig mogelijk te missen in de korte vakantietijd. Naspel is er dan ook niet bij. Lange halen snel thuis is het devies. Zo gaat dat dan, als een sleur verwordend, een vakantie lang door totdat ik geschrokken inzie dat het klokje hier helemaal niet als thuis tikt. In alle haast wordt de hele vakantie-uitset weer op de motor geknoopt om vol gas richting huiswaarts te keren. Na een lange reis kom ik ‘s avonds laat uitgeput thuis om de volgende dag weer met frisse tegenzin aan een nieuwe periode van aftellen te beginnen.