De Venusvliegenvanger van Schokland

Soms is de geur niet te harden. Je ruikt- als de  geurzintuigen dit kunnen verdragen – een kudde Schotse Hooglanders dat het graaswerk net hadden verricht en de flatsen aan het gras hebben geschonken. Rare Flatsen, dat weer wel.

De oerbossen moeten het verlangen van Schotse Hooglanders naar de zee en de geur van verse mosselbank opgehaalde mosselen stimuleren om nu eens niet te grazen maar te vangen. Vliegen!, zwarte dikke vliegen!

Maar het bovenstaande deel ik ter bevordering van het ColumnX lezen en te reageren.

Het verhaal werd in 1667 (1 maand voor de overwinning op de Engelsen te Chatham) Ik ontdekte een verhaal in het ´Zeeuws Museum te Middelburg op het schilderij van een of andere – diep buigende en later knielende vrouw- waar  ‘den Spaansche overheerscher den ketting…’ Op de achtergrond loerende Spanjolen.

Wat deze ontdekking verder met mijn verhaal te maken heeft weet ik zelf ook nog niet.

Anno 2018 is beharing van de schaamstreek een gespreksonderwerp  dat menig aanwezige een blos op de wangen zou kunnen geven. Wie praat er nu over een geschoren vagina omgeving? Joost dus niet, Hendrik-Jan uit een dorp op de Bible Belt al helemaal niet, alhoewel hij – met de gordijnen dicht, de volume schuifbalk naar de  laagste stand- graag het internet bezoekt voor de kale visuele verwenning.

Hendrik-Jan – HJ voor zijn vrienden-, inmiddels 17 jaar zou zijn verlangen snel aan den lijve ervaren. Na de zondagse kerkdienst met de traditionele donderpreek over duivels en zondaren, sprak Bregje (19) HJ ineens aan.’ Zeg Hendrik-Jan, ik vind je heel leuk en nodig je uit op mijn verjaardag a.s. vrijdag avond. Het wordt niet laat hoor. Kom je ook?’ HJ bloosde toen hij Bregje aankeek en stotterde ‘jjjjja ja natuurlijk’

Bregje, ondernemend en licht brutaal. Rood krullend haar, sproeten. Enige dochter van  Rita en Kees Bakker ( viswinkel eigenaren)

Wat Bregje niet wist is dat HJ zich regelmatig onder zijn dekbed (met  het logo van de plaatselijk zaterdag voetbalvering )aftrok ( soms 3 keer achter elkaar) en daarbij Bregje’s borsten met  haar harde tepels zag verschijnen’.  Na zijn handenarbeid vroeg HJ vergiffenis, maar er kwam geen enkel antwoord. Het ingelijste plaatje van zijn heer bleef ook stil.

En dan? nummer 22, hoe ging het verder?

Na het feestje, dat overigens met een bijbel lezing werd geopend door Pieter (18 jaar), ouderling in opleiding, nam Bregje hem mee naar de achterkant van de schuur. Daar vroeg ze hem te kussen en te voelen in haar broekje.  En dat deed HJ, zo braaf  en blozend opgewonden, graag. Bregje was nat, kleddernat. HJ rook even aan zijn wijs- en middelvinger. Vis? Hj rook een de geur van vis of was het een mossel. De geur was aangenaam want Bregje en HJ woonden nu eenmaal in een visserdorp op Schokland. Oh Bregje, wat ben je nat. Bregje zei niets, ze was in extase en fluisterde ‘ Hendrik- Jan, wil je mij even daar beneden met jouw tong beroeren?. HJ schrok…., want wat is dat ‘met jouw tong beroeren’? Knielen en likken!

Later op zijn zolderkamer (de deur op slot)  knielde HJ voor zijn bed, handen gevouwen en de ogen dicht zoals hij moest doen als zelf geseling voor zijn oncontroleerbare verlangens naar meer.

De zelfbevlekking als zonde, tenminste dat zei de dominee tijdens de bijbellessen ‘Jongelui, van zelfbevlekking wordt de rug zwak en ga je krom lopen’  De dominee loopt al jaren krom en keek meer naar de grond dan naar boven. Ja, op de preekstoel dan kijkt hij naar zijn kudde en schudt hij de ene na de ander ‘hel en verdoemmenis’ uit zijn wijde zwarte mouw. De kudde siddert en sloeg de ogen neer. Het zware monotome  ‘Hijgend hert der jacht ontkomen’ gezang bekoorde HJ al jaren niet meer.

En Bregje? Bregje vertelde aan Frouke (ook 19) en haar vriendin sinds de peuterspeelzaal (maar dit terzijde)- dat haar Venusheuve l eindelijk werd getongstreeld door HJ. Eindelijk na zoveel foto’s op  de digitale snelweg van likkende mannen, kwam ze echt klaar. Hendrk-Jan is mijn Venusvliegenvanger.

Vliegen?, vroeg Frouke. Nou, bij wijze van spreken bedoel ik. Ik was mezelf goed, dan scheer ik al mijn haren weg daar beneden en als het ruikt naar de zee, dan moet ik de vilegen ook nog dood meppen.  Mijn vader moest eens weten dat ik zijn scheerapparaat gebruikt. Bregje en Frouke lieten door het lachen druppels urine hun broekjes nat worden, maar dat was een andere natheid.

HJ verlangde elk uur van de dag naar Bregje. HiJ heeft Bregje lief en de geur van de mossel?, ach dat vindt HJ als het verlangen naar de zee en naar Bregje’s grotje van Remouchamp waar de geur van vis hem altijd naar huis deed verlangen. Een zee van opgespaarde lichaamssappen dat zelfs de Deltawerken niet meer zal tegenhouden moest er elke avond uit gerukt worden. Zijn rechterhand, soms zijn linkerhand waren zijn discipelen.  En zijn heer, ingelijst aan de muur, die bleef zwijgen.

Na een ongelukje met zijn linkerhand  gevolgd door een slagaderlijke niet te stoppen bloeding) werd HJ, na een 4 uur duren preek en gezang, ten grave gedragen. Bregje huilde, maar niemand zag het. Bregje had, na honderde tongstrelende ontmoetingen, HJ’s sappen als nectar tot zich genomen. Lekker! Frouke.

Dat is voor altijd voorbij. Haar lieve Venusvliegenvanger is niet meer.

Bregje stopte haar rechterhand in de zak van haar zwarte lange jurk, de knisperende schaamstreek haartjes begonnen alweer te jeuken.

De zwerm vliegen zag niemand. Zwart als ze zijn werden ze even deel van de rouwende menigte.