Het is 10 over 3. Vrijdagmiddag. Als ‘basisbig’ stond ik al klaar om te vertrekken. Langzaam aftellend naar het weekend. Een weekend vol voetbal en buiten spelen. ’s Avonds heerlijk voetballen tot een boze vader naar buiten kwam omdat ik toch echt mijn ledikantje op moest gaan zoeken. Nu, een kleine 6 jaar later is voetbal nog maar een klein onderdeel in het drukke leven van een puberend figuur. Een drastische verandering… misschien wel de Verandering? Ik lees wel eens vaker op bijvoorbeeld Twitter of een andere community-programma de zin ‘mensen veranderen’. Vaak wordt dat dan negatief bedoelt, misschien wel altijd. Je mist de goede , oude tijden met een persoon. Een persoon waarmee je je leven deelde verandert en de link tussen een ander die verandert is snel gelegd. In plaats van naar jezelf te kijken of je zelf niet verandert , verandert eigenlijk alleen de andere persoon in kwestie. Dat is de optiek van velen en vaak ook die van mij.

We kunnen dan wel de vinger naar iemand anders wijzen, maar zelf veranderen we ook drastisch. Je levensvisie kan veranderen door dingen die je meemaakt. Positief of negatief, elke dag heeft weer invloed op je leven. Vaak onbewust, soms onbewust. Daar zijn we nu eenmaal pubers voor.

We maken veel mee, we krijgen in deze levensfase ontzettend veel prikkels. Je ziet je lichaam veranderen, vroeg of misschien wat later. Je groeit mentaal en lichamelijk of je krijgt een deuk in je mentale groei.

Het proces van kind naar volwassen gaat niet zonder horten of stoten. Als puber krijgen we vaak de neiging om het idee te hebben dat we helemaal geen ouders nodig hebben.Dat we zelf wel ons leven bepalen en het mooie is dat we er allemaal nog heilig in geloven ook. Maar de objectieve realiteit is anders. We kunnen niet voor onszelf kiezen. Als we al ontzettend veel moeite hebben met welke kleur schoenen we moeten hebben, hoe moet dat dan als we een keuze moeten maken die van levensbelang is. Die kun je echt niet zonder de inbreng van je ouders maken.

We veranderen allemaal. Elke dag verandert er iets in ons, hoe klein het ook is. Dat is ook de reden dat veel liefdesrelaties die zo mooi lijken aan het begin, op latere leeftijd stopt. Dit komt doordat jij en je partner beide in hun pubertijd zitten en veranderen. Veranderen van levensopvatting tot teengroei. Van muziekstijl tot lievelingseten. Allemaal factoren die kunnen leiden tot een breuk in een puber-relatie.

Al die veranderingen in je, zorgen ervoor dat je wordt wie je later zult zijn. Maar de grootste verandering, die wij meemaken is nog wel de verandering van onbevlogen koter naar een volwassen persoon met een baan, kinderen en niet te missen voor je kinderen… een pot Nutella.
Die verandering kan ik beter omschrijven. Het is niet die verandering, zoals vele in ons leven, maar misschien wel De Verandering.

Categorieën: Maatschappij

4 reacties

Meralixe · 15 september 2011 op 07:28

Enkel de pot Nutella sprak me aan.

Mien · 15 september 2011 op 08:03

Zolang je je blijft verwonderen over alle veranderingen en ze tpelaat komt het allemaal goed. Chaos leidt tot groei. In lijf en leden en in je hoofd. Goede column die een inkijkje geeft in puberbrein en -lichaam.

Mien

Ontwikkeling · 15 september 2011 op 09:29

Als moeder van een versgebakken pubermans kan ik je alleen maar hartelijk danken voor deze inkijk in een puberhoofd. Zo had ik het nog niet bekeken. 😀
Deze springt er wat mij betreft uit:
[quote]Als we al ontzettend veel moeite hebben met welke kleur schoenen we moeten hebben, hoe moet dat dan als we een keuze moeten maken die van levensbelang is.[/quote]
Thanks!

Overigens is bij mij de pot Nutella nooit verdwenen 😉 Hij is meegegroeid :lach:

sylvia1 · 15 september 2011 op 20:51

[quote]Al die veranderingen in je, zorgen ervoor dat je wordt wie je later zult zijn.[/quote]
Ik denk niet dat dat punt ooit komt, dat ‘zijn’. Je blijft altijd veranderen, zelfs na je pubertijd… 😉
(trouwens, het woord veranderen komt wel heel vaak voor, af en toe een synoniem gebruiken maakt het leesbaarder.)

Geef een reactie

Avatar plaatshouder