Denkend aan ‘De witte reus uit Abbekerk’

Wil Hartog, ‘Jumping Jack’ Middelburg, ‘Den Boet’ van Dulmen. Wie kent ze nog? Ze komen één voor één voorbij in mijn gedachten nu vandaag de TT in Assen wordt gehouden. In mijn jongensjaren kende ik vrijwel alle renners die meededen in de verschillende klassen. ‘De witte reus uit Abbekerk’ was mijn favoriet. Wil Hartog, toen uitkomend in de 500cc, werd in Assen altijd onder de favorieten gerekend. Met mijn vader ben ik een paar keer naar de TT geweest. Meestal ging ook de buurman en buurjongen Tonny mee. Behalve naar de motoren kijken, probeerden Tonny en ik vooral om zoveel statiegeld in te zamelen. Daarin gingen we ver. Bij mannen die door het vele bierdrinken al laveloos in het gras lagen, roofden we zelfs complete kratten bier weg. Verder waren het vooral lege cola- en sinasflesjes die we omzetten in geld.

Vaker gingen we met z’n vieren naar de Raalter Races op de Luttenbergring, vlakbij mijn geboortedorp Raalte. Op de boerenwegen van Luttenberg reden vooral Nederlandse rijders, strijdend om punten voor het Nederlands kampioenschap. Ik weet nog dat Frits, een andere veel oudere buurjongen, ook eens heeft meegereden. Volgens mij was dat in de 50cc. Wekenlang had hij in een groen schuurtje achterin de tuin aan zijn motor gesleuteld. Ik weet niet anders dan dat Frits altijd in die schuur bezig was. Ik geloof dat hij die race niet heeft uitgereden, maar zeker weet ik het niet. Uiteindelijk is Frits wel goed terechtgekomen, want hij is ooit nog hoofdredacteur van het gerenommeerde motorblad Moto73 geweest. Toen mijn vader en ik overigens een keer niet naar de Luttenbergring konden omdat oma zojuist was overleden, kreeg ik zelfs van Tonny een deel van zijn statiegeldopbrengst overhandigd.

Als we als kinderen niet naar de races gingen, dan waren we tijdens de racedagen wel te vinden bij kruispunt Bos, genoemd naar de boer die daar dichtbij woonde. In de Raalter volksmond is kruispunt Bos waar de weg tussen Zwolle en Almelo die tussen Deventer en Raalte kruist. Honderden motorrijders die naar Assen of Luttenberg waren geweest, zagen we daar passeren. Vooral toen er op dat kruispunt verkeerslichten kwamen, was het voor de Raalter toeschouwers in de berm groot feest. De motorrijders gaven ons waar we om vroegen. Met de gashendel vol open scheurden ze weg als het licht op groen ging. De acrobaten onder hen gaven ons zelfs een wheelie cadeau. Wonend in een dorp waar verder niet bijster veel te beleven was, waren we al snel tevreden.

Met motorraces heb ik tegenwoordig niet veel meer. Ik ken de namen van de toppers Rossi, Stoner en Pedrosa, maar daar houdt het ook mee op. Vraag me niet op welk merk motor ze rijden. In Raalte woon ik ook al lang niet meer. Maar als ik bij mijn moeder in de tuin ben, dan zie ik in gedachten dat groene knutselschuurtje van Frits weer staan. Het bouwwerkje staat er al tientallen jaren niet meer. Ik weet niet of er straks in de namiddag weer mensen staan te kijken bij kruispunt Bos. Zelf ga ik in ieder geval niet. Aan mijn jeugdherinneringen heb ik genoeg. Het kan alleen maar tegenvallen.