Diagnose opticien.

Na een periode van zware hoofdpijn en duizeligheid toch maar een afspraakje gemaakt met de dokter.
Die stuurde mij om bloed te prikken en om even langs de opticien te gaan. Met lood in mijn schoenen op weg naar de dependance van het ziekenhuis om bloed te laten prikken. Natuurlijk vond ik dat een leuke bezigheid en vond ik het helemaal niet eng. Kleine kinderen vinden het eng, grote mensen zijn stoer en vinden dat soort dingen niet erg om te laten doen. Daarna direct door naar de opticien van de Pearl. Bij binnenkomst word ik door een aller aardigst meisje geholpen en dan moet ik even wachten op een collega van haar die mij verder zou helpen. Of ik misschien koffie wil terwijl ik wacht. Lekker.

Nou dat ging goed. Het bloedprikken was binnen tien minuten gebeurd en ook bij de Pearl word ik snel geholpen. Als die grote man met die baard net zo vriendelijk en snel is dan heb ik nog een middag voor mij zelf. Nou een uurtje later was ik dan eindelijk aan de beurt. Komt u maar verder hoor meisje. Meisje! Dat is een tijd geleden dat iemand dat tegen mij gezegd heeft. Een jaar daarvoor door een kippig oud vrouwtje dat, toen eenmaal dichterbij stond, zij: sorry meneer ik zie het ook allemaal niet meer zo goed. Oké meisje kan nog maar meneer gaat toch echt te ver! Ik heb twee prachtige borsten en een niet al te lelijk gezicht! En al heb je dan een verkeerde bril op dan nog is het te zien dat ik op en top vrouw ben. Maar goed. Eenmaal binnen in het onderzoek kamertje vraagt hij of ik mijn jas uit wil doen. Jas? Vraag ik nog. Ja uw jas! Laat ik geen jas aan hebben en alleen een spijker blouse. Meneer bekijkt de metingen die er gedaan zijn door een computer en begint met een brilletje in elkaar te zetten en zet deze op mijn neus. Vervolgens vraagt hij aan mij of ik de regel aan de overkant van het kamertje kan lezen. Ja kan het wel lezen maar het is wel erg vaag. Dat geeft niet als je het maar kunt zien. Een glaasje hier en een glaasje daar een testje zus en een testje zo. En ik maar heel braaf al zijn vragen beantwoorden. Een van de vragen was of het streepje horizontaal en verticaal recht stonden. Toen ik aan gaf dat ik geen streepjes zag, was zijn antwoord dat, dat niet erg was als ze maar recht stonden. Oké een beetje vaag weer.

Al met al zijn we ongeveer een uur bezig geweest en meneer had al een paar keer voor mij besloten dat wat ik zag, niet kon. Toen kwam de vraag of ik moeilijk lees. Ja ik ben dyslectisch. Nou dat kon niet, dyslexie bestaat niet! Hallo ik heb diverse testen gedaan en uren na schooltijd zitten oefenen met achtjes tekenen en nu verteld hij mij dat, dat allemaal onzin is? Dus ik vraag meneer wat hij hier mee bedoelde. En toen kwam de diagnose van de opticien: U bent gewoon scheel en te dom om te leren!
Er ging een wereld voor me open! Natuurlijk alle blondjes zijn dom, dus dan moet ik dat ook zijn. Dom hoor om te denken dat dyslexie bestaat! Maar helemaal achterlijk ben ik gelukkig niet. Heb een andere opticien gevraagd om ook eens die testen te doen. Hij constateerde dat er niets mis was mijn ogen en dat de oorzaak wellicht ook ergens anders kon liggen. Nu heb ik hem ook heel voorzichtig gevraagd of dyslexie bestaat of dat je dan gewoon te dom ben om te leren. Zijn antwoord was: dyslexie bestaat maar gelukkig is er ook nog zoiets als spellingscontrole.
Nu vraag ik me af of ik de opticien van Pearl een briefje moet schrijven dat hij zelf maar eens zijn ogen moet laten testen. Waarschijnlijk heeft dat niet veel zin, hij kan het briefje waarschijnlijk toch niet lezen.