Donker me

De zin van het leven is slechts één bedacht woord; geboorte. De rest moet je er zelf bijschrijven.
Van alle dagen die ik eenzaam ben geweest, voelde ik me omhelst door het donker. De nacht is een betere vriend dan het licht. Het duister verzacht de pijn van de harde realiteit, terwijl het licht je confronteert met de waarheid. Eenzaam is een gevoel van medelijden, een wanhoopskreet naar menselijke aandacht. Vaak eenzaam ben ik niet geweest, ik waakte ervoor, ik wilde niet wanhopig zijn. Soms kwam ik er niet onderuit, meestal wanneer ik niet alleen was. [i]Alleen zijn[/i] en [i]eenzaam voelen[/i], geen oorzaak-gevolg relatie, maar antoniemen van elkaar. Ik weet niet wanneer ik geboren ben, terwijl ik er wel bij was, zoals dat vaker gaat bij bevallingen. Mijn ouders houden vol dat ik achttien jaar geleden het eerste licht zag, maar toentertijd was mijn gevoel voor tijd nog niet ontwikkeld. Achttien jaar klinkt niet ongeloofwaardig, maar toch, zekerheid streef ik na. Het eerste licht dat ik ooit zag. Jarenlang heb ik in het licht gekeken, maar gewend ben ik er nooit aan geraakt. Het doet mijn ogen pijn. De felheid en intensiteit van een simpel peertje is al teveel. Het donker staat mij beter. Licht maakt ordinair. Je ziet al de details die verborgen moesten blijven. Details die zonder licht niet zouden bestaan. Het mooie schuilt niet in de details, maar in de grote lijnen. Een vrouw is mooi in grote lijnen, zolang je er maar niet met een zaklamp op schijnt. Je gaat je afvragen waarom je de putjes en andere oneffenheden in haar gezicht niet eerder hebt gezien. Het donker toont in één nacht meer schoonheid dan licht ooit zal doen.

De zon zal niet schijnen in het donker, slechts de regen kan doorbreken. Regen kan heel romantisch zijn, maar niet bij kaarslicht. De regen is de vriend van de duister, een kameraad, een bondgenoot. Trotse redder tegen vuren die het duister om proberen te zetten in licht. In het duister zien we de dood niet, maar dat is niet erg. De dood ziet ons ook niet. We moeten zwijgen in het duister als de dood in de buurt is. We moeten onze beste acteerkwaliteiten in ons naar boven halen. Schijndood spelen, zodat de dood ons niet opmerkt. Zodat de dood denkt dat hij ons al in zijn macht heeft. Hij is niet onoverwinnelijk, dat is onmogelijk. Je moet gewoon weten wat te doen.

Fantasie wordt de heerser in het duister zoals het geloof in de waarheid dat is in het licht. Laat mij niet geloven. Ik geloof nergens in, zelfs niet in angst. Wie bang in het donker is, zal de angst geloven en zal nooit zeker zijn geweest. Geloof ontneemt elke zekerheid aan het bestaan, enkel door illusies te creëren die van doorzichtige materie zijn. Materie die op te zuigen is met een stofzuiger. Ik heb mijn stofzuiger geledigd en ben verder gegaan met waar het leven werkelijk om draait: Het duister vereren.

Een kwestie van aanvaarden is het, net zoals het gaat met alle wonderen, totdat gewenning de plaats inneemt van de verbazing. Even wennen aan de rust die je ogen krijgen. Blinden hebben rust. Blinde mensen hebben geen handicap. Nee, wij hebben een handicap. Wij zien de dingen die niet relevant zijn. Wat zou het een blinde kunnen schelen als zijn liefdespartner lelijk is? Het maakt hem niets uit, zien doet ie haar toch niet. Zwart, wit, geel en blank zijn elkaars gelijken. Geen verschillen in het uiterlijk. Mandela en Luther King zouden geen speech nodig hebben gehad. Wanneer alles duister zou zijn, is de mensheid één. Ik heb een droom, dat iemand op een dag, de lichtschakelaar zal vinden.