Doorwerken!?

Als je een leuke baan hebt, bent opgeklommen, veel verdient, bent hoog opgeleid bent zodat je fluitend je werk kan doen, ja, nogal wiedes! Maar de overgrote meerderheid zit natuurlijk niet aan de top, dan zou de piramide immers omvallen?

Toch willen ze juist die meerderheid dwingen langer door te werken. Dwingen ja, niks vrijwilligheid, niks eigen keuze. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat langer doorwerken geen zin heeft. Dorly Deeg, hoogleraar epidemiologie (leer van het ontstaan en het verloop van ziekten) van de veroudering bij het VU Medisch Centrum in Amsterdam, heeft dit aangetoond. Vanaf 1991 onderzoekt zij mensen van 55 jaar en ouder en wat blijkt? Vooral ouderen met een lage opleiding hebben een slechte gezondheid. Ze hebben zwaar of routinematig werk, weinig eigen creatieve inbreng (die vaak nog afgestraft wordt ook), zijn jong begonnen, kortom: na 40, 45 of zelfs 50 jaar werken hebben ze het wel gehad. Maar nee, onze wijze regeerders willen dat ze tot minimaal 67, maar stiekem denken ze: tot 70 jaar, doorwerken. De Romeinse redenaar Cicero vroeg bij belangrijke zaken altijd: Cui bono? Wie is dit tot voordeel ofte wel wie profiteert? Als ouderen gedwongen langer doorwerken, zullen ze eerder sterven. Dan zijn de regeerders en pensioenfondsen eerder van ze af en kosten niets meer. De kosten van de (ouderen)zorg rijzen de pan uit, dus: cui bono?

Vooral de christelijke partijen hebben de mond vol over respect voor het leven, maar dat geldt kennelijk niet meer als je oud bent. Zalvende en schijnheilige woorden leiden de aandacht af van deze dolkstoot in de rug van oudere mensen. Godsdienst alwéér als opium. Marx had dus toch gelijk.

Jongeren kunnen geen werk vinden, ouderen blijven tegen wil en dank hun plaats innemen. Je moet onwijs zijn om zo’n ziek makend plan te bedenken. Beter zou zijn iedereen vanaf zijn 60ste in de gelegenheid te stellen om met werken te stoppen. Wil je doorwerken? Doen! In voltijd of deeltijd, maar vrijwillig.