de nacht valt aan
meedogenloos verdrijft hij mijn doen en laten
bevrijdt hij mij van wat moet en hoort
verovert hij zijn greep op het bewuste
in zijn opmars ongestoord ik geef mij over
gewillig, want verzet is van de dag
omringd door het donker, ontwapend door rust
drijf ik dieper weg naar plaatsen
waar ze wacht, waar ze kust.
daar ligt ze
speels kleurt ze de nacht in met haar glanzende huid
streng kijkt ze hem aan wanneer hij naar haar reikt
haar schitterende blik bevelend:
geef ons nu tijd
ze opent zichzelf
schaduwen smelten in ons vuur van verlangen
waar de nacht ons op afstand benijdt
daar zijn we samen
tot de dag ons weer scheidt
10 reacties
Mosje · 3 februari 2009 op 21:08
Dit soort poëzie, ik kan het wel mooi vinden, maar dan moet het uitzonderlijk goed geschreven zijn, en dat mis ik hier een beetje.
Je gebruikt een paar erge cliché’s: “vuur van verlangen”, “tot de dag ons scheidt”, “omrind door het donker”.
De kunst is volgens mij om deze dingen te beschrijven met andere woorden. Het moet toch mogelijk zijn om een verlangen anders te duiden dan met een vuurtje.
Enige tijd geleden kwam ik een prachtig gedicht tegen, het eindigt als volgt:
o muze in het morgenlicht
o minnares en slank gedicht
er is een god verscholen
violen vlagen op het mos
elysium, de vlinders los
en duizendjarig dolen
Prachtig toch? Daar gaat mijn vuurtje van branden.
🙂
maurick · 3 februari 2009 op 22:23
Het is allemaal wat cliché, en dat is zonde.
Poëzie moet ruimdenkend zijn, vol fantasie. Niet met de woorden die al zovelen hebben geschreven.
Volgende keer beter 😉
Nimrod1979 · 4 februari 2009 op 00:16
Jullie hebben gewoon gelijk…
FUK!!!!
nah ja, volgende keer beter dan.
Wacht maar…
Mien · 4 februari 2009 op 10:00
Listen to your heart and keep advise in your memory … 😉
Ik vind dit gedicht wel mooi.
Met name deze zinsnede:
[quote]de nacht valt aan[/quote]
Mien
arta · 4 februari 2009 op 10:53
@Nimrod: That’s the spirit! 🙂
pally · 4 februari 2009 op 22:24
Er zitten wel een paar mooie stukjes in, Nimrod, maar het geheel kan me niet zo bekoren. Deze zin vond ik wel mooi:[quote]Speels kleurt ze de nacht met haar glanzende huid[/quote]
Ik heb er alleen stiekem ‘in’ uitgehaald….
Het laatste vers zou ik hebben weggelaten.
groet van Pally
Nimrod1979 · 5 februari 2009 op 01:04
Ja, en als het het maar drie verzen heeft, is het weer zo kort. Jaahjaaah…
Nee hoor, goede tips hier!
doemaar88 · 5 februari 2009 op 11:41
Ik vind dat er zeker wel mooie zinnen tussen hoor, Nimrod:
[quote]omringd door het donker, ontwapend door rust[/quote]
[quote]schaduwen smelten in ons vuur van verlangen[/quote]
Niets mis mee! 😉
axelle · 5 februari 2009 op 19:55
Mmmmmmmmmmmmmmm
Je gooit er zo echt van die woorden tussen die
wel mooi zijn in hun geheel, maar in zo’n tekst alleen maar verloren staan.
Axelle
Nimrod1979 · 5 februari 2009 op 20:14
Ik heb je reactie drie keer gelezen. Ik snap hem niet. Wat bedoel je?