Echte liefde!!!

Soms zijn er van die dingen waar je moeilijk, of geen afstand van kan doen. De een heeft het met een paar schoenen of die Óh zo lekker zittende broek en de ander weer met die zo verschrikkelijk goed absorberende en lekker passende tampon. Ik heb dat met mijn Charlotte. Charlotte is oud en wat gerimpeld maar nog steeds heerlijk in het gebruik. Ik kan niet zonder haar en ik weet zeker, als zij haar gevoelens zou kunnen tonen, zij ook zeker niet zonder mij zou kunnen, sterker nog ik ken er niet één waar ik liever mee een tukje zou doen, of waar ik zelfs een hele nacht op zou willen liggen.
Charlotte en ik hebben ook samen heel wat meegemaakt, want wie zeurde er nooit als ik heel laat en helemaal lazarus thuiskwam en wie ondersteunde me dan juist in dit moment van zwakte:… juist, mijn meiske Charlotte. Ook heeft zij altijd wel wat lekkers voor mij bij zich, zonder dat ik op hoef te staan om naar de ijskast te lopen. Ik steek gewoon een van mijn handen in een van haar plooien en ik weet zeker dat er ergens nog een traktatie rondslingert of vastgeplakt zit onder een van haar kussens…, u had het natuurlijk al begrepen Charlotte, is mijn geliefde bank.

En nu wil mijn nieuwe vriendin, mijn ouwe trouwe meid weg doen, sterker nog ze speelt hoog spel en heeft geëist dat of zij of Charlotte eruit moet. Gezien het feit dat ik moeilijk mijn bank kan gaan neuken, heb ik me dus werkelijk over laten halen door mijn brulscheur. En nu heeft zij een nieuwe bank uitgezocht. Niet echt een die heerlijk zit. Sterker nog daar zit zo een stugge vering in, dat als je net iéts te hard erop gaat zitten, je weer opveert en een dubbele flikflak tegen het plafond maakt.
Deze bank hadden ze ten tijde van de inquisitie makkelijk kunnen gebruiken om ketters te overtuigen van hun goddeloosheid. Maar vandaag is het dan zo ver, ze wordt vandaag opgehaald door zo een walgelijke homewrecker zo een parasiet; een tweedehands meubel opkoper.
Bij binnenkomst mag ik de man al meteen niet. “Zo, dit is dus dat samenraapsel van dood huid en wat hout” zegt hij denigrerend. “Ja, dit is de bank” antwoord mijn brulscheur. “Tja, ik geef hier niks voor maar, als je 50 euro toegeeft, zorg ik dat deze bonk ellende op de vuilstort terecht komt.” En ik zie tot mijn afgrijzen dat brulscheur triomfantelijk haar portemonnee pakt en de man zijn gevraagde 50 euro geeft.

Opeens zie ik tranen over het oude leer naar beneden dwarrelen. Het lijkt werkelijk dat Charlotte aan het huilen is, ik zie echt tranen lopen over haar gerimpelde huid en krijg spontaan een soort heilig gevoel over me heen. Als dit geen teken is dan weet ik het niet meer. Ik pak de meubel sadist in een houdgeep en gooi hem de deur uit en loop briesend de kamer in. “Luister dekdel, mijn meiske blijft hier in MIJN huis staan en er komt géén nieuwe bank, want zoals je ziet huilt ze!” En ik wijs met mijn vinger naar de vochtige, naar de vloer dwarrelende druppels, in de hoek van de bank. “R@@F, doe gewoon! Die bank eruit of ík, heel simpel.” Ik spring op, neem brulscheur in een nekklem en smijt haar de straat op. Zo naast die opkoper die er nog ligt en smijt de deur dicht, ren vervolgens naar mijn huilende bank. “Rustig maar Charlotteke, je blijft voor àààltijd hier staan.” En terwijl ik over haar kussentjes aai en haar traantjes weg wrijf, voel ik iets hards….een halfvol bierflesje van gisteravond, wat langzaam aan het leeglopen is……….
ToT Onzin
R@@F©