Deze column is ongetwijfeld aan een heleboel lezers niet besteed, want hij heeft [i]The Sound of Music[/i] tot onderwerp. In dit opzicht ben ik een onvervalste nicht. In wel meerdere opzichten, trouwens, want hier spreekt een Abba-fan van het eerste uur, en dat zal ik tot mijn laatste snik blijven maar dat is een andere column, al zijn er wel bruggetjes. Net zoals alle Abba-songs kan ik TSOM van achter naar voren meejoelen, en net als ABBA-songs is dat geen sinecure. Abba-liedjes zijn een uitdaging omwille van de inventieve melodieën. Alle spelers in [i]Mamma Mia[/i] kunnen u vertellen wat voor onding [i]Dancing Queen[/i] is om te zingen. Bedrieglijke eenvoud is het wachtwoord. De liedjes van TSOM zijn uitgebalanceerde textuele composities, een feest van poëtisch Engels:
SHE’D OUTPESTER ANY PEST
DRIVE A HORNET FROM ITS NEST
SHE CAN THROW A WHIRLING DERVISH OUT OF WHIRL
zingt non Marnie Nixon. Probeer dat maar eens zonder stotteren. Net zoals Abba is TSOM een festijn voor het oog. Elke shot is een schilderij, een liefdesverklaring aan Salzburg en omgeving. De hele film is met uiterste toewijding gemaakt. De scène waarin Maria en de kinderen
DOE, A DEER, A FEMALE DEER, RAY A DROP OF GOLDEN SUN
zingen, moet een opname van minstens een week geweest zijn. Die choreografie ziet er heel gesmeerd uit, maar het kan niet anders, of dat is schijn. Bedrieglijke eenvoud, jawel. Die fietsscène zal zeker enige valpartijen hebben opgeleverd. Anekdotes achter de schermen vermelden dat toen de hele vrolijke kinderbende onder leiding van Maria uit de roeiboot viel, Gretl zowat verzoop, gelukkig kon Louisa haar redden.
Elke keer weer ontdek ik iets nieuws in TSOM. Het zal wellicht niet mijn laatste toetsenbordvrucht over dit meesterwerk zijn, dus maak je borst maar nat. De laatste keer (ongeveer de 12de keer) dat ik hem zag, viel me op hoe snel de barones genoeg krijgt van al dat muzikaal vertier.
IF I’D KNOWN THIS, I WOULD HAVE BROUGHT MY HARMONIUM
schampert ze verveeld, voorafgaand aan de poppenkastscene van [i]The Lonely Goatherd.[/i] En haar moment van glorie is voor mij die genadeloze doodsteek, als ze Maria het huis uit koeieneert. Ik speel hem elke keer weer mee, maar die blik lukt me nooit:
GOODBYE MARIA, I’M SURE YOU WILL MAKE A FINE NUN
Aan de kiem van deze column ligt echter een vertederende anekdote die ik met de lezer die het tot hier heeft uitgehouden, wilde delen. Een medestudente van mijn deeltijdstudie Engels in Leiden was een fervent TSOM-fan, zo eentje die sing-alongversies bezoekt. Dat doe ik zelf nog net niet; ken toch nog wel enige gêne. Zo ging ze ooit naar zo’n gelegenheid waarbij een wedstrijd was uitgeschreven voor wie het origineelst verkleed was. Standaard komen mensen als non, kind, barones, kapitein of nazi. Tevens putten fans inspiratie uit Maria’s opsomming van haar [i]Favourite Things[/i].
GIRLS IN WHITE DRESSES WITH BLUE SATIN SASHES
liggen nog enigszins voor de hand. Volgens mijn medestudente waren er een aantal komen opdagen als rekwisiet
BROWN PAPER PACKAGES, TIED UP WITH STRING
Die konden de hele avond niet zitten. Ik ben vergeten te vragen naar contestanten die hun opwachting maakten als Crisp Apfelstrudel of Schnitzl with Noodles. Een meisje verscheen ten tonele als Lieveheersbeestje verkleed. Toen de jury vroeg wat dit met TSOM van doen had, was haar antwoord:
IT’S MY FAVOURITE THING
12 reacties
Dees · 1 maart 2008 op 10:17
Ahhhh, inderdaad vertederend. [i]Hadden[/i] ze hier maar sing-along versies, TSOM en JCS zijn de enige musicals die ik wel kan verdragen, sterker nog, ze maken me week :-D.
Heerlijk stuk, ff mijn iTunes opstarten.
arta · 1 maart 2008 op 12:44
Na 2 keer lezen hangt het stuk ‘Edelweiss’ al de hele dag in mijn hoofd. Hardop lallen is het gevolg. Mijn huisgenoten zijn er niet blij mee.
Ik wel, zoals ik ook blij werd van jouw column met zijn hoge nostalgische waarde…
Heerlijk om te lezen! 😀
Teunis · 1 maart 2008 op 15:10
Nostalgie: ja graag. Toegesproken worden als lezer: liever niet.
Groeten Teunis
pally · 1 maart 2008 op 15:17
Heerlijk vanLidt, deze ongeneerde hang naar nostalgische musicals, waarvan de songs nog dagen- lang uit je hoofd komen neurien.Ik weet ook niet wat het is, maar soms (vaak) wil je steeds andere uitdagingen, nieuwe ervaringen. Soms is steeds hetzelfde een weldaad,een rustpunt en om toch nog een beetje in beweging te blijven, signaleer je details die je nog niet eerder opmerkte.
hele mooie column!
groet van Pally
Trukie · 1 maart 2008 op 17:39
Ik kan deze column niet lezen zonder de melodieën door mijn hoofd te horen gaan.
En ondertussen zie ik de gordijnstof weer voorbij fietsen.
En na al die muzikale klanken heb je het ook nog vloeiend verwoord.
Mosje · 1 maart 2008 op 17:58
Je hebt een klassieker bij de kladden. Ik vond vooral de scenes aan het eind erg mooi. Het verstoppen achter de graven, en de nonnen die ineens erg veel van bougiekabels afwisten.
Bedriegelijke eenvoud: youre absolutely right.
KawaSutra · 1 maart 2008 op 19:49
Bij mij geen twinkeling van herkenning. Daardoor eigenlijk te ver weg van mijn bed. Vooral de quotes zijn dan eerder een hindernis dan een genot om te lezen. Maar gelezen je openingszin ben je je daar volledig van bewust en dan vind ik het wel moedig een dergelijk onderwerp aan te grijpen.
Enne….wat zijn contestanten?
WritersBlocq · 2 maart 2008 op 00:30
Dit verhaal vind ik wel gaaf, ik ken sommige nummers ook wel maar moest diep graven toen ik TSOM zag staan, didn’t ring a bell haha. Nu des te meer, en daar ben ik niet zo blij mee want hoe kan ik nou in slaap vallen met zo’n liedje in m’n kop :toeter: 😕
Siebe · 2 maart 2008 op 22:48
Ik vind hem werkelijk schitterend. Dat slot, het lieveheersmeisje, zo ontzettend geniaal. Zo iemand moet gewoon een geweldige prijs hebben, en deze column ook.
Ik mag het misschien niet vragen, maar was zij ook de aanleiding voor deze column? Indien ja, prachtig er naar toe geleid.
gr
s
vanlidt · 3 maart 2008 op 00:07
@teunis: is that a gun you’re pointing at me or are you happy to see me?
vanlidt · 3 maart 2008 op 00:09
@kawa: contestanten: een vernederlandsing van het engelse woord contestants. Ik lees teveel Joyce.
@siebe: ik ben een dankbaar verzamelaar van mooie anekdotes als materiaal voor columns. Dus in zekere zin: ja de anekdote was de aanleiding.
Teunis · 3 maart 2008 op 11:39
Yep dude. You didn’t think I was rolling out of here naked!