Edelweiss

Deze column is ongetwijfeld aan een heleboel lezers niet besteed, want hij heeft [i]The Sound of Music[/i] tot onderwerp. In dit opzicht ben ik een onvervalste nicht. In wel meerdere opzichten, trouwens, want hier spreekt een Abba-fan van het eerste uur, en dat zal ik tot mijn laatste snik blijven maar dat is een andere column, al zijn er wel bruggetjes. Net zoals alle Abba-songs kan ik TSOM van achter naar voren meejoelen, en net als ABBA-songs is dat geen sinecure. Abba-liedjes zijn een uitdaging omwille van de inventieve melodieën. Alle spelers in [i]Mamma Mia[/i] kunnen u vertellen wat voor onding [i]Dancing Queen[/i] is om te zingen. Bedrieglijke eenvoud is het wachtwoord. De liedjes van TSOM zijn uitgebalanceerde textuele composities, een feest van poëtisch Engels:

SHE’D OUTPESTER ANY PEST
DRIVE A HORNET FROM ITS NEST
SHE CAN THROW A WHIRLING DERVISH OUT OF WHIRL

zingt non Marnie Nixon. Probeer dat maar eens zonder stotteren. Net zoals Abba is TSOM een festijn voor het oog. Elke shot is een schilderij, een liefdesverklaring aan Salzburg en omgeving. De hele film is met uiterste toewijding gemaakt. De scène waarin Maria en de kinderen

DOE, A DEER, A FEMALE DEER, RAY A DROP OF GOLDEN SUN

zingen, moet een opname van minstens een week geweest zijn. Die choreografie ziet er heel gesmeerd uit, maar het kan niet anders, of dat is schijn. Bedrieglijke eenvoud, jawel. Die fietsscène zal zeker enige valpartijen hebben opgeleverd. Anekdotes achter de schermen vermelden dat toen de hele vrolijke kinderbende onder leiding van Maria uit de roeiboot viel, Gretl zowat verzoop, gelukkig kon Louisa haar redden.

Elke keer weer ontdek ik iets nieuws in TSOM. Het zal wellicht niet mijn laatste toetsenbordvrucht over dit meesterwerk zijn, dus maak je borst maar nat. De laatste keer (ongeveer de 12de keer) dat ik hem zag, viel me op hoe snel de barones genoeg krijgt van al dat muzikaal vertier.

IF I’D KNOWN THIS, I WOULD HAVE BROUGHT MY HARMONIUM

schampert ze verveeld, voorafgaand aan de poppenkastscene van [i]The Lonely Goatherd.[/i] En haar moment van glorie is voor mij die genadeloze doodsteek, als ze Maria het huis uit koeieneert. Ik speel hem elke keer weer mee, maar die blik lukt me nooit:

GOODBYE MARIA, I’M SURE YOU WILL MAKE A FINE NUN

Aan de kiem van deze column ligt echter een vertederende anekdote die ik met de lezer die het tot hier heeft uitgehouden, wilde delen. Een medestudente van mijn deeltijdstudie Engels in Leiden was een fervent TSOM-fan, zo eentje die sing-alongversies bezoekt. Dat doe ik zelf nog net niet; ken toch nog wel enige gêne. Zo ging ze ooit naar zo’n gelegenheid waarbij een wedstrijd was uitgeschreven voor wie het origineelst verkleed was. Standaard komen mensen als non, kind, barones, kapitein of nazi. Tevens putten fans inspiratie uit Maria’s opsomming van haar [i]Favourite Things[/i].

GIRLS IN WHITE DRESSES WITH BLUE SATIN SASHES

liggen nog enigszins voor de hand. Volgens mijn medestudente waren er een aantal komen opdagen als rekwisiet

BROWN PAPER PACKAGES, TIED UP WITH STRING

Die konden de hele avond niet zitten. Ik ben vergeten te vragen naar contestanten die hun opwachting maakten als Crisp Apfelstrudel of Schnitzl with Noodles. Een meisje verscheen ten tonele als Lieveheersbeestje verkleed. Toen de jury vroeg wat dit met TSOM van doen had, was haar antwoord:

IT’S MY FAVOURITE THING