Zo het begon, maar hoe gaat het dan verder?
“Het was een dag dat 3 dagen later als “broeierig” genoemd zou worden. Er hing “iets” in de lucht.
De man, met een valies dat het zijne kon zijn in zijn rechterhand, had in zijn linkerhand een hoed, model Stetson, wit en van stro. Zijn wat smoezelige beige halflange
regenjas was niet gesloten.
Hij liep met gelijke tred ( ander had hij een gebrek, een pijnlijk been of liep gewoon mank sinds zijn geboorte) over de strak gelegde kinderkopjes in de straatnaar het enige café.
Ramen van huizen stonden open en een operazanger, tenminste dat wordt gedacht, liet zijn stem galmen. Het was 09 uur 23
Op een terras, in een Italiaanse dorp in Toscane, zat een man, zonnebril model Ray Ban
– met een cafè latte aan zijn mond- naar de voorbijgangers te loeren. Het was 10.23 uur. De geur van vers gebakken brood prikkelde de neusgaten.
Een paar toeristen maakten hun foto’s en wezen naar boven, naar de gevels van de dicht op elkaar gebouwde huizen. Uit een raam klonk Miles Davis .
In een hotelkamer aan de Rue Saint Denis te Parijs, lag een man gekleed op het smoezelige bed toen op de deur werd geklopt.
Het geld lag, gepast, lag op het bureau. Het was 11 uur 23 uur
2011
40 reacties
NicoleS · 22 augustus 2016 op 17:08
Mooie column in mini roman vorm. Zo lees ik ze graag
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 18:48
NicoleS, dank. Ga deze vorm maar ’s wat vaker oefenen. Het absurdisme vergeet ik niet!
NicoleS · 22 augustus 2016 op 19:10
Ook het absurdisme was prima! En dat is ook jouw stijl. Beiden prima.
Mien · 22 augustus 2016 op 17:23
Under the volcano. Daar gaat het verder. Wedden! Het heerlijke niks. Er zijn zo van die verlangens. Topcolumn! Uitgezonderd de … nee … ik ga het niet noemen … maar …
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 18:47
Mien…dank. Ik weet wat je bedoeld? Hardop zelf lezen wordt mijn remedie. Vergeef mijn taal misvormingen.
Mien · 22 augustus 2016 op 20:07
Niet te hard zijn voor jezelf en liefst ook het positieve nieuws slikken. ?
Ben benieuwd wat er nog meer in het vat zit, gevuld vanaf tenminste 2011.
Af en toe met de pen er nog eens langs misschien? Hooguit. ?
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 21:15
Mien…dat ga ik zeker doen. Binnenkort..Poëzie! Laat u verrassen.
Nachtzuster · 22 augustus 2016 op 17:54
Ik ben afgehaakt. Verzadigd door Nr. 22, al dan niet absurdistisch. Mijn excuses. Krijg bij jou het gevoel van de huis-ADHD ‘er van CX.
Arta · 22 augustus 2016 op 18:40
Reacties graag opbouwend houden. Dit is niet de plaats voor Psychologische analyses van medeschrijvers.
Nachtzuster · 22 augustus 2016 op 18:51
Oke Arta. Mijn excuses, nogmaals. En respect voor Nummer 22 dattie het zo sportief opvat. 🙂
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 21:14
Nachtzuster! Laat deze nacht niet te broeierig worden. Mijn verhaal leek wel voorbestemd maar dan anders?
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 18:45
Jammer, Nachtzuster Hmm ADHD..toevallig de titel van een nieuwe inzending. Maar respect voor jouw openhartig mening. Mijn argument: verzadiging is persoonlijk, dus..perceptie! Niemand verplicht jou te lezen.
Warme groet,
#22
Ferrara · 22 augustus 2016 op 18:05
Lijkt wel een opdracht van een schrijfcursus.
Nummer 22 · 22 augustus 2016 op 18:42
Ferrara. Nee hoor. Deze schreef ik in 2011 al.
Yfs · 22 augustus 2016 op 22:03
Jouw manier van schrijven doet me denken aan het mopje : Waarom is een konijn? … Omdat hij achter een boom!
?????????? Juist!
Frappant toch om op deze site te zien, dat wat de één bagger vindt (Sagita aarzelde nooit om dit woord te gebruiken) de ander een topcolumn noemt, hoe onbegrijpelijk ook voor de “taalpuristen” om dit woord van van Gellekom maar te citeren.
Wat de één “nadrukkelijk aanwezig” noemt, noemt de ander “verzadigd zijn” wat toch op hetzelfde neer komt. Het ene is echter indirect, het andere direct!
Iemand er op attenderen dat niemand verplicht is om te lezen lijkt me niet de insteek van deze site. Ik ben persoonlijk (nog) geen fan van je schrijven. Ik ben er namelijk zo eentje die in elkaar krimpt bij het ontdekken van een foute “d” of “t”.
Desalniettemin lees ik je dapper verder en mag ik hopen dat je wat kunt met de kritiek van alle andere schrijvers. Vooralsnog ervaar ik je als een olifant in een porseleinkast (smile).
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 07:10
Beste Yfs,
Uw woorden stemmen mij tot nadenken. U, als taalpurist en ik als “olifant in een porseleinkast”. Dapper zal ik de aanbevelingen koesteren. De reeds geplande inzendingen met de taal missers brengt mij nu al het schaamrood op de kaken, maar dat heb ik voor nu geaccepteerd. Zal mijn taal met “d”, “t” en zelfs met “dt” verbeteren. Het blijft een uitdaging voor mij en “doorzetten voor een ander om – dan ook maar tenenkrommend- te blijven volgen.”
Zoek ik een fan?, of juist de glimlach die dwars tegen alle regels tussen de woorden en zinnen leest. Het is aan de lezer of zoals gewenst “de fan”.
Mijn porseleinkast zoek ik nog en de olifant..?
van Gellekom · 22 augustus 2016 op 22:17
Prachtig nr22. Ook deze stijl vind ik heerlijk om te lezen.
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 07:17
van Gellekom, ook u weer dank! Ik ga maar ’s op een taal- en schrijfvaardigheids cursus. Beeldhouwen lijkt me ook wel iets. “Houwen van beelden” en verfijnen tot in elke detail. Enfin, ik heb niets met Rembrandt van Rijn, wel met Pollock en – een geheel andere vorm- Gropius, v.d. Velde en Eames, om maar wat te noemen. Reve, ach… Drs. P.? daar ga ik mee naar de overkant.
Maar ook dit alles geheel terzijde.
Dees · 22 augustus 2016 op 22:41
Yfs, ik vind het niet nodig om ondertiteld te worden. Ook anderen hebben dat volgens mij niet nodig. Mensen kunnen hier iha prima zelf hun woord voeren. Wat Sagita hiermee te maken heeft is me ook onduidelijk.
Eerlijk zijn kan op diverse manieren. Jouw voorkeur daarin is geen wet. Wat echter wel in de huisregels te vinden is is dat persoonlijke aanvallen niet de bedoeling zijn. En die principes handhaven we.
Dees · 22 augustus 2016 op 22:42
Verdere off topic reacties hier verwijderen of editen we. Het cafe is open if you must …
Dees · 22 augustus 2016 op 22:49
Vind je stukje sfeervol.
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 07:11
Dank je Dees! worden de zintuigen geprikkeld dan ook de eigen beleving.
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 07:18
Dank je Dees. Een compliment maakt mijn dag- naast mijn andere beroepsmatige activiteiten- mooi!
Snarf · 22 augustus 2016 op 23:30
Sorry Nummer 22, Arta, Dees. Ik haak (voorlopig) af …
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 06:51
Jammer Dees! Er komen ook andere niet absurde verhalen.
Groet,
#22
StreekSteek · 23 augustus 2016 op 09:30
Ik vind de gecreëerde sfeer niet erg stroken met de titel: noch broeierig, noch spannend. Het nodigt mij niet echt uit om te geïnteresseerd te raken in het vervolg van de dag. Wat zou kunnen helpen om van een situationele beschrijving een fantasie te maken, geef je zelf aan: laat het drie dagen in de lade liggen en lees het nog eens na. Dat verheldert altijd. De situaties lenen zich daar prima voor. Daar ligt het niet aan.
Esther Suzanna · 23 augustus 2016 op 10:02
Nu er al zoveel gezegd is, vind ik het lastig om objectief te reageren.
Inhoudelijk: Ik vind het sfeervol. Het lijkt een intro tot iets groters, zoals een narrator in sommige films (bijvoorbeeld Amélie) een inleiding doet, terwijl de onbegrijpelijke beelden al over het scherm flitsen. Gaandeweg worden de beelden helder. Hier blijft het onaf, dus word ik nieuwsgierig maar ook gefrustreerd. Waarom plaatsen als het niet af is?
Technisch: zelfs als je het een jaar geleden geschreven hebt hoor je het nog zeer gedegen te checken op de basisbeginselen van het schrijven. Deze is wel heel erg slordig.
We zijn in principe allemaal amateurs, een enkeling daargelaten, maar schrijven hier toch ook met de hoop, pretentie of droom om gewaardeerd te worden. Daar hoort grammatica ook bij.
Ik ben zelf twee jaar lang gecorrigeerd door mijn Moeder. ‘LOOPT, Es, met een T! Dat is geen voltooid deelwoord en je blijft die woorden maar omdraaien…’ terwijl ze teleurgesteld zuchtte. Ik hoor haar strenge stem nog. 😉
En nadat ik dit getikt heb haal ik nog snel een T weg die er niet hoorde… 🙂
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 10:27
Hoi Esther Suzanna,
Dank voor jouw woorden en tips. Jouw voorlaatste alinea… nou, ik woon in een huis waar mijn dochter Fleur alweer 4 jaren geleden vertrok na het behalen van haar PABO diploma. Zij had een betaalde blog op de hogeschool waar ze studeerde en dat ging over…. leraar worden. Mijn partner doet iets met onze taal en de organisatie waar ze werkt is alom bekend van de jaarlijkse C.toets.
En ik word (zonder ’t”) heb er mee leren leven door gecorrigeerd te worden als de taal en het schrijven mij – door het te snel werken- even vergeten wordt te redigeren en spellingsfouten te herstellen naar juist en correct nederlands. Maar… “ga je gang” het is “jouw ding” dus lof komt jou toe met de opmerkingen over jouw taal fouten. Tsja… groter dan, groter als… wie worstelt daar niet mee… over handvatten en handvaten maar te zwijgen. Zo lees en hoor ik nog steeds: de sponsoren… terwijl het sponsors moet zijn… Een landelijk biermerk maakt reclame voor een voetbal toernooi met” Sponsoren van…” Zelfs een oud staatsscretaris… heeft het over handvaten en sponsoren.
Zie je het ook voor je? wat een grote spons oren?
Kortom, ik heb wat te verbeteren. 😉
Esther Suzanna · 23 augustus 2016 op 10:49
Lof komt mijn moeder toe, voor haar oneindige geduld 🙂
van Gellekom · 23 augustus 2016 op 10:57
En wat te denken van: IK BESEF ME (!!!) Daar erger ik aan. En dat realiseer ik.
Ik bedoel, dezelfde mensen die over d of dt vallen, of vergeten komma’s en punten, mind you!, DIE GAAN MET HET GROOTSTE GEMAK OVER TOT HET HANTEREN VAN BOVENGENOEMDE BLUNDERS! Mag ik dat zeggen? Ja hoor, dat mag ik.
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 11:41
Tsja.. van Gellekom.
Je hep so van die saken. Dat mag U seggen! Dat seggen WIJ! En hoort u mijn woorden nu zonder taalfouten.
Wel eens her zuivere dialect proberen te corrigere..daar krieg oe pien in de pen van
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 10:28
Dank!
NicoleS · 23 augustus 2016 op 11:44
En door blijven schrijven he?. Schrijven is leuk!
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 11:48
Precies! Of zoals ooit een bekende columnist schreef” percies”?
NicoleS · 23 augustus 2016 op 11:52
Haha Mien zegt altijd ‘ wie schrijft, die blijft (beklijft )’?
Mien · 23 augustus 2016 op 12:04
Gelukkig bestaat er zoiets als redactie. Goede redacties zorgen meestal voor de juiste REDacties. Komt helemaal goed met die woordspelling, woordspeling, woordenspelling, woordenspeling. Zolang het het lezen maar niet stoort. Oei, twee keer hetzelfde hetwoord achter elkaar. ?
van Gellekom · 23 augustus 2016 op 12:09
Gewoon doorgaan, mede absurdist. Dan komt de zegen van boven vanzelf 😀
Mien · 23 augustus 2016 op 12:55
De opperredactie. ?
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 14:00
??
Nummer 22 · 23 augustus 2016 op 15:09
Ter afsluiting van al het bovenstaande, met dank aan allen voor de complimenten de adviezen en positieve kritiek.
Vandaag is het zo’n “broeierige”dag. Een dinsdagmiddag, dat het lome van de traag lopende als vanzelfsprekend wordt beschouwd. Zo’n dag dat het dragen van een hoed, pet of cap niet als een dreiging voor iets onbestemd.
De man in Parijs, keek verlangend naar de “La Femme”, zijn blik kleedde haar uit. Zij telde de bankbiljetten en dacht aan eten. Haar trek moest worden gestild. Straks, na gedane arbeid. Ze keek naar de man en fluisterde’ mon amour cést toi”. Heel langzaam liet ze de lingerie van haar lichaam glijden. Lingerie, dat het verlangen nog meer kan opwekken en haar werk sneller zou kunnen laten eindigen.
” Mon amour, voulez vous..?”