Een brug te ver…

Fuck the hell out of here!!!! Of woorden van gelijke strekking. Uitgesproken door een jochie van een jaar of zeventien. Ik loop het smalle bruggetje op waar je elkaar nauwelijks kunt passeren. En als er een scootmofiel op gaat rijden kun je passeren wel helemaal vergeten.
De man in de scootmobiel is een jaar of vijfenzeventig en zit verstijfd met opengesperde ogen naar het jochie te kijken. Deze trekt en duwt al krijsend aan de scootmobiel. Hij schopt er een paar keer tegen waarbij hij de man tegen de schenen raakt. Intussen heb ik het strijdtoneel bereikt en pak zonder veel omhaal het jochie bij kop en kont en smijt hem, toch nog vrij gemakkelijk overigens, de leuning over en regelrecht de gracht in. Een stevige plons vertelt ons dat het jochie zijn eindstation bereikt heeft. Hij had een rugzak om dus van honger zal hij niet omkomen. Bovendien neem ik tegenwoordig geen risico’s met jochies die een rugzak dragen. Hij schreeuwt iets onduidelijks naar mij wat zo ongeveer klinkt als, grmft, slik…kolk. Dus leun ik even over de reling en vertel hem dat slootwater heel goed tegen puisten schijnt te werken.
De scootmofiel kijkt mij verbijstert aan. Ik ga hem maar niet uitleggen dat ik in heilzame overlegdiscussies met puberende terroristjes niets zie Daar hebben ze het RIAGG voor en dat die nog steeds bestaan bewijst wel dat hun aanpak ook niet werkt.
De man bedankt mij schichtig en schiet,nadat ik eerst de weg vrij voor hem heb gemaakt, als een speer de brug over.

Twee minuten later loop ik het terras van mijn stamkroeg op en ga op het terras zitten.
Kroegbaas komt chagrijnig als altijd naar buiten.’Ach kijk wie we daar hebben..Mr.Lulhoven himself ‘.
’Van hetzelfde kroegbaas’, antwoord ik vriendelijk terug. ‘Kun jij even een kopje bier voor mij downloaden? ‘
‘Waarom ga jij buiten zitten, gestoorde klootviool?’, vraagt hij voor hij naar me toe loopt. ‘Nou moet ik Goddomme weer met bier over het terras heen rennen.’
‘Ik weet niet of het je opvalt, kroegbaas, maar het is 9 november en de mussen vallen van het dak. Mag ik daar effe van genieten ja?’
‘Mussen van het dak? Jezus, de vogelgriep zal hier toch niet uitgebroken zijn?’
Kroegbaas is een verloren talent. Zijn humor had mondiaal vet kunnen scoren.
‘O en dan nog wat Mr Loser’, gaat hij door. ‘Ik ben vanaf morgen een paar weken weg. Eindelijk vakantie.Ben er echt aan toe.’
‘Waar ga je naar toe’, vraag ik zonder veel belangstelling.
‘Naar de Malediven’, zegt hij vreedzaam zuchtend. ‘Schijnt een heerlijk eiland te zijn.’
‘Ja, goede bestemming’, antwoord ik. ‘Daar hoor jij wel thuis nu ik erover nadenk.’
‘Waarom dat?’, vraagt hij wantrouwend..
‘Denk effe na, kroegbaas. De naam zegt het al. Malediven!. Tegenwoordig zou je het “gestoorde criminelen”,noemen Dus echt een bestemming voor jou…’
Gelukkig worden wij onderbroken door een enorme steen die net langs mijn hoofd tegen het raam bonst. Het raam begeeft het net niet..
Het is het jochie. Met rugzak en al. Mohammed Eikel zullen we maar zeggen. Drijfnat staat hij ons uit te schelden met nog een steen in zijn hand.
Voor hij hem kan gooien heeft kroegbaas hem te pakken, sleurt hem aan zijn haar naar de gracht en smijt hem erin.
‘Waar waren wij ook alweer gebleven’, zegt hij als hij handenwrijvend terug komt….