Nog een keer blader ik door de zeventig pagina’s van mijn manuscript. Hoewel het geredigeerd is door een goede vriendin en nog een keer op foutjes nagekeken door mijn moeder, wil ik het nog een laatste keer vluchtig doornemen. Na een half uurtje druk ik, een grote glimlach op mijn gezicht, dan toch op de verzendknop. Mijn boek is onderweg naar de drukker. Met iets van weemoed denk ik aan al mijn vergeefse pogingen om de man van mijn dromen te vinden. Dat hij nu gewoon hier, op de bank in mijn woonkamer zit, kan ik eigenlijk nog steeds niet bevatten. Ik kruip dicht tegen hem aan en denk aan de keren dat ik dacht dat ik ‘de ware’ had gevonden. Aan hoe snel de twijfel aan de man in kwestie dan alweer toesloeg. Aan deze man heb ik nog geen seconde getwijfeld. Aan de ene kant voelt het alsof ik hem al jaren ken, anderzijds ontdek ik elke keer weer nieuwe, leuke dingen aan hem. Naarmate ik hem beter leer kennen, neemt mijn gevoel alleen maar toe – ongekend, want voorheen stierven de vlinders in mijn buik meestal al snel. Misschien ligt het wel aan het feit dat ik hem niet via een datingsite heb leren kennen. Hij heeft niet zijn best hoeven doen om zichzelf aan te prijzen en ik evenmin. Bovendien kwam hij in mijn leven, op een moment waarop ik even niet oplette, bezig was met heel andere dingen dan de liefde.
Terwijl ik naar de keuken loop, om even een drankje voor ons beiden te gaan halen, schiet ik in de lach. Natuurlijk moet ik verklaren waarom ik zo’n lol heb. ‘Ach,’ zeg ik, ‘ik moest opeens denken aan mijn column over die man die via sms de schunnigste dingen durfde te zeggen, maar aan de telefoon verlegen en sprakeloos bleek.’ Hij lacht met me mee, kent het verhaal. En hij weet dat in mijn boek wel meer van dergelijke columns staan. Plagerig trekt hij zich tegen me aan en zegt: ‘Ik geloof dat ik blij moet zijn dat ik niet in jouw eerste boek voorkom!’ ‘Lieverd,’ fluister ik, ‘het is dat ik niet in woorden kan vatten wat ik voor je voel, anders schreef ik nu ter plekke en speciaal voor jou, een heel nieuw boek.’
16 reacties
Ontwikkeling · 21 april 2011 op 12:23
Met een grote grijnsch gelezen ;-))
Gefeliciteerd, vrouwe! Met boek en met meneer 😉
Ferrara · 21 april 2011 op 13:36
Spannend allemaal. Dat zowel meneer als het boek maar een groot succes mag worden. :love2:
SIMBA · 21 april 2011 op 15:10
Ik heb genoteerd dat ik een zonnebril moet opzetten als ik naar de meeting ga want Avalanche zal wel stralen als nooit tevoren 😀
LouisP · 21 april 2011 op 16:01
“Bovendien kwam hij in mijn leven, op een moment waarop ik even niet oplette, bezig was met heel andere dingen dan de liefde.”
mooie zin, leuk stukje..
Mooie vergelijking. Nieuw boek, nieuw leven
succes!
DreamOn · 21 april 2011 op 18:16
Jaaaaaaaaaa, leuk! En ik gun het je van harte! Op twitter is ook best wel, hoe zal ik het zeggen, DUIDELIJK te merken dat je heel gelukkig bent! 😀
Superleuk. Misschien moet je dit verhaal insturen naar de Libelle-zomerschrijfwedstrijd? 😉
SIMBA · 21 april 2011 op 19:35
Grijnzzzzzzzzzzzz @ DO
arta · 21 april 2011 op 20:53
Felies A.
lisa-marie · 21 april 2011 op 23:01
gefeliciteerd met beide :ballon:
Mien · 21 april 2011 op 23:12
Een stralende column in alle opzichten.
Non-fictie blijft toch leuker dan fictie.
En dat vlak voor Pasen. Geweldig.
Mien van harte
pally · 22 april 2011 op 10:45
Feli met beide! Stralend geluksstukje. En je van harte gegund allebei, Avalanche :kus:
groet van Pally
Meralixe · 23 april 2011 op 07:34
Gefeliciteerd met boek, columnn….en (uitstekende) relatie.
Fem · 23 april 2011 op 07:53
Dat is wel een driedubbele felicitatie waard 😀
sylvia1 · 23 april 2011 op 10:33
Een echte feel good column. Gefeliciteerd!
Dees · 23 april 2011 op 11:56
It’s a new dawn
It’s a new day
And you’re feeling gooooooooooooood
En dat lees je 😉
Kwiezel · 23 april 2011 op 13:42
Avalanche!
Het geluk spat er van af in deze column. Well done. Combi tussen je twee trotsen (boek en man) erg goed geslaagd!
Avalanche · 26 april 2011 op 21:54
Poeh, wat een felicitaties en mooie reacties! Hartelijk dank allemaal. Ik merk dat een nieuwe baan, het zzp-bestaan, een ‘bijna-boek’ en een nieuwe liefde – uiteraard vooral dat laatste – zoveel tijd vragen, dat het van lezen of een zinnige bijdrage leveren op CX niet vaak komt. Mijn excuses aan jullie allemaal. Ik hoop mijn leven binnenkort in dat opzicht wat te kunnen beteren.