Een Vrijgezel Die Gaat Pas Slapen..

Jeetje, wat een weekend.
Ja weer gaat het over alcohol en sigaretten.
Ik heb overigens besloten om nooit meer een sigaret aan te raken.
Ik lijk verdorie wel een kachel. En bovendien is het een dikke afknapper voor mannen. Vrijdagavond was het smartlappen-avond in de het café waar ik werk.
Ik had voor mezelf al lang besloten dat ik zou blijven hangen.
Mijn vriendin E. kwam ’s middags een bakje thee drinken en deelde gapend mee (ja, dat was het resultaat van de avond ervoor, toen we ook pas om 3 uur de kroeg uit kwamen gerold) dat ze waarschijnlijk ‘s avonds niet zou komen.
E heeft ook liefdesverdriet en het leek haar verstandig haar sores nogmaals te overdenken. In bed. Alleen.
Mij niet gezien, ik blijf.

Later op de middag belde V, mijn nichtje. Die, jaja, ook leidt aan een hevige vorm van liefdesverdriet.
Na 8 jaar en net samen een huis gekocht te hebben ging ie er vandoor.
V zag de smartlappenavond wel zitten en beloofde te komen.

Toen ik klaar was met werken, en een serieuze poging mijn kapsel te fatsoeneren finaal mislukte, kwam V, binnen en niet veel later kreeg ik een sms van E. “ Ik kom er nu aan ”.
Kort maar krachtig.

Om 10 uur hadden we de eerst 3 rosé al binnen en het meezingen ging steeds beter en de teksten werden steeds serieuzer genomen en geprojecteerd op ons zelf.
“ Ik verscheurde je foto, heb je brieven verbrandt…” en “ Vuile huichelaar ” deden het erg goed.
Maar het werd pas echt feest toen het nummer : “ Een vrijgezel die gaat pas slapen ” uit de boxen klonk.
God wat leek het leven even simpel toen we ons mee lieten sleuren in de polonaise.
God wat voelde het even goed om vrijgezel te zijn.
God, wat was die rosé lekker…..

Bij Marco Borsato’s “ Ik leef niet meer voor jou ”, werd zo driftig meegezongen dat mensen van schrik een stapje achteruit deden.
Ja, het was erg duidelijk dat we vrijgezel waren en daarom aan aandacht geen tekort.
En jahoor, een ventje van Ik-gaf-hem-nog-geen-17 deed zijn uiterste best voor me.
Ik kreeg, jawel, een FLESJE bier van hem.

Het nummer van Marco bleef in mijn hoofd toen haperen bij “ Dus donder nou maar op ”, “ Dus donder nou maar op ”, “ Dus donder nou maar op “, hoewel ik er ergens ook wel versteld van stond dat iemand me überhaupt interessant vond in de toestand waarin ik verkeerde.
Even stelde ik me voor hoe ik met die jongen hand in hand zou lopen, hoe ik ‘s ochtends dingen in zijn neus zou stoppen om hem wakker te maken en hoe ik in zijn billen zou knijpen onder de douche…Al snel ging mijn gezicht op half zeven hangen en liet ik me bijna meeslepen in mijn diepste en donkerste gedachten van : “Hoe moet ik nou ooit….”
En terwijl dat gebeurde nam ik een slok uit het flesje..( ja, jongens die in een straal van 1 meter bij me stonden zullen niet meer zo snel naar me kijken, afknapper nummer 2) en daar kreeg ik een behoorlijke tik van..
Ergens ver in de verte hoorde ik “Een vrijgezel die gaat pas slapen….als ie alle sterren heeft gezien” weer klinken… Ik kwam weer terug in de positieve kant van het dronkenschap, en liet mij weer meesleuren in de polonaise..

“oh, wat is het leven toch heerlijk “ .. Ja Car, wacht maar tot morgenochtend..

Mijn nichtje V haakte af om 2 uur. Toen zij boven aan de trap stond voor een bezoekje aan de toiletten, en het voor haar duidelijk werd dat de enige mogelijkheid veilig de trap af te komen, achteruit was, besloot J, haar vriendin en haar oppas die avond, haar maar mee naar huis te nemen voordat ze zich onsterfelijk belachelijk zou maken.

Ook E en ik besloten niet veel later een eind te breien aan dit zuip, rook en voor-paal-zet festijn.

Ik heb in mijn leven nog nooit zo’n kater gehad als die zaterdagmorgen.
Ik verkeerde in soort staat van ontbinding.
Mijn god…

Ik vind het nu wel even genoeg met de –schijt-aan-alles-ik-leef-voor-mezelf en –het-interesseert-me-niks-wat-andere-van-me-denken houding.

Back tot life, back to reality….

Maar wel een avond om nooooit te vergeten!