Eenzaam…..

Eenzaamheid, het is een gevoel wat weinig mensen kennen.
Eenzaamheid, het is een gevoel wat net zoals ons mensen, uit “klasses” bestaat.
Verschillende vormen van eenzaamheid brengen mensen tot de vreemdste gedachtes.
Het kan van kwaad tot erger, het kan van simpel tot ingewikkeld, het kan een fier en gedreven persoon, tot een labiel wrak maken. De lichtste klasse van eenzaamheid, is een eenzaamheid die het beste valt te omschrijven als een duffe zondagmiddag in je luie stoel, rustend van een drukke week.
De middenklasse bestaat uit een mengeling van een drukke woensdag met een weekend aan overwerk waarbij de rekeningen betaald dienen te worden( als metafoor dus).
De hoogste klasse is een die met geen pen valt te beschrijven, die met geen dag van de week uitgedrukt kan worden.
Zit je in de hoogste klasse der eenzaamheid, Dan heb je een groot probleem die in veel gevallen met de hoogste prijs betaald word, vroeg of laat.
Zelf ben ik gelukkig nog nooit verder gekomen dan de middenklasse.
Nu ik er over nadenk, ik heb altijd al in de middenklasse gezeten, met alles.
Nooit de beste, maar ook nooit de slechtste.
Op school al niet, met sporten niet en met de carrière al idem dito.
Altijd er tussen in, niet uitmuntend of zeer slecht……Neen…….Altijd voldoende.
Hoe graag ik ook zal willen, ik geraak nooit tot de elite, maar troost mij met de gedachte dat ik ook niet tot de onderklasse behoor.
Maar toch, toch, ben ik het zat om “gewoon” te zijn.
Graag, heel graag zou ik een keer “de beste” willen zijn.
De beste van de klas, het lekkerste kontje, of de man met de juiste woorden.
Maar hoe ik ook mijn best doe, ik geraak er niet…ik geraak maar niet aan de top!
Ik zucht en denk er over na, het is ook eigenlijk maar goed dat ik een middenklasser ben en niet tot de top behoor……Het is eenzaam aan de top.

Sarcasme