Eenzaam

Ik zit alleen aan tafel, alleen met een heel huis om me heen.
Gevangen tussen bier en nicotine, was je maar hier.
’s Ochtends wakker worden met koffie en aspirine.
Vluchten kan ik niet, ik weet niet waarheen.
Je opzoeken durf ik niet, ben je alleen?
Machteloos kijk ik door het raam. Zie ik je lopen?, blijf je staan? Papa wat is er?, mijn dochter kijkt me aan.
Niets lieverd, laten we gaan.
Gaan naar een plek vol liefde, bloemen en geuren.
Waar alles, maar niets met ons kan gebeuren.
Gaan we weer opnieuw beginnen, gaan we er tegenaan?.
Vragen blijven in mijn hoofd bestaan.
Waarom en vooral wat heb ik fout gedaan.
Onweer komt en flitsen door mijn hoofd, ik voel het, negeer het, ik ben verdoofd.
Kon je mijn gedachten maar lezen, zodat ik niet hoefde te spreken.
Dan kon je weten dat ik alles goed bedoel, met als enige doel leven, samen zonder beloften te breken.
Heb je nu lol, uitgaan met je vrienden en laat thuis te komen?.
Of zit je alleen thuis, met hetzelfde gevoel als ik.
Mijn dochter mist je, kan dit je overtuigen om weer hier te komen wonen?.
Ik kijk de keuken rond, zie flessen bier op het aanrecht en vervolgens de grond.
Kan ik er doorheen?, of is dat ongegrond.
Kan alleen jij me helpen, of zijn er meer.
Meer met hartpijn die hulp zoeken en alleen zijn.
Vrienden heb ik, maar zorgen dat ik nog meer afbreek.
Opbouwen wil ik en ik laat je nooit meer in de steek.
Hoe is het met je zoon?, gaat alles verder goed vraag ik aan je moeder over de telefoon.
Kun je me het zelf niet zeggen?, vragen blijven, ik hou van je heel gewoon.
Onbereikbaar als je bent zo ben ik een gewone vent.
Verleden telt niet mee, we kunnen kijken naar de toekomst.
Kijken wat ons toekomt, daarna genieten met ons allen.
Je laat niets van je horen, alleen je berichtjes op mijn mobiel, communicatie is vervallen.
Ik ben bierdoppen aan het tellen, ben samen met mijn vriend en vertel hem hoe gemeen.
Maar ondanks alles ben ik alleen en kijk om me heen.

Cees Tabak.