Emmeren (seks met dieren)

Twee grote ogen staren mijn aan, twee vragende ogen. Jammer genoeg niet van het andere geslacht.
Hij liep al voor me door het gangpad van de trein, net als ik op zoek naar een zitplaats. Zelfs de ruimtes bij de deuren stonden stampvol. Voor veel mensen de aanleiding om er gewoon bij te gaan staan. Voor mij de aanleiding linea recta de eerste klas op te zoeken. Daar aangekomen bleek zelfs die, op een plaats na, vol. Net nadat ik zit, zie ik de man door het raam in de deur aankomen. Hij heeft nog steeds geen plaats gevonden. Als hij door de deur is gestapt, kijkt hij vragend in het rond. Oude mannen die zelf niet brutaal genoeg zijn een zitplaats in de eerste klas op te eisen, moeten ook niet verwachten dat anderen hun brutaliteit en hun plaats opgeven. Om mij heen zie ik jonge gezichten zich schuldig voelen, omdat ze niet opstaan. Ik besluit dit niet te zijn en te blijven zitten. Je kunt het asociaal noemen, ik noem het realiteitsbesef. Ik heb geen zin te staan in een volle trein. Een andere student blijkbaar wel.
Gelukkig zijn er nog goede mensen in deze trein. Naast me staat de goede student en in de verte de man met een stempel. Goed en kwaad, zo dicht bij elkaar.

Sommige mannen zien in het achtereind van een varken slechts een gat dat gevuld moet worden. Sommige vrouwen hebben een ‘liklassie’ als huisdier. Sommige veeartsen hebben hun ene hand in hun kruis en de andere een armlengte diep in de endeldarm van een rund. Sommige mensen knippen kaartjes in de trein.
Seks met dieren is aan de orde van de dag en deze dag kwam het angstvallig dichtbij.
De oogkleppen van het paard wier penis hij de avond ervoor nog in zijn mond heeft gehad, heeft hij nu zelf opgezet. Geen oog voor de drukte. Op het moment dat hij de coupé binnen stapt, begint hij zijn conducterreur in het rond te gooien.

Praten tegen deze conducteur heeft geen zin. Met het reglement als zetpil ingebracht, kon hij niet om de regels heen. Met een OV-studentenjaarkaart mag je niet in de eerste klas zitten. In een dergelijke situatie helpt het als je een vrouw bent: een zielige, maar opgewonden blik in de ogen en een pruillipje. Deze conducteur moet wel homofiel zijn, want ze moet haar plaats toch opgeven. Er zitten nog meer mensen om mij heen te hopen dat ze mogen blijven zitten, maar als ze zien dat de eerste studente gedeporteerd wordt, leggen ze bij bosjes het loodje.

Als je je dom houdt, wil het nog wel eens gebeuren dat het door de vingers gezien wordt. Nu heeft het geen zin, want de conducteur is zelf ook dom. “Als je wil blijven zitten, moet je duurder betalen.” Een eerste klas contaminatie. Als hij vroeger duurder onderwijs had betaald, had hij niet zo dom hoeven zijn. Had hij een betere baan gehad.

Ik denk dat hij vroeger gepest is en nu voert wraak de boventoon. Hij weet dat hij een sukkel is en daarom trekt hij zich vele malen af op deze machtsvertoning. Van binnen geniet hij, van buiten doet hij net of het hem spijt.
Constant biedt hij zijn excuses aan, maar het spijt hem niet. Onder zijn huid kookt de woede als hij iemand weg stuurt. Excuses voor zijn collega’s die hun werk blijkbaar niet goed gedaan zouden hebben. Diep van binnen lacht hij wanneer hij een passagier naar de buidel laat grijpen.
Met volledig doorbloede penis loopt hij naar de volgende student. Zijn frustraties botvierend op de rest van de wereld. Frustraties die voort komen uit het gebrek aan seks. Zijn lid is klein, maar net groot genoeg een insect te penetreren. Mierenneuken doet hij graag.

Ik had nog steeds geen zin om te gaan staan, maar nadat ik erachter kwam dat ik niet kapitaalkrachtig genoeg was om een kaartje te kopen, heb ik mijn stoel toch op moeten geven.
Nog binnen het domein van de eerste klas vind ik mijn nieuwe plaats. Links van me een stoelleuning, rechts van me de deur. Ik ben twee meter verder op de verwarmingsbuis gaan zitten. Als hij langs loopt, kijkt hij mij minachtend aan. Hij had mij zo graag voor de tweede maal verwijderd. Ik zit nu niet in een stoel, dus kan hij me niets maken. Onbevredigd moet hij de aftocht inzetten. In een laatste poging nog te ejaculeren, roept hij me na dat ik niet stiekem in een stoel moet gaan zitten. Ik gun hem het orgasme niet, dus ik blijf waar ik ben.

In Zwolle stap ik over, bijna verlost uit de hel. Alleen nog tien minuten naar Kampen en dan ben ik weer op aarde. Maar net of ik nog niet genoeg van mijn portie terreur gehad heb, blijkt mijn gehele reis vagevuur te zijn.
De vorige conducteur had een gebrek aan seks, mijn huidige is te vrolijk voor woorden. Ze heeft een overmatige glimlach zonder dat haar tanden één richting uit wijzen of dezelfde kleur hebben. Zij heeft te veel seks gehad. Ze is waarschijnlijk net genomen door een neger zonder kaartje. Zwartrijden noemt men dat.
Ook zij is vroeger gepest, maar zij is wel gelukkig. Tenminste dat vertelt ze aan ‘Loverman’, haar chatrelatie. Ze heeft cyberseks met een viertienjarig jongentje, die zich voordoet als vierentwintig jarig fotomodel. Uiteraard liegt zij ook over haar leeftijd, uiterlijk en baan. Terwijl het zo stoer klinkt, Conducteur.

En plotseling heb je het…

[i]Cor Jan van Zwol[/i]