Er schoon genoeg van!

Een oud Limburgse wijsheid luidt: Waem knien haet, haet keutele. ABN: wie konijnen heeft, heeft keutels. Oftewel: aan bezit kleven altijd nadelen. Ik heb het over het nadeel: mannen en huishouden. Deze twee begrippen rijmen net zo slecht met elkaar als vrouwen en snurken. Ik las dat wetenschappelijk was vastgesteld dat de levende dingen een schone omgeving nodig hebben om te overleven. Er zijn drie uitzonderingen: bacteriën, schimmels en mannen. Voor een man is een huis nooit vuil. Menig man zal zijn vrouw wel eens hebben tegengesproken als zij beweerde dat haar huishouden op dat van Jan Steen begon te lijken. Dan kreeg ze te horen: ‘Maar het is toch niet vuil hier! Jij hebt een poetstic. Je lijkt verdomme wel je moeder!’ Voor een man betekent stofzuigen dan ook dat ze de voeten optillen als hun vrouw langskomt. Voor een vrouw betekent de overgang van single naar relatie dat er niet alleen spetters op de bril zitten, maar ook op de muren, de vloer en de WC-deur. Rondslingerende sokken, onderbroeken en andere vuile kledingstukken en verstopte afvoerputjes met overtollig haar.Zodra een man heeft deelgenomen aan je éénpersoonshuishouden, is er geen sprake meer van de uitspraak ‘bij mij kun je van de vloer eten.’

De oorzaak ligt ‘m in het feit dat vrouwen en mannen een andere betekenis geven aan het woord ‘schoonmaken’. De Dikke van Dale geeft als betekenis; het vrij maken of wegnemen van vuil. Mijn zelfstandig wonende konijn zegt vaak dat ie zojuist heeft gepoetst. Met poetsen bedoelt hij, dat hij langs alle spullen heeft gezogen en gestoft zonder ook maar een enkel voorwerp te verplaatsen. Ik heb het hier dus niet over het verplaatsen van een bank, maar bijvoorbeeld de flesjes en tubes op het planchet boven de wastafel waar, na het grondig poetsen, nog een dikke laag stof ter hoogte van 1,5 cm ligt.

Mannen hebben n.l. twee versies van het begrip schoonmaken: 1) de échte schoonmaak, die hij één maal per seizoen uitvoert en 2) de mildere versie, het er-omheen-poetswerk dat wekelijks gebeurt. Vrouwen maken iedere week écht schoon. Iets waar mannen schoon genoeg van krijgen. In sommige gevallen is dat ook wel eens terecht. Veel vrouwen klagen dikwijls steen en been dat hun man nooit iets doet, maar meestal poetst een vrouw liever zelf, omdat ze dan weet dat het écht schoon is. Of we doen het zelf en zeuren niet meer, of we laten het onze man doen, prijzen hem de hemel in en gaan vervolgens alle strepen nog eens na als hij weg is.

Nou moet U niet denken dat ik zo’n poetsfiemel ben die zich aan een strak werkschema houd. Dat valt wel mee hoor. Ik wil het ook wel eens een weekje overslaan als ik leukere dingen te doen heb. Maar langer als 2 weken gaat niet i.v.m. dat lieve beestje, de huisstofmijt, die dan iedere slijmlaag in mijn lijf laat reageren. Maar ja, liever een allergie voor huismijt dan voor konijnen. Ik heb geen hekel aan poetsen, behalve aan afwassen. Dat doe ik alleen als ik door mijn voorraadje servies en bestek heen ben. Een trekje waar mijn konijn zich jammerlijk genoeg aan ergerde, dus kocht hij mij een afdruiprek. Als ik nu mijn vaat opruim, zitten er zodanig kalkvlekken op mijn vaat, dat me niks anders rest dan de boel maar weer opnieuw te doen. Een omslachtige methode die er wel voor zorgt dat ik mijn afwas nu wat vaker doe. Zo zie je maar weer dat een vrouw ook in het huishouden nog wat kan leren van haar man.

Mijn konijn staat in de keuken een lekkere ovenschotel voor te bereiden. Ineens galmt er vanuit de keuken; KUT, GODVERDOMME, ####! Voorzichtigheidshalve vraag ik of ik mag komen kijken. Alle ingrediënten liggen breeduit over mijn keukenvloer. Bij de eerste aanblik doet het me sterk denken aan zo’n nep plakkaat kots. Het ziet er niet meer smakelijk uit. Ik hoor mijn maag knorren en schiet in de lach. ‘Heb jij even geluk dat ik die vloer zojuist heb schoongemaakt en niet alleen maar gepoetst!’ We kijken elkaar vragend aan en scheppen dan alles terug in de ovenschaal. Gooien er een dikke laag kaas over en onderdrukken tegelijkertijd onze kokhalsneigingen. Ach, na een half uurtje oven zullen al die beestjes wel dood zijn. Ondanks het chemische bijsmaakje, wat het toch heerlijk. Na dit voorval kan ik eindelijk weer beweren dat je bij mij van de vloer kunt eten. Al hoef je dat als man niet altijd letterlijk te nemen. Hoewel, het scheelt wel weer een berg afwas!