Vorig jaar heb ik een stukje geschreven over de beïnvloeding van muziek. Nu zijn we meer dan een half jaar verder en heb ik nog veel meer muziek beluisterd dan ooit. Ik meen nu ongeveer 20 gigabite aan muziek op mijn computer te hebben staan. Keus genoeg dus. Wat mij wel opvalt is dat muziek nog steeds een grote invloed heeft op het gevoel dat je krijgt en opwekt. Muziek wekt vaak een bepaald gevoel op bij mensen. Bij André van Duin worden we vaak happy maar bij James Blunt krijgen we vaak een wat neerslachtig gevoel. Bij Guus Meeuwis worden veel mensen droevig maar bij de Red Hot Chili Peppers krijg je vaak een blij en energiek gevoel. Luister je te veel naar het één of te veel naar het ander kan dat je welzijn aardig beïnvloeden met stemmingswisselingen tot gevolg. Muziek luisteren kan je ook doen omdat dat stoer is. Denk maar aan de Hiphop, Jump, Dance, Hardcore, Gabber muziek etc. Je hoort dan bij een bepaalde groep en dat voelt goed. Ook al vind je de muziek waardeloos of vond je dat vroeger toch ga je die muziek luisteren. Oftewel je luistert voor een ander of anderen. Zo kan je muziek beleven.
Een andere vorm van muziek beleven is dat te doen om je op je gemak te voelen. Beeld je eens in. Norah Jones op de achtergrond, een goed gesprek en een glas goede wijn. Een gezellig en rustig avondje is gegarandeerd. Deze beleving word vaak toegeschreven als ouderwets en voor oudere mensen(50+ dan). Maar toch je krijgt er vaak wel een beter gevoel door.
Om nog maar een manier te noemen. Muziek kan ook werken als een Drug(s). Je krijgt een bepaalde kick of een bepaald oppeppend gevoel dat je graag altijd wilt voelen. Je leeft voor en op de muziek. Je gaat opzoek naar iedere keer weer dezelfde kick. Alleen is het bij deze vorm van beleving erg vervelend dat het maar voor korte tijd duurt en je vaak op emoties leeft. Ik ken wel mensen die zo naar muziek luisteren en die het zo beleven. Emoties spelen een belangrijkere factor dan rationeel denken. Ga je met zo iemand praten bemerk je dat ook snel.
In muziek kun je ook jezelf verliezen. Je raakt gedeeltelijk kwijt wie je was en bent. Muziek heeft zo een indruk op je achtergelaten dat je jezelf kleed naar de muziek of denkt als de muziek. Wat veel mensen uit het oog verliezen is dat muziek alleen maar een medium is. Net als de radio, tv, internet, etc. Muziek zegt niets over wie je bent of hoe je denkt. Je bent nog steeds een individu en je word echt niet één met de muziek.
Op dit moment luister ik naar Axelle Red. Een formidabele Franse zangeres. Ik kan je het van harte aanbevelen. Het is eigenlijk de Franse Norah Jones maar dan met een stuk minder commercie. Prettig om naar te luisteren. Relaxed, en als je een beetje Franse kennis hebt is het nog veel leuker.
Kortom. Om een lang verhaal kort te maken. Ieder moet voor zich zelf weten hoe hij of zij muziek beleeft en wat voor soort en stijl. Het leuke is de verscheidenheid van muziek. Er is zoveel te kiezen en er is voor ieder wat wils. Muziek is er in allerlei soorten en maten, soorten en stijlen. Muziek is leuk, prettig en belangrijk voor ons welzijn. Zowel positief als negatief.
3 reacties
dj_Eddy · 27 juni 2007 op 13:36
[quote] Bij André van Duin worden we vaak happy maar bij James Blunt krijgen we vaak een wat neerslachtig gevoel. Bij Guus Meeuwis worden veel mensen droevig maar bij de Red Hot Chili Peppers krijg je vaak een blij en energiek gevoel. [/quote]
Ik word eigenlijk van alle artiesten die je noemt ontzettend droevig. Van de grootverdieners van RHCP nog wel het meest. Deze week gaven ze nog een belabberd concert in (ik dacht) Nijmegen. Niettemin een goed bedoelde column. Axelle Red is natuurlijk een sympathieke Belgische.
lisa-marie · 27 juni 2007 op 17:09
Helemaal met de laatste alinea eens. 🙂
Trouwens van guus meeuwis wordt ik echt niet droevig.
Siebe · 28 juni 2007 op 00:36
Omdat muziek zo persoonlijk is, tenminste, de manier waarop je het ervaart, de manier waarop een ieder het weer anders ervaart, vind ik dit om eerlijk te zijn niet een super geslaagde column. En niet eens om de namen die je noemde (sorry Eddy) want dat moet iedereen gewoon zelf weten.
En als je dan toch zo graag op deze manier iets over muziek wilt zeggen, dan mis ik het associatieve dat muziek met je kan doen. Er zijn nummers waar ik niet met goed fatsoen naar kan luisteren. Er zijn herinneringen die in diepe kelders zijn opgeborgen en wel met als reden om ze daar te laten. Naar ‘Fragile’ van Sting kan ik bijvoorbeeld niet luisteren, al gaat het de laatste jaren beter. Het is onlosmakelijk verbonden aan een moment en een periode in een tijd die achter me ligt en waaraan ik niet herinnerd wil worden, niet op die manier tenminste (in de uitvoering van Holly Cole en Jesse Cook heb ik er weer minder moeite mee maar dat is weer een ander verhaal).
Andere nummers zijn juist weer onlosmakelijk verbonden aan dingen die ik nooit weer wil vergeten. Bij het horen van de eerste klanken veer ik dan op en reis terug in de tijd, meestal met een glimlach. Ik weet nog wanneer ik ‘Linger’ van The Cranberries voor het eerst hoorde, hoe ik voor het eerst op een kantoor tegen kerst door Tom Waits en Gavin Briars betoverd werd… ik kan nog een poosje doorgaan.
Het is niet alleen de muziek die iets met ons doet, wij zijn het vooral zelf in tijden en op plaatsen waarin we moment, gebeurtenis, gevoel en omstanders met muziek aan elkaar verbonden hebben.
Wedden dat als je dit leest, je het nummer dat op dat moment draaide nooit meer zult vergeten?
😉
Aardige column maar het kan aardiger dan ‘muziek is er in vele soorten en maten’. Want dat wisten we immers al!
Gr.
S.