Evenwichtige spreiding

De koffie smaakt me niet zo goed, en zonder dat ik het me realiseer eet ik een hele doos slagroomsoesjes leeg. Want ik las vanmiddag heel vreemde dingen. We lachen onze zuiderburen uit om hun taalstrijd. Ja, en? Zij lachen voortaan vrolijk terug. Wij hebben de Godsdienststrijd. Want bij de Gristenunie en het Christen Demagogisch Appèl zijn ze volkomen van God los. Sla het Nederlands Dagblad er maar op na, en kijk maar naar de RKK. Groot nieuws in het Nederlands Dagblad! De achterban van de Gristenunie vindt de komst van een moslimminister een slecht idee. Ik heb even een bliksemonderzoek uitgevoerd bij een kerkdeur hier in de buurt. Ik moest best nog lang wachten tot ze naar buiten kwamen. Dat verbaasde me, want op de deur stond Vrijgemaakte Gemeente. Nou, waar wachtten ze dan nog op? Maar mijn geduld werd beloond, dus kon ik even aan een paar heren-met-spuuglok vragen wat zij vinden van het idee, een moslimminister aan te stellen. Verbale reacties kreeg ik niet, behalve van een meneer die mij uitschold voor stomme idioot. Maar aan non-verbale communicatie geen gebrek. Zelden ben ik door zo veel mensen zo vuil aangekeken. Zelfs toen ik op de jaarvergadering van de Bond van Belastingconsulenten vroeg wat ze vonden van aftrekken werd ik niet zo vuil aangekeken als op deze regenachtige zondag..

Maar bij het Christen Demagogisch Appèl is het pas echt bonje. Want er is volgens hun Rooms-Katholieke partijprominent Ton Rombouts een teveel aan protestanten op belangrijke posities. Dat zei hij bij de Katholiek-fundamentalistische omroep RKK. Bij de verdeling van de kabinetszetels moeten de plaatsen eerlijk onder de bloedgroepen binnen het CDA worden verdeeld. Want anders is het gedaan met het draagvlak onder de Katholieke Friezen, aldus onze Ton. Bij het horen van zijn achternaam moest ik meteen denken aan die Belgische instantkoffie. Ook niet te verteren. En die meneer Wijn heeft groot gelijk. Hij heeft zich nu wel lang genoeg belachelijk gemaakt. CDA, daar wil je toch niet bij horen? Tijd voor weer een serieuze baan.

Maar goed, u weet dat ik belangwekkende maatschappelijke kwesties graag tot de bodem uitzoek. Dus heb ik mij op nóg een stukje veldwerk gestort. Opnieuw naar een kerk. Nu van een wat vrijzinniger merk. Even aan wat passanten gevraagd wat zij vonden van een evenwichtige spreiding. Een mevrouw gaf mij een lel met haar handtasje, en een passerende ouderling nam even de tijd om mijn bloedneus te deppen en mijn vraag te beantwoorden. De kerkgangers vinden het niet zo’n punt of de toekomstige bewindslieden nu Hervormd, Gereformeerd of Katholiek zijn. Want, zo vertelde hij, de verdeling bij het CDA is steeds om en om een stommeling en een liegbeest. Dan doet Godsdienst er niet meer toe. Tsja, volgens mij heeft ‘ie gelijk.

Raar bordje trouwens, op die kerk. Het stond er echt. Samen op weg. “Nou,” mompelde ik, “volgens mij zijn ze samen verdwaald.” En ik slenterde, verteerd door sombere gedachten, door de druilerige regen naar de kroeg.