Everybody loves a happy ending (Tears For Fears)

Op zondagmiddag viel ik van mijn stoel van verbazing toen ik op TMF zag dat [url=http://www.tearsforfears.net/index.html]Tears for Fears[/url] weer in de hitparade staat en er een nieuw album van ze in de winkels ligt. Vorig jaar kwam de band al opnieuw in de belangstelling door de cover van hun hit ‘Mad world’ door Gary Jules. Blijkbaar hebben de heren Orzabal en Smith hun ruzies bijgelegd. ‘Everybody loves a happy ending’ is niet toevallig de titel van hun nieuwe cd. Komt er dan ook een happy ending voor Margriet en mij? Ruim 10 jaar geleden werkte ik als stagiair in een bibliotheek en probeerde een filiaalhoofd mij te koppelen aan een leuke blonde collega, Margriet. We moesten boektitels invoeren en mochten gezellig met zijn tweeën de hele dag in de kelder zitten. Ik werd tot over mijn oren verliefd en heb mijn hele vakantie opgeofferd om maar in die kelder met haar te mogen werken. Elke dag luisterden we naar ‘The hurting’ van Tears for Fears op een cassettebandje. Het opvallende aan het album uit 1983 was dat de teksten over depressies gingen, maar dat de muziek juist erg vrolijk klonk. We dansten elke dag op ‘Mad world’, ‘Change’ en ‘Pale Shelter’. Helaas was de liefde niet wederzijds. Margriet liet op haar laatste werkdag voor haar vakantie wel een briefje achter voor het filiaalhoofd, maar niet voor mij. Alsof ik nooit voor haar bestaan had. Ik had zoveel uren extra gewerkt en dat bleek allemaal voor niets. Het filiaalhoofd kon echter tevreden zijn. Ik had de meeste titels ingevoerd van iedereen. Naar Tears for Fears heb ik jarenlang niet meer geluisterd.

[img align=left]http://www.studiomark.com/jan2004-images/tears-for-fears.jpg[/img]Roland Orzabal en Curt Smith kennen elkaar al vanaf de kleuterschool en spelen samen in diverse bands, waaronder Graduate. Begin jaren tachtig richten ze Tears for Fears op. De naam van de groep komt uit een boek van de Amerikaanse psycholoog Arthur Janov. Op hun debuurt ‘The hurting’ is de synthesizer nog prominent te horen, maar op het album ‘Songs from the Big Chair’ (1985) is het instrumentarium gevarieerder. De plaat wordt hun wereldwijde doorbraak. Het duo scoort megahits met ‘Shout’, ‘Everybody Wants to Rule the World’ en ‘Head over heals’. Dat laatste nummer is mijn favoriet, omdat de clip zich afspeelt in een bibliotheek.

[img align=left]http://www.popbang.com/arist%20pics/TFF.jpg[/img]Na veel onderling gekissebis verschijnt in 1989 ‘The seeds of love’. Daarop is ook soulzangeres Oleta Adams te horen die Curt en Roland uit een hotelbar hebben geplukt. Het titelnummer dat niet zou misstaan op een album van The Beatles wordt een groot succes. Ook ‘Woman in chains’ en ‘Advice for the young at heart’ worden hits. Na hun zoveelste ruzie over de rolverdeling verlaat Smith in 1992 de groep. Het album ‘Elemental’ dat een jaar later verschijnt, is voor een groot deel een solo-album van Orzabal, evenals ‘Raoul and the kings of Spain’ uit 1995. Beide albums missen echter de fraaie zangharmonieën uit het verleden en klinken als doorsnee rockalbums. Curt en Roland brengen ook onder hun eigen naam ieder een solo-album uit, maar het publiek laat die links liggen. Maar nu hebben ze de handen weer ineen geslagen. Hun single ‘Closest thing to heaven’ klinkt als een vervolg op ‘Sowing the seeds of love’. Curt en Roland hebben elkaar dus weer gevonden.
Maar is er ook voor mij een ‘happy ending’ met Margriet? De eerste regels van de track ‘Call me mellow’ van het nieuwe album zijn veelbelovend: ‘I wouldn’t mind, but she just turned up on the doorstep’.