Ex…

Ex.. Als ik terugdenk aan dat twee-letterige woordje mis ik nog bijna maandelijks het sprookje dat we ooit samen deelden. Een sprookje, dat zo mooi en pril begon maar zo abrupt eindigde, omdat mijn jachtinstinct me naar de jonge hertjes dreef, waarmee ik een twee jaar durende puppyliefde verruilde, voor een vakantie lang tongen met meiden uit een celstraf-waardige leeftijdscategorie. Maar wat wil je, zelf was ik ook pas achttien. Op die leeftijd zijn hormonen en monogamie een even slechte combi als rubber en fellatio. Het terugkijken van foto’s van ons tweeën gaat altijd gepaard met tissues, stemming afhankelijk in combinatie met ‘If i could turn’ van R.Kelly dan wel vaseline. Wat waren we jong, naïef, dom en onbevangen.

Wat had het allemaal anders gelopen wanneer we elkaar vijf jaar later pas ontmoet hadden. Met de wetenschap en kennis die ik nu bezit, nog lang niet verstandig, maar ongetwijfeld een iets minder grote hufter dan toen. Misschien was jij dan ook wel wat volwassener, niet langer een meesteres in mug olifant transformatie. Misschien had je zelfs iets kunnen doen aan die belabberd slechte muzieksmaak van je. Ex.. Als ik écht objectief terug denk aan dat twee-letterige woordje, mis ik enkel en alleen een S.