De deur is hermetisch gesloten. Ik heb mij in het zonnetje op een bankje tegenover de deur verschanst. Op het bovenste dek. Ik ben de eerste. De enige. Eenzaam wacht ik af of de deur vandaag nog opengaat en wie er in of uit gaat. De boot heeft de haven van Bastia verlaten op weg naar mijn geliefde Italië en op volle zee pak ik een briesje mee. Ik zit hier prima. Velen zouden een moord plegen om toegang te krijgen tot het exclusieve domein, dat achter de deur verscholen ligt. De rijke erfgename van het hotelimperium en feestbeest bij uitstek, Paris Hilton, is er nog nooit binnen geweest. Ook de nazaat van de bekende scheepsmagnaat en naamgever van alle veerdiensten in de wereld, zanger Brian Ferry, is nog nooit toegelaten. De puissant rijke gangsta rappers P-Diddy, 50 Cents en Snoop Dogg zijn zonder pardon geweigerd. Hun collega’s Tupac Shakur en Notorious B.I.G. waren aspirant-lid, maar zijn uiteindelijk niet door de strenge ballotage heen gekomen.
Vreemde smoezen zijn bedacht om te proberen er binnen te komen. De in de Riviera woonachtige ex-Rolling Stone Bill Wyman is vele malen aan de deur geweest met de claim een afspraak te hebben met een van de gasten. De nukkige Ierse bard, Van the Man, vertelde bezorgd te zijn om zijn neef, van wie hij aangaf dat hij de gewoonte had zo lang te baden dat het schadelijk zou zijn voor zijn gezondheid. En na een uit de hand gelopen drinkgelag op de boot, met als middelpunt de rockband the Foo Fighters, is frontman David Grohl bloedend afgevoerd, nadat hij de deur met handen, voeten en zelfs zijn hoofd heeft proberen in te beuken.
Vandaag is het rustig. De hete zon op het staal doet de lucht een beetje trillen. Alsof er een roze fibrerende aura om de afgesloten ruimte danst. Wat zal er zich nu werkelijk achter die deur afspelen? De wildste verhalen doen de ronde. Orgies. Bacchanalen. Ongelimiteerd drugsgebruik. Virtuoze jamsessies. De bron van de eeuwige jeugd zou er zijn domicilie hebben. Niemand heeft de deur ooit open zien gaan, alhoewel velen het claimen. De nieuwste roddel is dat de deur van Club “Vinti Sétte” onlangs even kort is open geweest. Naar verluidt voor het eerst sinds ruim 15 jaar. Er schijnt wat retro-muziek te hebben geklonken.
8 reacties
arta · 22 augustus 2011 op 11:35
Ik houd van suggestieve schrijverij, maar met dit stuk raak je mij volledig kwijt. Gaat het om het opsommen? Is het een uitleg over wie exclusief is en wie niet? Ik begrijp het punt niet…
Chris · 22 augustus 2011 op 13:42
Sorry, ik dacht dat het voor een blind paard duidelijk zou zijn dat het hier om amy winehouse ging. ik ben beniewd welke clou je op het verkeerde been heeft gezet.
arta · 22 augustus 2011 op 15:10
Behalve het noemen van de Club “Vinti Sétte” (waarbij ik nog niet eens aan de ‘Club van 27’ dacht doordat het in het Italiaans is) zie ik geen verband met Amy Winehouse. Ik bedoel dan ‘De wildste verhalen doen de ronde. Orgies. Bacchanalen. Ongelimiteerd drugsgebruik. Virtuoze jamsessies. De bron van de eeuwige jeugd zou er zijn domicilie hebben’ kan voor meerdere mensen gelden.
Het gevaar van dit soort columns is, dat jijzelf weet over wie het gaat en er automatisch vanuit gaat dat de lezer dat ook doet. Dat was in mijn geval dus niet zo.
Jouw reactie op mijn reactie vind ik hoogst onbehoorlijk, jammer.
pally · 22 augustus 2011 op 16:22
Nou Chris, ik snapte ook niet waar je column over ging. Toch zijn wij echt niet allemaal ‘blinde paarden’, hier op CX. Wel mensen die houden van fatsoenlijke reacties, die niet persoonlijk beledigend zijn.
Pally
Chris · 22 augustus 2011 op 23:33
was niet onaardig bedoeld, sorry als het misschien verkeerd overkomt, heb het in een hakf minuutje opgeschreven omdat ik een beetje verbaasd was. jammer dat ik je zo geraakt heb, was niet mijn bedoeling.
Harrie · 23 augustus 2011 op 01:11
Amy inspireert op haar geheel eigenwijze manier een breed publiek. Ook onder de schrijvers. Dat vind ik wel grappig om te zien. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende smaken.
Dees · 23 augustus 2011 op 10:24
Of er lopen hier heel wat blinde paarden rond, of dit is gewoon een bijzonder matig geschreven stukje. Zelfs met uitleg begrijp ik het niet.
sylvia1 · 23 augustus 2011 op 15:18
Toen ik ‘m las dacht ik dat deze keer Mien’s column over de jazzmuzikanten op de wolk door Chris is gerecycled tot zijn boottocht. Het idee van eenzelfde tocht, maar telkens opnieuw beschreven, vanuit verschillende perspectieven, met andere columns van cx als inspiratie, kan heel leuk zijn. Maar ik heb niet het gevoel dat het zo bedoeld is.