Extase met Simone Walraven

Even met Popstars gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Juryvoorzitter Smits in de buurt?” De griezel met een of ander hoog nichterig stemmetje vroeg mij om een momentje geduld. Hij zou me doorverbinden. Enigjes. Ik werd doorverbonden.
Kreeg ik wéér een vent met een hoog, nichterig stemmetje aan de lijn. Verkeerd verbonden dus. Over verkeerd verbonden gesproken, op de medische missers van deze week kom ik zo dadelijk nog terug. Maar één ding tegelijk. Dus ik bulderde in de telefoon: “Flikker op, engerd. Smits mot ik an de lijn. Henk Jan Smits. Luilebol!”

Héérlijk, echt genieten, om een keer een grote bek tegen die eikels op te zetten, zonder meteen te worden afgeserveerd op je houding, je attitude, je omgang met het publiek. En het werkte. Vlot kreeg ik de chagrijnige juryvoorzitter aan de lijn, en kortaf vroeg die mij, wat ik van hem wilde. “Wat is dat nou voor gelul? Een beetje van uitzenddag veranderen omdat je de concurrentie met RTL niet aandurft? Vuile lafbek dat je d’r bent! Zeg je dat straks tegen die kandidaten ook, dat ze maar beter op dinsdag in Carré kunnen gaan staan, omdat er op woensdag altijd zo’n fijne detective op Nederland 1 is? Altijd maar zo’n grote smoel vanachter die jurytafel. Over dat de kandidaten voor zichzelf de lat wat hoger moesten leggen. Maar wat doe je zelf? Vluchten voor de concurrentie! Hoe laag kún je, qua lat!” Zwakjes wierp de arrogante wijsneus nog tegen, dat het tijd werd om te stemmen. Dat deed mijn humeur geen goed: “Stemmen? Man, laat maar. Ik ben al ontstemd, en niet zo’n beetje ook. Je laat toch het publiek zijn mening geven, in die kut-talentenshow van je? Nou, het publiek hééft zijn mening gegeven. Naar The Voice Of Holland kijken dik vier keer zo veel mensen als naar jou, naar die lelijke met die bril, naar die magere met die oren voor wie de breedbeeldtelevisie moest worden ingevoerd en naar die dommige snol met de wazige blik. Totale extase met Simone Walraven. Of staat ze gewoon stijf van de coke? Jullie staan gewoon voor lul. Met z’n allen.” Werkelijk een aanfluiting eerste klas, die bagger op Tokkiezender SBS6. Talentloze bouwvakkers en VVVVMBO-meisjes die met knikkende knietjes een liedje staan te piepen, sidderend van angst voor het huiveringwekkende commentaar van de niets ontziende jury. Nog een mazzel dat die Gerard Joling is ingestort. Met zijn huiveringwekkende geflirt met jonge jochies. Ik kon er echt niet meer naar kijken. Want ook ik heb er de kracht niet meer voor.

Kracht. Fysieke en geestelijke kracht. Dat brengt mij op de gezondheidszorg. Al die onvoorstelbare teringziekenhuizen Al die ziekenhuizen die bijna optimaal presteren hebben een rechtszaak verloren tegen zorgverzekeraar CZ. Want die op geld beluste kwakzalvers in economisch opzicht efficiënt werkende medici wilden liever niet dat de zorgverzekeraar een lijst publiceerde met levensgevaarlijke ziekenhuizen die in de behandeling van borstkanker een enorm hoog sterftecijfer hebben en dus net iets minder goed presteren. Die ziekenhuizen vinden dat patiënten niet mogen weten in welk ziekenhuis ze waarschijnlijk zullen overlijden namelijk dat zo’n lijst ertoe zou leiden dat patiënten op het verkeerde been worden gezet. Nou moet ik die ziekenhuizen wel nageven, dat je beter een patiënt op het verkeerde been kan zetten, dan bij hem het verkeerde been amputeren, maar dat terzijde. Nou ja, CZ mag de lijst na enig oponthoud uiteindelijk publiceren, maar ze hebben wel de kwalificatie ‘matig’ vervangen door ‘(nog) niet optimaal’ en ‘slecht’ door ‘niet goed genoeg’. Grapjassen. Ik zie het al helemaal voor me. “Oma is dood” wordt “Mevrouw De Vries heeft helaas last van een chronische hartstilstand.” In plaats van “Vader is blind geworden” zeggen ze voortaan “Er is een ruime besparing bereikt op de stroomrekening wegens het thuis niet langer noodzakelijk zijn van gloeilampen”. En “Uw neef is, blijkens het uitgevoerde psychologische onderzoek diep-idioot” wordt “Henk Jan is jurylid bij Popstars”. Echt heerlijk, dat zachte formuleren als doekje voor het bloeden. Maar even alle gekheid op een stokje: ze zijn natuurlijk knettergek, daar in de directiekamers van die ziekenhuizen. Het is ook niet voor niets dat juist het eigen risico voor de gekkendokter weer is geschrapt. Al die directies liggen lekker gratis te brabbelen op de sofa, en gaan weer naar huis met een kilo Ritalin in hun jaszak. Mafkezen. Toch jammer dat het Slotervaartziekenhuis bij monde van fraudeur directeur Aysel Erbudak het contract met CZ heeft opgezegd. Want nu moeten de patiënten steeds de rekening voorschieten. Van de neuroloog. Van de diëtist. Van de orthopeed. Van de fysiotherapeut. Van de kraker.

O, sorry. Dat mag natuurlijk niet meer. Kraakverbod hè. Sinds vorige week vrijdag. En dan worden ze boos, hoor! De hele Amsterdamse binnenstad ontwricht. Agenten mishandeld, auto’s op hun kant gegooid. Terwijl het kraakverbod het beste is wat het aftredende kabinet heeft verzonnen. Gewoon met je poten overal van afblijven. Gillend van de lach las ik, dat één van die kraaksters een aangifte heeft gedaan tegen de politie. Wegens poging tot doodslag. Want ze had een klap van oom agent gekregen toen ze met bakstenen naar zijn paard stond te gooien of zoiets. Nu heeft ze een bult op haar kop, en moet ze twee weken rust houden. Alsof dat kraaktuig anders wel wat doet… Te besodemieterd om de ene poot voor de andere te zetten.

Net als in De Kuip. Dat stadion van Feyenoord. Daar zijn ze ook te beroerd om een poot te verzetten. Hoogstens als een homo een stoeltje verderop gaat zitten, dan wordt er natuurlijk wel een poot verzet, maar verder niet. Daarom deed Rotterdam ook niet mee aan dat onderzoek naar illegale overheidssteun aan voetbalclubs. Want -let goed op, Tokkies, en lees vooral de column van 6 uur vanavond- al geven ze miljoenen per jaar aan Feyenoord, dan nóg is er geen sprake van overheidssteun aan een voetbalclub. Want in De Kuip wórdt helemaal niet gevoetbald. Nou ja, één keer per jaar, dan. Als Ajax komt.