Fiore

“Weybrandt van Vuurschen tot Breedendonck! Nu moet je me toch vertellen wat het doel is van deze reis want anders stop ik er echt mee. Dat we niet naar de stad gaan waar je alleen al handen schuddend een geslachtsziekte oploopt vind ik prima.

Maar twintig minuten Dijkdammer timing is naar onze maatstaven zo’n twee minuten. Vast heb je wel meegemaakt dat je in het midden van nergens een inboorling de weg naar het cafe vroeg en te horen kreeg “nou, dan moet u” en een routebeschrijving kreeg dat je dacht dat je de volgende dag pas zou aankomen en dan bleek het om de hoek te zijn, na geen minuut lopen.

En reken maar dat je in die kroeg dan echt wel een verschraald biertje kreeg en dat de bitterballen van ellende uit elkaar vielen. Om daar dan ook nog eens getuige te mogen zijn van de verwoede pogingen van de dorpsgek om met wie dan ook in gesprek te komen. En wie was er dan uiteindelijk de lul? Precies, dat hoef ik jou niet te vertellen.”

Het is duidelijk dat Coenraedt zich niet op zijn gemak voelt en daarom kiest Weybrandt zijn woorden met zorg.

“Wetenschappelijke waarheid is iets doods. Als iemand iets heeft ontdekt dan is het meteen voor allen ontdekt. Waar een persoon misschien jaren over heeft gedaan wordt door een kind op school in een paar minuten geleerd. Het kind hoeft niet de worstelingen van de ontdekker te doorlopen.

Religieuze waarheid is niet een dood ding.

Een ieder zal het zelf moeten ontdekken; zal zelf op zoektocht moeten gaan.
De waarheid van Boeddha verdwijnt met Boeddha.
De waarheid van Mohammed verdwijnt met Mohammed.
In hun hart kwam de geur van de bloem. En als de bloem er niet meer is dan kan de geur er niet meer zijn.

Ons reisdoel is die bloem.”

“Zeg dan meteen dat we naar een tuincentrum gaan.”