Fred

Zo word je met grappen, bloemen en egards na een faut pas door je collega’s weer als Kamerlid verwelkomd, zo dreun je met je snufferd tegen de voorruit van het boodschappenwagentje van je vrouw.
Ik had serieus met hem te doen, Fred Teeven die gisteren, gelukkig niet ernstig, maar wel aan het hoofd gewond in een ambulance werd afgevoerd, nadat hij op een plotseling remmende voorligger was geknald.
Maar de vraag is wat doet een mastodont als Fred Teeven in een tweede hands Peugeot 208. En houdt die wagen hem?
Als maatje buitencategorie moet het al een hele toer zijn om uberhaupt de auto in te komen.
‘Doe je voorzichtig Fred?’ En dan bedoelde Mw. Teeven niet het rijgedrag van haar ‘bold giant’ zoals ze hem in een dolle bui soms speels betitelde, maar of hij niet weer met een losse versnellingspook in zijn kolenschoppen thuis zou komen.
Bedremmeld; ‘Hij wou niet in z’n achteruit.’
‘Fred kent zijn eigen kracht niet’, zegt ze vaak tegen de buuf.
Ik schat Fred toch minstens op een dikke Mercedes waar hij het robuust gerugbyde lijf met een zucht van verlichting in de kussens kan laten zakken. Stond de S klasse soms bij de garage.
Of moet Fred nog wennen aan de afwezigheid van Harrie de chauffeur, nu hij geen asielzoekers meer uit mag zetten.
Waarschijnlijk zat het zo. Fred had de pest in, moest van Miep voor een bos prei en een pond rundergehakt de deur uit.
Geen zin om te lopen, want overal ‘Fredje … Fredje!’, en dus die prutsbak maar gestart. Waarom gaf hij haar niet een behoorlijk wagentje. Verkeerde zuinigheid, ze verdiende het ook wel een beetje na al die debatten alleen voor de buis.
Misschien met moederdag.
Moederdag, wanneer was dat ook alweer, ergens in de lente, toch niet deze week al? Hij hield dat allemaal niet meer bij.
Fred hengelde nerveus zijn smartphone uit de binnenzak van zijn double breasted maatpak, klikte op Safari en trok op … terwijl de Audi voor hem remde.
Zo moet het wel gegaan zijn.
Beterschap Fred en fijne Pasen!