Galbakken

Ja jongens, ik moet nu weer even galbakken. Het is alweer te lang serieus geweest met die medaillon serie.

Zaterdag bijvoorbeeld, reed ik naar de pomp; in plaats van te lopen. Maar de benzinepomp, waar ik altijd diesel tank, blijkt kapot. PC storing staat er te lezen op het handgeschreven A4’tje dat, met een stukje tape, op de betreffende pompen is geplakt. Dus ik vraag heel beleeft aan de bediende of ik alleen niet kan pinnen of … Izze kapoet, zegt de man achter het scherm.

Ik verlaat het pand, scheur naar een pinautomaat en begeef mij in de digitale pin-wereld en ruk € 50,- uit de gleuf. Doorgaans duw ik iets in een gleuf maar nu even niet. Nu heb ik iets nodig, ik haal er iets uit: geld. Een rib uit mijn lijf. Vijftig euro!

Als ik terugkom bij het tankstation zie ik de bediende naar buiten rennen. Izze kapoet … izze kapoet, schreeuwt hij mij toe.
Weet ik, zeg ik. Dat zei je toch daarnet? Maar ik heb nu cash, dus moet het helemaal goed komen. Zet even die pomp aan, wil je?

Maar izze kapoet, zegt hij nu bijna huilend. Kompjoeter izze kapoet, kannie pomp aanzet.
Ohwww zeg dat dan gelijk, dan hak nie hoeve te pinne.
Allah, Allah smeekt hij en strompelt verdrietig zijn nering weer binnen.

Als ik naar de concurrent rij en zijn slurf in mijn opening hang zie ik de meter tikken. 35 liter, 38 liter, 40 liter en bij 42,01 liter slaat hij eindelijk af. Na nog wat na te druppelen staat er 42,95 liter op de meter, en dat met 530 kilometer? Bij mijn eigen pompstation verbruik ik gemiddeld per 520 kilometer niet meer dan 32 liter. Dus wat is hier aan de hand?

Snel reken ik uit, dat ik doorgaans 1 op 16 verbruik en nu ineens 1 op 12? Als ik het afrekenhuis binnenloop zie ik een jongeling achter het gepantserde glas staan. Gepantserd glas? Ik ben toch degene die bestolen wordt en niet hij? Vijftig euro en acht eurocent, zegt hij triomfantelijk, alsof hij zojuist zijn vijand heeft verslagen.

Rustig als ik ben betaal ik met een briefje van vijftig euro en zeg hem dat hij de rest mag houden: laat maar zitten! Zowaar een sociaal gebaar van mij, en ik wil de zaak uitlopen.
Mijnheer, mijnheer, u betaald te weinig hoor, kreunt de koorknaap. Welnee, zeg ik. Dit moet ruim voldoende zijn voor deze oplichters tent.

Met open mond staat hij mij aan te kijken. Wat bedoelt u vraagt hij? Precies zoals ik het zeg: oplichters zijn jullie. Maar laat ik het je even uitleggen. Bij de concurrentie tank ik doorgaans 31 liter voor 530 kilometer maar bij jullie moet ik daarvoor bijna 43 liter tanken. Schaam je, je moet je tankstation eens laten ijken. Maar ik kom hier nooit meer. NOOIT MEER!! Versta je? Stampvoetend loop ik de zaak uit.

Aan het eind van deze zaterdagmiddag moet ik nog even naar de buurtsuper. Het is opvallend stil om deze tijd, te weten, bijna achttien uur. Ik smijt snel wat dingen in mijn karretje en ren daarmee naar de kassa. Mag ik even in uw tas kijken, vraagt de caissière mij?

Als je maar uitkijkt, zeg ik: je weet maar nooit of ze bijten. Bijten, vraagt ze verbaasd? Ja bijten! Eigen schuld hoor, ik heb je gewaarschuwd. Wat zit er dan in die tas, vraagt ze? Twee buidelratten, zeg ik. Net gekocht in de dierenwinkel hiernaast.

Verschrikt deinst ze terug en rekent af met mij. Zij overhandigt mij het kassabonnetje en wenst mij nog een gezellige zaterdagavond.
Dat maak ik zelf wel uit, ja?