In de badkamer staan we, mijn zoon en ik. Zijn tanden moeten gepoetst en dat doe ik. Als hij het zelf doet wordt er van alles gepoetst behalve zijn tanden. We doen dat zo: Duka staat op een omgekeerd emmertje en ik sta achter hem. Ik klem zijn hoofd in mijn linkerelleboog en borstel met rechts. Ondertussen kijk ik van bovenaf op zijn gezicht en werp zo nu en dan een blik in de spiegel die een flink eind boven de wastafel hangt. Mijn zoon kan zichzelf net niet zien. Op zijn tenen staat hij te wankelen om toch maar een glimp op te vangen van wat mijn spiegelbeeld, wél zichtbaar, in mijn gezichtsuitdrukkingen weerkaatst.
Ik weet niet waarom ik steeds opnieuw meerdere perspectieven zoek. Elk scherm waarop zich een werkelijkheid projecteert is dwingend blijkbaar, ook een spiegel.

Duka speelt altijd gewoon dóór gedurende alle handelingen die het binnenhuiselijke leven met zich mee brengen. Heel verstandig, om de tekorten in het latere leven, als we moeten teren op onze reserves op voorhand aan te vullen. Ook nu. Met lippen van tandpastsa en een mond vol borstel is hij lang niet verslagen. Praten is lastig maar zoemen gaat prima. In zijn rechterhand houdt hij een geel en wit metalen vliegtuigje dat hij in gereedheid brengt. Ready for take-off…en in een keer beweegt hij het speeltje de lucht in waar het loopings en duikers maakt, recht voor mijn neus. Op de achtergrond klinkt schuimig brommen. Ik zie de stalen punt zich al ergens in zijn of mijn oog boren maar wat veel erger is: hij stoort mijn spiegelzicht.

“Duka, ophouden.” zeg ik. Hij luistert niet, allicht niet. Ik pak het speeltje uit zijn hand en zwaai het naar achteren om het te laten landen op de wasmashine.
Duka is een tijdje stil. Ik zoek zijn ogen in de spiegel en hij kijkt terug. Na welgeteld tien seconden flikkert er iets, waarna hij het brommen welgemoed hervat. Zijn rechterhand stijgt opnieuw op, om precies dezelfde bewegingen te maken als daarnet. Vier vingers in strakke vooruit-stand en de duim als één vleugel dwars daarop. Ik hou mijn mond in een streep maar maar mijn ogen verraden mij. Dan laat ik mijn lach vrij en Duka bromvliegt er nog een schepje bovenop. Grijnzend.

We zijn klaar. Ik laat hem spoelen. Zijn handen rusten op de wasbakrand terwijl hij voorover buigt. Als zijn mond schoon is draait hij zich voorzichtig om zijn as in mijn richtig en kijkt me aan. Zijn linkerhand zweeft naar mijn wang om in een zachte aai te landen.
Touch-down.

Categorieën: Diversen

7 reacties

arta · 17 juni 2007 op 17:15

Mooi, mooi, mooi!
[quote]tandpastsa [/quote]
😆 hier was dat missende s-je uit je vorige dus gebleven…
Leuk je weer vaker te lezen, Anne!
🙂

Trukie · 17 juni 2007 op 19:53

Ik zag nog ergens een missing-letter. Maar met een beetje fantasie zou het ook een of ander onbekend merk kunnen zijn 😆 van een gebruiksartikel in de badkamer.

Ik haal liever de mooie dingen naar voren. De bijzondere omschrijvingen die je kunt bedenken

[quote]Ik hou mijn mond in een streep maar mijn ogen verraden mij.[/quote]

WritersBlocq · 17 juni 2007 op 23:07

Anne, wat prachtig weer!

[quote]Zijn linkerhand zweeft naar mijn wang om in een zachte aai te landen.
Touch-down.[/quote]
Liehiehief!!
Groetje, Pauline.

[b]edit:[/b] Pakkende titel ook 🙂

KawaSutra · 17 juni 2007 op 23:12

Geweldig, zoals jij de interactie met jouw zoon steeds weer vanuit een ander perspectief beschrijft. En wat een prachtig geschenk heb je daardoor later voor hem zodra hij daarvoor open staat. Mooi meegenomen dat wij van die intieme momenten ook mee mogen genieten.

Juist vanwege jouw kwaliteiten als schrijfster wil ik je uitdagen om nog beter te lezen voor het inzenden zodat je later door je zoon niet alsnog op je foutjes gewezen zult worden. 😀

Li · 18 juni 2007 op 20:17

Prachtig! Doet me denken aan de tijd dat mijn jongens nog klein waren. Zo ongeveer ging het bij ons ook 🙂

Li

pepe · 18 juni 2007 op 22:06

Geweldig weer, hoe jij het dagelijkse karweitje hier beschrijft. Mooie passende titel ook!

Leuke vent die Duka van jou! En een Supermama die dit schrijft.

(richtig=richting, denk ik)

Mup · 19 juni 2007 op 13:36

[quote]van alles gepoetst behalve zijn tanden.[/quote] Geweldig, hij mag hier best een weekje komen logeren, ik heb voor na het oppoetsen ook nog wel een elleboog vrij om na te poetsen,

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder