Volgende maand zou ze 19 worden; wat zou ze nu weer voor haar verjaardag vragen? Zucht, Ze had alles al en wist niets te verzinnen. O ja, ze was dol op kunst. Doe maar een facelift. Papa en mama vonden het idee prachtig. De operatie viel mee. Toen ze in de spiegel mocht kijken en het resultaat zag, kirde ze van geluk. Je zag er niks van! De facelift was zó goed geslaagd dat je het verschil niet zag met haar oude gezicht. Wat zouden haar vriendinnen jaloers zijn. Een echte facelift voor je verjaardag! Opnieuw keek ze in de spiegel, nu van vlakbij. Geen rimpeltje, geen scheurtje, geen oneffenheidje, niets! Precies zoals het was! Wat een knappe dokters heb je toch, hè mam?
Ze had gelijk, niemand zag het verschil. Opschepper! Leugenaar! Soapie! plaagden haar vriendinnen haar, je hebt helemaal geen facelift gehad. Voel maar, zei ze dan en inderdaad, je kon wél vóélen dat ze een facelift had ondergaan. Dat wil ik ook! Geweldige ouders heb jij! Jeetje, net echt! waren de intelligente kreetjes van haar hartsvriendinnen.
Volgende maand zou ze 20 worden; zucht; ze móést iets verzinnen voor haar verjaardag. Dan maar nieuwe borsten, verzuchtte ze. Papa en mama vonden het idee prachtig. De operatie viel mee. Toen ze in de spiegel mocht kijken en het resultaat zag, kirde ze van geluk. Je zag er niks van! De operatie was zó goed geslaagd dat je het verschil niet zag met haar oude jonge borsten. Wat zouden haar vriendinnen jaloers zijn! Een echte borstoperatie voor je verjaardag! Opnieuw bekeek ze haar borsten, nu met een vergrotende spiegel. Geen rimpeltje, geen scheurtje, geen oneffenheidje, niets! Precies zoals het was! Wat een knappe dokters heb je toch, hè mam?
Ze had gelijk, niemand zag het verschil. Opschepper! Leugenaar! Filmster! plaagden haar vriendinnen haar, je hebt helemaal geen borstoperatie gehad. Voel maar, zei ze dan en inderdaad, je kon wél vóélen dat ze nieuwe borsten had. Dat wil ik ook! Geweldige ouders heb jij! Jeetje, net echt! waren de geniale kreetjes van haar hartsvriendinnen.
Volgende maand zou ze 21 worden. Wat zou nu weer voor haar verjaardag vragen, dacht ze, terwijl ze verveeld kamerbreed tv keek. Ze zapte. Beelden uit een kapotgeschoten Beiroet. Een kind, het gezicht weggeslagen door een bomscherf, in de armen van zijn moeder. Zoiets laat je toch niet zien! dat is toch geen gezicht! dacht ze verontwaardigd. Ze zapte vlug terug naar haar lievelingssoap: Het gezicht van de wereld.
© Jan Bontje 2006
10 reacties
DreamOn · 10 augustus 2006 op 18:24
Goede column hoor! Misschien moet ze voor haar 21e verjaardag maar een reisje naar Beiroet vragen…
KawaSutra · 10 augustus 2006 op 22:55
Prima column, goeie titel.
melady · 11 augustus 2006 op 00:18
Een Amerikaanse waarheid en binnen afzienbare tijd misschien een Nederlandse?
Denk het niet maar is wel beangstigend.
Dat’zucht’had je voor mij achterwege kunnen laten.
Het voegt niets toe aan je column.
[quote]je kon wél vóélen dat ze nieuwe borsten had. Dat wil ik ook![/quote]
Jij Jan ? 😀
Mosje · 11 augustus 2006 op 00:26
Je bent wat vorm betreft een hele andere weg ingeslagen Jan, een prettig leesbare!
Ma3anne · 11 augustus 2006 op 10:17
Getverderrie, je zult zo’n nest hebben!
Ben blij dat ik mijn kids in grote soberheid heb moeten opvoeden. Ze kunnen nog blij zijn met een dooie mus (die ik dan voor ze opraap als ze van het dak vallen).
Goed neergezet, die tegenstelling tussen kinderen in overvloedige omstandigheden en in oorlogsgebieden.
Chantal · 11 augustus 2006 op 14:54
Mooi neergezet Jan! Hoop niet dat het ooit zo ver komt in Nederland maar af en toe heb ik weinig hoop…
Prlwytskovsky · 11 augustus 2006 op 18:41
[quote]Ze zapte vlug terug naar haar lievelingssoap: Het gezicht van de wereld.[/quote]
Nah, ik vind het geen gezicht in ieder geval.
Beter een paar kunsttieten dan een kartonnen doos?
Li · 11 augustus 2006 op 22:52
Prima column en goede titel.
Li
Dees · 12 augustus 2006 op 11:35
Je nieuwe subtielere aanpak staat je goed. Je ziet het ook nog 😉
Literator · 14 augustus 2006 op 00:16
Eindigen met het afgerukte gezicht van een kind is subtiel?
Schept U er behagen in dag in dag uit geconfronteerd te worden met stervende mensen, afgerukte ledematen, lijken en brandende kinderen? Vóór het ontbijt. Waar Uw kinderen bij zijn? Nee?
Nou, dan moet U wel een dom wicht zijn dat alleen maar aan plastische chirurgie kan denken.