Al dagenlang heeft Laura het er over. Niet morgen, niet overmorgen, nee, woensdag is de juf jarig. Ze verheugt zich erg op het feest en heeft een mooi cadeau gekocht. Wat zij niet weet, en wij wel, is dat de verjaardag zojuist in rook is opgegaan. Laura heeft geen school. In nogal letterlijke zin. Eerste paasdag. ’s Morgens rond een uur of zeven. Elvira en ik wrijven de slaap uit onze ogen. De nacht is enigszins onrustig verlopen. Zelf ben ik rond half vier uit bed gekomen en er niet meer in geweest. Laura daarentegen is even vrolijk als altijd en maakt ons aan het twijfelen: moeten we het meteen vertellen, of nog even wachten. Tot overmaat van ramp kijkt ze ons met glanzende ogen aan: ‘Raad eens wat er woensdag is?’ Elvira en ik kijken elkaar aan. We wachten een dag.
Eerste paasdag, enkele uren eerder, zo rond 03:30. Ik word wakker van de sirenes. Die hoor ik natuurlijk wel vaker, dit keer komen ze wel erg dichtbij. Ik strompel uit bed en gluur langs het gordijn. Goh, da’s laaghangende bewolking. Het kan wel eens gaan regenen. Niet helemaal waar. In feite regende het al.
Tweede paasdag, 09:00. We moeten door de zure appel heen. Laura, ik wil je iets vertellen en wat ik ga zeggen is niet leuk. Laura kijkt mij neutraal aan. Ikzelf zou mij rot schrikken bij zo’n intro (twee agenten voor de deur: meneer, u moet niet schrikken, maar…), zij mist die conditionering nog. Soms gebeurt er iets dat niet zo leuk is, vervolg ik het slechte nieuws. Er is vuur geweest op school. Een brandje in een lokaal. Laura staart mij met snel groter wordende ogen aan.
Eerste paasdag, te vroeg om voor een raam te staan. De inktzwarte bewolking trekt recht over de wijk en gloeit met het licht van duizenden vuurvliegjes. Een regen van gloeiende kooltjes dwarrelt omlaag. Dan valt mij de gloed op, het schijnsel aan de voet van de wolk, net zichtbaar boven de daken van het huizenblok tegenover ons. Daar achter die huizen, daar brandt iets – en niet zo’n beetje ook. Een doffe dreun. Een inktzwarte rookwolk verzadigd van vonken slaat kolkend tegen het flatgebouw naast de brandhaard. Hopelijk zijn alle bovenlichtjes gesloten.
Tweede paasdag, negen uur, nog steeds. Laura, ik denk dat je een paar dagen geen school hebt, maar de details horen we morgen vast wel. Door dat vuurtje mag niemand de school in. Laura barst in tranen uit. ‘Maar de juf is woensdag jarig!’ Waar Elvira en ik ons heel Pasen druk maken over praktische zaken als: hoe regelen we opvang voor de komende week en waar komt de vervangende school, is de verjaardag van de juf voor Laura veel belangrijker. Dikke tranen. Ik stel haar gerust, vertel dat juf Ellen het niet erg vindt. Ze viert het gewoon een paar weekjes later. Een boef heeft dat vast gedaan, dat vuurtje, zegt Laura resoluut.
Eerste paasdag, 04:15 Enkele explosies en vele voorbijtrekkende sirenes later. Het moet haast wel haar school zijn: de bron van de rookwolk, de plek van de gloed. Ik wil het zeker weten. Ik schiet wat kleren aan en loop gehaast richting hitte, stank en herrie.
Het lijkt op een barbecue bij klaarlichte dag. Een vuur van enige omvang geeft licht, maar vooral de stelletjes en gezinnen die er als vanzelfsprekend rondlopen wekken de indruk dat het midden op de dag is. Bewoners staan met blikjes bier in de hand in de deuropening van hun woning en maken het beeld compleet. Eindelijk actie zonder die vervelende reclameblokken tussendoor.
Van voor tot achter staat de school in lichterlaaie. Enkele passende scheldwoorden passeren mijn lippen. Zo’n leuke, knusse, gezellige school. Alles weg. Afgelopen. Voorbij. Een kleuter vindt school nog leuk, Laura zal hier niet blij mee zijn. Verre van dat. Ik loop door een miezerig regentje naar huis – verneveld bluswater dat uit de vonkende rookwolk neerdaalt.
Tweede paasdag, rond tien uur ‘s morgens. Laura is nu op de hoogte. Van ‘een beetje vuur’ en ‘een brandje’ heb ik het verhaal langzaam opgebouwd, stukje bij beetje richting realiteit gebracht. Samen met haar nemen we een kijkje bij de restanten van de school. Alleen de hoeklokalen staan nog, het hele middenstuk is weg. Kromgetrokken radiatoren, stukken brokkelige muur, de geraamten van stoelen en tafels. Steen en ijzer. De rest is verdampt. In het gras rond de school liggen schriften en tekeningen. De wind doet bladzijden omslaan.
De wijk ligt vol as en snippers verkoold papier. Alles is bedekt met een laagje vettig roet. De eerste auto’s worden in het sop gezet. Al snel ontkiemen geruchten. Inbraak. Computers gestolen (hopeloos verouderd, hooguit enkele honderden euros waard). Vier brandhaarden. Zie je wel roept Laura, ik zei toch dat het een boef was. We zullen het ooit wel horen. Eén ding is zeker. Laura heeft geen school.
18 reacties
Mosje · 3 mei 2004 op 11:14
[quote]Eén ding is zeker. Laura heeft geen school.[/quote]En dus ook geen brandmeester.
Waarom bestaan er eigenlijk geen brandjuffen?
Shitonya · 3 mei 2004 op 12:26
Ach, er zijn vast nog wel andere leuke scholen in de buurt…
Vond deze column niet erg bijzonder :red:
Zo vaak branden gebouwen af, maar om er nu een hele column aan te wijden…tja, spreekt me niet echt aan
Ion · 3 mei 2004 op 15:09
[quote]Zo vaak branden gebouwen af, maar om er nu een hele column aan te wijden…tja, spreekt me niet echt aan[/quote]
Als jij dit niet bijzonder meer vindt dan zegt dat wel iets over onze hedendaagse maatschappij. Gewenning heet dat. Zou je er ook aan wennen als het je eigen school, bedrijf of huis was?
archangel · 3 mei 2004 op 15:22
Ben het met Ion eens. En afgezien daarvan: uit Kees’ column blijkt duidelijk dat voor zijn dochtertje het afbranden van haar school wél een ingrijpende gebeurtenis was. Beetje ongenuanceerd om dan te doen alsof het niks voorstelt….
Claudia · 3 mei 2004 op 16:59
Toen ik voor het eerst deze site bezocht, viel het me op dat iedereen hier zo lief is voor elkaar. Niets mis mee natuurlijk maar bij columns die toch niet echt bijzonder waren stonden de meest lovende woorden. Had een beetje het idee dat de meeste columnisten elkaar kennen en aardig vinden en dan wordt het vaak een stuk moeilijker om (negatief) commentaar te geven.
Ik vind de reacties van Shitonya wel verfrissend.
Ze zegt gewoon eerlijk wat ze er van vind.
Niets mis mee, totdat het een column van mijzelf betreft haha.
Ma3anne · 3 mei 2004 op 17:01
Sja, hoe vertel je zoiets aan een kleuter….. de ‘vertraging’ in je tekst beeldt het zoeken naar woorden om haar dit uit te leggen heel mooi uit.
Shitonya, ik zeg verder niets, maar heb er een grijze haar bij door jouw commentaar… sjongejonge.
archangel · 3 mei 2004 op 17:26
Claudia: ik snap wat je bedoelt, en ik vind soms ook dat het er een beetje te soft aan toe gaat hier. Voor mij hoeven opmerkingen als bijvoorbeeld: ‘lekker gelezen’ niet, als er niet ook iets over de inhoud wordt gezegd. Een beetje discussie mag best en kan prima zonder elkaar voor het hoofd te stoten. Maar er is een verschil tussen opbouwende kritiek en ongenuanceerde cq. ongeïnteresseerde opmerkingen….
Farfalla · 3 mei 2004 op 17:32
Ik vind het altijd heel erg als iets afbrand. Deze column vind ik leuk en begrijpelijk, maar ik vind hem niet echt chronologisch, en daardoor een beetje vaag.
Archangel en Claudia, ik vind het ook niet kunnen wanneer iemand helemaal afgezeken wordt, in elke column zitten positieve en negatieve punten. Wanneer alleen de negatieve kanten belicht worden zou dat jammer zijn, omdat de schrijver minder zelfvertrouwen krijgt. Ik ben het niet met je eens, Archangel, dat ‘lekker gelezen’ geen goede reactie is. Het is toch iets wat gevonden wordt, en wees blij dat diegene de tijd neemt om een reactie te plaatsen. Ik ben het er wel mee eens dat het mooi meegenomen is wanneer iemand zijn mening nader verklaart.
Claudia · 3 mei 2004 op 17:43
Archangel: Soms spreekt een column je nou eenmaal niet aan. Dat kan een gevoel zijn wat je misschien niet geheel kunt beargumenteren. Ikzelf zou dan gewoon niet reageren. Maar als iemand zich geroepen voelt om dat wel te doen, tja… elke mening is een mening. Ik denk ook niet dat het Shitonya er om te doen is om iemand voor het hoofd te stoten. Op zo’n lezers zitten we op deze site toch niet te wachten.
Maar ik kan me wel vinden in je reactie. Daarom zei ik ook dat het heel wat minder prettig voelt als die “ongeinteresseerde opmerking” mijn eigen column zou betreffen.
Shitonya · 3 mei 2004 op 18:20
Het valt mij ook wel op, dat er meestal alleen maar lovende woorden worden gegeven…
Maar daarvoor ben ik hier niet, ik wil gewoon m’n mening geven, eerlijk en oprecht. Al zou ik steeds m’n mond moeten dichtritsen als iets mij niet aanspreekt of dergelijke, dan vraag ik me toch af, waar deze site heen gaat…
Wat iemand al eerder zei “soms is een mening een gevoel dat je nou eenmaal niet goed kunt beargumenteren”. Als mensen er echt op staan op een verklaring…tja…het las gewoon niet echt lekker, was nogal langdradig, sprak me gewoon niet aan.
Als het m’n eigen huis zou zijn, zou ik misschien wel anders gereageerd hebben, maar dat is logisch. Maar dit gaat om een school en scholen branden wel vaker af en soms met veel ergere gevolgen, of scholen waar kinderen een wapen mee naar school nemen en een leraar neerschieten. Het is allemaal heel vreselijk natuurlijk, maar deze column is daarbij vergeleken wat minder “bijzonder”.
Maar dat is mijn mening maar. Geen idee hoe ik het kan uitleggen zonder dat iemand mij erop aanvalt…
archangel · 3 mei 2004 op 18:27
Hoi Farfalla 🙂 Het is me er gelukkig niet om te doen mijn mening aan anderen op te dringen, maar ‘lekker gelezen’ en dan verder niks… dat vind ik wel zo’n dooddoener… tuurlijk is het een mening, maar dan wel eentje die wat mij betreft soms de indruk wekt dat het alleen om een soort ‘kijk ons eens een gezellig clubje zijn’-gevoel gaat… kortom, een beetje wat Claudia zegt.
En Claudia; ben het met je eens hoor… maar nogmaals: óf een onderbouwde reactie, of geen reactie. Puur mijn persoonlijke mening, en gelukkig ben ik hier niet de baas…. 😉
Last but certainly not least… Shitonya; je wordt niet aangevallen hoor ;-). En als je meteen een reactie had geplaatst zoals je nu hebt gedaan, dan hadden de lezertjes het anders bekeken, denk ik. Nu schrijf je er tenminste duidelijk bij hoe & waarom 🙂 En dan is er in mijn ogen niks mis met kritiek! En zoals ik al zei: van mij hoeft het ook niet hoor, al die lovende reacties zonder duidelijke fundering…. 😀
En nu hou ik op want het begint een beetje richting off-topic te drijven… 😉
Shitonya · 3 mei 2004 op 19:17
Jah, maar soms spreekt iets je gewoon niet aan, en heb je er geen uitgebreide arumentatie voor…
of is het moeilijk uit te leggen. Ik zie het nut er ook niet zo van in. Het spreekt je aan of niet.
Maar dit gaat inderdaad nogal off topic, maar als laatste wil ik nog zeggen als preek van de dag:
Wees eerlijk, geef gewoon je mening/kritiek, wees niet bang voor de reactie’s van anderen en wees niet altijd lovend, omdat je niet gezien wilt worden als “zeikerd” of wat dan ook. Dit is geen berjaardensoos, het mag er best wat “ruig” aan toe gaan… :pint:
Kees Schilder · 3 mei 2004 op 20:30
Lekker gelezen
archangel · 3 mei 2004 op 22:13
😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀
Dees · 4 mei 2004 op 20:06
Mooie column. Het heen en weer bewegen tussen de ontdekking en het weten en vertellen geeft deze column een mooi stuk dynamiek!
Clueless · 5 mei 2004 op 14:33
In tegenstelling tot Shitonya, begrijp ik heel goed waarom je hier een column over schrijft. Ik begrijp ook waarom iemand een column zou schrijven over een onbeduidende ontmoeting, of iets triviaals als slakken. Kortom, een column hoeft niet over iets belangrijks te gaan. Het is vaak een uitvergroting van een kleine gebeurtenis of van een gedachte. Deze gebeurtenis is overigens helemaal niet zo klein, niet in de ogen van Laura. Best ingrijpend dus, en ik vind het wel sneu voor Laura. Wat ik alleen niet goed begrijp, is waarom je voor deze opzet hebt gekozen. Deze niet-chronologische volgorde, telkens beginnend met een tijds- en of datumaanduiding, leest niet lekker. Dan zie je toch maar dat een opmerking als ‘lekker gelezen’ wel degelijk een groot compliment zou kunnen bevatten. In dit geval niet terecht. Maar wel goed geschreven, ondanks de verwarrende opbouw.
Overigens vind ik de discussie hieronder erg interessant. Heb het onderwerp zelf ook wel eens aangesneden, tot veler ongenoegen. De komst van wat frisse, nieuwe CX’ers zorgt er eindelijk voor dat het communitygevoel niet meer in de weg hoeft te zitten van het geven en ontvangen van eerlijk en kritisch commentaar. Waar ik, mits goed onderbouwd, een groot voorstander van ben. Zorg er alleen voor dat je in elke kritische reactie ook wat positieve puntjes hebt staan.. overal is wel iets positiefs aan te ontdekken, dus dat moet niet moeilijk zijn. Kleine moeite dus, maar het maakt de reactie een stuk minder venijnig en zorgt er eerder voor dat mensen iets met je kritiek gaan doen. Is tenslotte ook fijn om te weten wat je dan wel goed doet 🙂
Irma · 5 mei 2004 op 20:08
Het mooie van een column is juist dat je iets dat ogenschijnlijk klein ‘lijkt’ kunt uitvergroten en wel op zo’n manier dat het oog van anderen er ook op valt. En dat is je zeker gelukt met deze column.
Je verplaatst je toch in zo’n kind die al haar dromen teloor ziet gaan, waar je normaal bij zo’n krantenberichtje verder zou lezen…
Kees · 7 mei 2004 op 18:57
Ben ik even een weekje op vakantie, zie ik na terugkomst een flinke discussie.
De brand is niet waar het in de eerste plaats om draait. Hoe een kleuter het ervaart is de essentie. Niet iedereen zal dit oppikken. Dat heeft met zaken als leeftijd, inlevingsvermogen, levenservaring te maken, en of iemand zelf kinderen heeft. De chronologie heb ik expres veranderd. Maakt het wel ingewikkelder te lezen.
In ieder geval, geef gerust eerlijk aan wat je van een column vindt. Inhoudelijk commentaar interesseert mij minder, we denken allemaal anders over een onderwerp (gelukkig), dus kan ik daar weinig mee. Ik ben wel geïnteresseerd in commentaar op (de vorm van) de column. Dat is voor mij en óók voor andere schrijvers leerzaam.