Geheim van een servicemonteur (4)

Voorafgaand: 1. Barry flikkert met z’n zatte ballen in de rivier en stuit op een autowrak met daarin een lijk. 2. Het bedrijf van Theo Klinker gaat failliet waarna Theo er voor zichzelf ook een punt achter zet. 3. Piet Verdriet, de servicemonteur krijgt een aanvaring met directeur Dick de Breker, die hem met één tik op andere gedachten brengt.

Dick de Breker wordt ongerust. Hij constateert dat hij Piet Verdriet met zijn honkbalknuppel zodanig op het hoofd heeft geraakt, dat de monteur ter plekke is gehemeld. Met een vloek en een zucht sleept de directeur het levenloze lichaam vanuit het verder verlaten bedrijfspand naar de parkeerplaats. Het is inmiddels donker geworden, en het regent pijpenstelen. Op de parkeerplaats staat de servicewagen van de monteur. De Breker dropt het slachtoffer achter in het kofferbak, stapt zelf achter het stuur en rijdt met het wagentje het parkeerterrein af.

Ergens in het buitengebied van Roerdonk, vlak bij een brug over de rivier de Roer, stuurt hij het karretje een zandweg in. Hij sjort de overleden monteur uit het kofferbak, en plaatst deze achter het stuur. Vervolgens laat hij de wagen zachtjes het water in rijden. De auto verdwijnt onder het oppervlak, waarna de regen de sporen uitwist. “Knappe jongen die jou hier terugvindt,” prevelt de Breker. Hij weet dat er al jaren geen schepen meer door dit gedeelte van de rivier komen en dat het streng verboden is voor zwemmers. Hierna marcheert de gewetenloze proleet, regen en wind trotserend, terug naar zijn kantoor.

Boekhouder Jacques Zwaard wacht intussen tevergeefs op de komst van de monteur. Het onverwachte telefoontje van Piet Verdriet heeft hem aan het denken gezet. Uiteindelijk trekt hij zijn plan, en gaat naar bed.

De volgende dag wordt de servicemonteur door de directe familie als vermist opgegeven. De politie zet een speuractie op touw, en in de krant verschijnt een cursiefje over de verdwijning. Piet Verdriet blijft spoorloos. Totdat …

Dick de Breker heeft geen partner. Wel ontvangt hij regelmatig een escortdame in het appartement boven zijn bedrijfspand. Vanmiddag is dat Elszyta, een strak geblondeerd Oost Europees type. Elszyta is hem vakkundig dienstbaar, van voor naar achter, van links naar rechts en van boven tot onder. Nadat Elszyta haar kunsten heeft vertoond, en Dick van zijn overtollige zaad heeft verlost, liggen ze allebei uitgeteld op bed. “Sodeju,” zucht Dick na een tijdje, en staat op. Hij geeft de blonde stoot een vette bonus voor de geleverde hand en spandiensten, en een harde tik op de stevige billen. Met een “je komt er zelf wel uit,” zet hij haar zonder verdere plichtplegingen aan de deur, en schenkt voor zichzelf een straffe borrel in. Kijkend vanuit het slaapkamerraam heeft hij uitzicht over de parkeerplaats. Hij ziet Elszyta wegrijden in haar gloednieuwe witte Mercedes. Ze claxonneert. Dick volgt de auto totdat deze uit het zicht is verdwenen. Dan ziet hij plotseling een man op het terrein staan. Iemand in werkkleding, die hem recht in de ogen aankijkt. De Breker staat aan de grond genageld! Dat lijkt Piet Verdriet wel! Het glas valt uit zijn hand, en breekt in stukken op de vloer. “Kolere,” vloekt hij. Dick rent naar beneden. Maar buiten op de parkeerplaats is niemand te bekennen. Als een dolleman rent hij rond, het zweet breekt hem uit en hij ademt onregelmatig. De Breker gaat weer naar binnen en ijsbeert nog wat heen en weer voor het slaapkamerraam. Na enkele uren kruipt hij toch maar in bed, en zakt weg in een droomloze slaap.

Plotseling schiet hij wakker. Het voelt alsof er iemand naar hem kijkt. Hij knipt het schemerlampje op het nachtkastje aan, schrikt zich lam, maar springt toch uit bed. Er staat iemand aan het voeteneinde! De Breker roept: “Verdriet? Hoe is het mogelijk, ik dacht Godverdomme dat je de pijp uit was!”