Generaal Pardon

Het kost me altijd de grootst mogelijke moeite om niet in de lach te schieten als ik iemand in een uniform zie. Bij treinconducteurs, politiemensen en de portiers van het Rijksmuseum lukt me dat nog wel redelijk, maar als ik een militair zie, rol ik tegenwoordig bulderend van de lach over de grond. Waarom? De krijgsmacht heeft een extra generaal aangesteld. Speciaal voor de normen en waarden. Als het ware een soort Generaal Pardon… Het was sowieso een mislukt etentje. Met een goede vriend had ik gereserveerd in Frans restaurant “L’etoile Brune”. Een erg glijerige ober kwam de soep brengen. Wat een engerd. Hij was nog glibberiger dan de slakken die eveneens werden opgediend. “Alstublieft heren, Camembert-kervelsoep met paddestoelen.” Dát pik ik niet, dus ik riposteerde: “Paddestoelen? Dan heeft ‘ie te lang buiten de koeling gestaan. Neem maar weer mee.” Dus de stemming zat er gelijk goed in. Mijn humeur zakte nog verder toen mijn tafelgenoot de Haagse Post citeerde. Onze krijgsmacht heeft een generaal aangesteld om de normen en waarden in de gaten te houden.

Is het niet om je te bescheuren, dat leger van ons? Wat een losgeslagen stelletje kansarme sukkels… Op oefening slaan onze jongens de Noorse bevolking in elkaar in plaats van de vijand. Nergens wordt zo veel onvrijwillig geneukt als op de marineschepen, en aan boord wordt zo enorm veel anaal gepenetreerd dat de keeper van ADO-Den Haag zich er in het paradijs zou wanen. En de Orion-vliegtuigen komen bijna niet van de grond wegens de grote hoeveelheden verstopte cocaine aan boord. Op teletekst zag ik dat het cocainegebruik onder jongeren toeneemt. O, is het aantal jeugdige militairen gegroeid?

Prachtig, die normen en waarden onder de wapenen. Respect, man! Ik zie het helemaal voor me. “Pardon, excuseer, waarde vijand. Duidt u het mij niet euvel als ik u nu neerschiet? Een welgemeend dankuwel.” “Pardon, maar neemt u me niet kwalijk, geacht inheems bevolkingslid. Ik hoop dat u het niet al te bezwaarlijk vindt dat ik met mijn tank uw bescheiden nederzetting plet.” “Pardon meneer, u pleegt thans een illegale betreding van ons kampement. Moge ik u verzoeken, zich onverwijld te verwijderen met medeneming van uw machinepistool opdat zinloos geweld niet behoeft plaats te grijpen? Gaarne dank ik u voor uw medewerking.”

Tsja, een generaal voor normen en waarden. Waarom in hemelsnaam? Zodat Jan Soldaat in de trein op weg naar de kazerne op zal staan voor bejaarde medereizigers? Zodat ‘ie zijn schoenen als vanouds weer netjes poetst? Zodat zijn kastje model is ingericht, het Handboek Soldaat netjes afgestoft? En de jongens en meisjes eten in de kantine voortaan zoal het hoort met mes en vork? Een hopeloze onderneming, dunkt me. Want probeer jij een soldaat maar eens netjes met twee woorden te leren vloeken.

Eén ding zag mijn tafelgenoot wel zitten. Dat ze qua normen en waarden de groetplicht weer in ere herstellen. Want het leek hem best een plezierig geluid als de hele dag een vrolijk goedemorgen/goedemiddag/goedenavond over het exercitieterrein schalt. We verlieten het restaurant, en liepen in gedachten verzonken de donkere avond tegemoet…