Gevaarlijk telefoontje

Ik plof in de stoel als ik de kinderen eindelijk in bed heb.
Bas, m`n man is alweer een week weg voor zijn werk.
Ik zit niet lekker in m`n vel.
Voel me eenzaam.
Telefoon. -`Hoi Iris, herken je m`n stem nog?`
Een naar gevoel bekruipt me.
Het midden tussen opwinding en iets angstaanjagends.
-`Denk eens diep na Iris, je weet het vast wel`
Een rilling door m`n lijf. Het klamme zweet breekt me uit.
Die stem zou ik uit duizenden herkennen.
Mijn Deejay.
Die stem liet een gedicht horen in een overvolle discotheek.
“Speciaal voor mijn Iris”, klonk het dan door de luidsprekers..
De stem die zo vaak in mijn oor fluisterde :`friends, for ever!`
-`Tom?` Piep ik met dicht geknepen keel.
-`Iris, ik heb je gevonden, eindelijk`, klinkt het aan de andere kant.
M`n hart bonkt in m`n keel.
-`Gevonden?`Stamel ik verbluft, `Na vijftien jaar?`
Beelden flitsen door m`n hoofd van een niet te evenaren romantische periode.
Feesten , hartstochtelijke vrijpartijen. Overal…
Gedichten, cadeautjes…
Zo`n liefde, die je alleen in films ziet.
Wij hoorden echt bij elkaar als John Travolta en Olivia.
-`Ik móet je zien Iris`, trilt de stem door mijn lijf.
Mijn mond voelt droog en dichtgeplakt…
-`Maar ehh, je was toch getrouwd?`weet ik er met moeite uit te wurmen.
-`Jaren samen gewoond, maar het ging niet meer.
Ik verlang naar je, Iris. Wat wij gehad hebben, zal ik nóóit bij iemand anders vinden.`

Als een donkere schaduw herinner ik me de dag dat hij me duidelijk maakte niet genoeg aan mij te hebben.
`Het benauwt me zo!` zei diezelfde stem, `Ik wil gewoon meer dan alleen maar huisje, boompje, beestje`.

-`Ik ben getrouwd en heb twee prachtige kinderen`zeg ik.
-`Maakt toch niet uit Iris, daarom kunnen we elkaar toch wel zién? Al is het voor één keer!`

Mijn God, ik zou niets liever willen. Nog één keer die hartstocht van toen.
Nog één keer zijn lippen op de mijne en zijn tong van m`n borsten naar m`n navel voelen afdalen.
Zijn gespierde body één met mijn welwillend lijf.
M`n hart gaat wild te keer.
Zal ik…..
-`Nee, het spijt me Tom, het is goed zoals het is…Je moet me maar niet meer bellen`.

Trillend leg ik de haak neer.
Muisstil zit ik zo een paar minuten.
Ik voel me leeggezogen.
En heb spijt…?!
Van alles wat ik niet gezegd heb…
Gedaan heb… Had moeten doen…Had kunnen hebben…
Shit!