Gevangen in een fantasie

Eigenlijk had ze het al gevoeld vanaf de eerste keer dat ze in zijn ogen keek.
Mooie ogen. Groen met een beetje blauw en hier en daar een spikkeltje goudbruin.
En altijd die geheimzinnige blik als hij haar aankeek, met een flauw glimlachje rond zijn mond. Toen had ze al diep van binnen geweten dat ze geen weerstand aan hem zou kunnen bieden.

Lang had ze dat gevoel weg kunnen redeneren met allerlei argumenten, maar op het einde had ook dat geen stand meer gehouden.
Wat was begonnen met een leuk gesprek en een onschuldig e-mailtje werd al gauw een sms-je, en nog één en uiteindelijk hadden zij een plek gezocht waar ze elkaar konden ontmoeten.
En vanaf dat moment was het volledig uit de hand gelopen.

Maar god, wat had hij een aantrekkingskracht op haar gehad.
En nadat ze voor de zoveelste keer naar zijn verhaal had geluisterd had ze geen weerstand meer kunnen bieden aan zijn overredingskracht.
Heel langzaam begon ze in zijn, zo bleek achteraf, leugen te geloven en nu zij alle ratio uit het oog had verloren liet zij zich gewillig meevoeren op de golven van zijn fantasie.

Hoe anders was haar realiteit nu dan het mooie beeld dat hij haar had geschetst.
Verloren, wanhopig en koud geworden in haar hart staarde zij naar het plafond. Haar verdriet had zich een lange, zoute weg gebaand naar de met plastic overtrokken, dunne matras.
Huilen kon zij nu niet meer. De warme kleuren van zijn belofte hadden plaatsgemaakt voor lichtgrijze muren, een smal eenpersoonsbed en in een hoek een RVS toiletpot waar zij werd geacht in alle openheid haar behoeften te doen.

Hier raasde de waarheid met windkracht 10 door haar geest.

Al wat haar nu nog restten waren haar herinneringen aan een bitterzoete tijd, het vonnis van de rechter en ‘one minute of, twijfelachtige, fame’ in de media…