Ik rijd al heel wat jaren met de auto. In die tijd zijn er heel wat ontwikkelingen gebeurd die ten goede komen van de bestuurder. Zoals stuurbekrachtiging. Waar je vroeger als een gek aan met twee handen sleuren en draaien bij het inparkeren, kun je die zelfde manoeuvre nu al fluitend met twee vingers in je neus, en één hand aan het stuur uitvoeren. Ook op technisch vlak is de auto verbeterd. Veel van die technische snufjes zijn tegenwoordig zelfs computergestuurd.

De laatste ontwikkelingen betreffen veelal randapparatuur, zoals de GPS.
Voor velen een handig hulpstuk. Vooral als je veel onderweg bent. Geen geblader meer in boekjes waarvan de letters veel te klein gedrukt zijn . Of waar de straat die je zoekt zich net op de scheidingspagina bevindt. Nee, zo n GPS is een hele uitkomst.

Hoewel er toch veel verschil in de kwaliteit van die dingen zit. En dan bedoel ik dat niet in megabytes of geheugen, of wat dan ook zij, maar in de uiteindelijke uitleg.
De routeplanning op zich, zeg maar.
De ene doet het met pijltjes de andere weer met een, naar keus, vrouwelijke of mannelijke stem. Dat laatste vindt ik persoonlijk nogal irritant want dan heb ik de hele tijd het gevoel mijn moeder naast me in de auto te hebben; “hier naar links, daar naar rechts, nee, naar rechts zei ik toch! En rijd niet zo hard.” om tureluurs van te worden.

Die dingen die met pijltjes werken hebben ook zo hun nadeel, je rijd nogal makkelijk je doel voorbij en dan raakt zo ´n apparaat helemaal in de war en uiteindelijk kom je in Utrecht op Hoog Catherijne terecht terwijl je in De Meern had moeten zijn.
Ik heb af en toe een GPS te leen van de zaak, maar persoonlijk heb ik er nog geen aangeschaft, omdat ik het nogal veel geld vind voor zo´n ding.

Soms zoek ik mijn heil in een online routeplanner en druk de route op papier af. Dat heeft als voordeel dat ik niet met een heel boek moet lopen slepen, dat het geheel goed leesbaar is, en ook geen rekening moet houden met pijltjes en/of irritante stemmen.
Alleen schiet de uitleg vaak te kort. Die is dan meestal te beknopt, of baseert zich op het aantal meters dat je een bepaalde straat moet volgen. Ook niet gemakkelijk.

Veel oudere chauffeurs, baseren zich vaak op herkenningspunten; “ bij de eerste stoplichten rechts, dan rijd je aan het shellstation links de straat in, en net naast bushokje daar is het.” Zou het nu niet mooi zijn mocht er een routeplanner bestaan die je precies op die manier de weg wijst. ?

Ik wil naar de Jacobslaan te Zoersel:

1. Turnhoutsebaan richting St. Antonius
(via Schilde)

2 Vanuit Turnhout ziekenhuis St. Jozef voorbij;
Vanuit Antwerpen de kerk van St. Antonius voorbij; tot aan de stoplichten

3. Aan de stoplichten richting Zoersel (rechts)
plus minus 1,5 km. tot je aan de rechterkant een telefooncel en geel-zwart gestreepte voetgangersstoplicht tegenkomt.

4. Na de telefooncel, naar rechts
= Antwerpsedreef
(u ziet rechts op de Antwerpsedreef apotheek Ghysels)

5. 150 m. rechtdoor en dan naar rechts
= Jacobslaan

6. Volg deze weg met enkele bochten, aan het einde (plus minus 1 km.) is er een scherpe bocht (90°)naar rechts, 1e huis rechts = Jacobslaan 86;
Huis met gele bezetting. De oprit bevindt zich net achter elektriciteitspaal.
Pas op voor de hond!

Gat in de markt?

Categorieën: Verkeer

Grumpy-old

"wie ben ik nu eigenlijk" Ben ik mijn baan, ben ik deze auto , ben ik dit huis , ben ik deze blog . Of is er meer aan mij. Iets wat mij anders maakt dan al die anderen, bijzonder. ( want iedereen wil toch bijzonder zijn) Het gaat eigenlijk niet eens om het antwoord op deze vraag . Het gaat er alleen om dat je de vraag af en toe eens stelt. Alleen het stellen van die vraag heeft de potentie de rotsvaste aanname dat de wereld is zoals hij is, met alles erop en eraan, in twijfel te trekken. Het is een aanrader om het antwoord niet met mijn persoonlijkheid te gaan zoeken of intelectueel te gaan benaderen . Dus stel je open voor een antwoord in welke vorm dan ook. Dat hoeft toch geen keurig netjes antwoord te zijn in de vorm van een stukje tekst op mijn blog? Het kan ook een beeld zijn dat je vormt na een gesprek, een situatie die zich voordoet. Stukjes van een puzzel, die na verloop van tijd een steeds duidelijker wordend beeld van " ikke" zullen vormen. Er zijn meer van dit soort vragen die hetzelfde effect teweegbrengen , zoals " waarom ben ik hier" of "wat doe ik hier" Daarvoor geld eigenlijk hetzelfde, het stellen van de vraag is belangrijker dan de vraag zelf, of het antwoord daarop. Met andere woorden: vraag me wie ik ben en ik zal je vertellen wat ik doe . Leer mij kennen en je zult weten wie ik ben .

14 reacties

pally · 2 december 2007 op 15:24

Heel erg goed idee Grumpy-old! een kaart met herkenningspunten-aanwijzing. Vraag vandaag nog octrooi aan, wacht niet te lang.

Leuke column, trouwens, alleen vond ik de inleiding wat minder.Twee maal ‘heel wat’ achter elkaar vond ik niet zo mooi.
Vervolgens leg je heel leuk de stuurbekrachtiging uit en daar achteraan :

[quote]ook op technisch vlak is de auto verbeterd[/quote]Is stuurbekrachtiging niet technisch dan? :eh:Of bedoel je digitaal?

hij blijft leuk.

groet van Pally

Grumpy-old · 2 december 2007 op 16:03

Mechanisch dacht ik.

DreamOn · 2 december 2007 op 16:23

Ja! Leuk idee! 😀
Leuke column ook!

Zelf heb ik afgelopen voorjaar (toen ik ging verhuizen naar de grote stad Rotterdam, over verdwalen gesproken) een TomTom aangeschaft. Nooit meer verdwalen, dacht ik!
Maar als dat ding zegt: “Na 450 meter rechtsaf slaan”, dan weet ik toch niet zo goed hoeveel dat nou precies is….en als er dan eerst nóg zes mogelijkheden zijn om rechtsaf te slaan…tja.
🙄

Dus laat me weten als je je patent hebt aangevraagd….origineel gedaan,

Groetjes van DO.

Prlwytskovsky · 2 december 2007 op 17:50

Heeey Grumpy, laat ik ook eens iets zeggen: qua column niks mis mee. ’t Leest als een speer.

Maar die techniek he, ik zie dat anders.
Met of zonder stuurbekrachtiging: pas aan de hoepel draaien als het voertuig beweegt, is in alle gevallen beter voor de mens en voor de techniek.
En dan die GPS …. Persoonlijk ben ik iemand die op mijn gevoel afgaat en al redenerend vind ik mijn weg in de Nederlanden. Kwestie van de aardrijkskundige lessen herinneren. Verder onthoud ik alle telefoonnummers, wel opslaan in een mobieltje maar zelf blijven ingeven; dat houdt de geest scherp. Veronderstel dat dat ding eens stuk gaat.

Goh he, bijna een column als antwoord? Jij zet mij hiermee aan het denken ….. 😉

Happyturf · 2 december 2007 op 18:05

[quote]Waar je vroeger als een gek aan met twee handen sleuren en draaien bij het inparkeren[/quote] Hierbij dacht ik “Is Grumpy nou gek, of ik.” Na wat herlezen ben ik achter het antwoord gekomen. 🙂 Trouwens een originele column.

Happyturf

pepe · 2 december 2007 op 20:39

Leuke column, ik heb gelukkig een soort van ingebouwde routeplanner. Even kijken op de kaart en dan zit hij op mijn harde schijf;-)

Verder rijd ik graag met Mup’s MOP, ik hoop dan ook dat zij weer snel hier komt wonen.

(MOP=Mup’s Omweg Planner) 😆

Heerlijk om af en toe te verdwalen. Wie zich nooit in de weg vergist heeft onderweg veel gemist.

arta · 2 december 2007 op 21:22

Ik ben een ramp met wegwijzen, krijg het zelfs voor elkaar kaarten op de kop te houden, ondertussen stug volhoudend dat we de goede kant op gaan…
Ik wil ook een telefooncel-en-shell-station-tomtom!
Leuk geschreven origineel gebracht! 🙂

Li · 2 december 2007 op 21:30

Ik vind zo’n wegwijsding geweldig. Al is het alleen maar omdat die zegt wat ik allang niet meer durf te zeggen. Zoals: je rijdt te hard…
Helaas wil meneer Li geen TomTom of MiepMiep 🙁

Li

KawaSutra · 2 december 2007 op 22:34

Dat hebben ze toch al in België? 😀

KingArthur · 3 december 2007 op 09:58

Grappig, ik had dezelfde vraag als Pally bij je inleiding.

Het zou inderdaad wel makkelijk zijn om herkenningspunten in te bouwen. Maar wat als vandalen weer eens een bushokje of iets dergelijks slopen?

schoevers · 3 december 2007 op 10:43

Bij Essen BE begint de Victorie!
Geweldig, die waarschuwing voor de hond. Maar als je nu toch aan het uitvinden bent: positie van de hond en gevaarcategorie (schoothond, pitbull) en ik (als hondenvrezer) heb er een vermogen voor over.
Leuke column.

Grumpy-old · 3 december 2007 op 12:47

Iedereen bedankt voor de leuke reacties. 🙂
Blijkbaar dus echt een gat in de markt .

@ King Op de GPS bestaat er al een functieknop voor het geval mocht er een straat afgesloten zijn. Dus als er een bushokje gesloopt is of iets dergelijks dan geef je dat in en dan zoekt het apparaat een alternative route.

Misschien moet ik toch maar even contact opnemen met Mr en Mevr Tom. 😆

Ineke · 3 december 2007 op 14:29

Grumpy, ik vind ‘em geweldig! Ik heb een GPS in mijn auto. Ben namelijk vrouw, enigszins blond en absoluut niet in staat een kaart te lezen. Kan mij ook niet voorstellen dat ik ooit op plaats van bestemming aangekomen zou zijn, had ik mijn rijbewijs voor het gps-tijdperk gehaald 😀 . Maar zelfs met mijn GPS rij ik afslagen nog wel eens voorbij of rij ik rondjes in een wijk op zoek naar dat ene huis. Doe mij die herkenningspunten maar!

Groeten,
Ineke

weathergir · 3 december 2007 op 17:38

Zolang de dames zich nog laten beïnvloeden door dat wat ons eeuwenlang wordt wijsgemaakt: kom maar op met die super-GPS, Grump!

Ik heb er overigens voor gekozen om de overtuiging volkomen te negeren en gewoon zonder technotools de weg te vinden. “Prent je de bestemming in, doe net alsof je er al tien keer bent geweest en rijd er in een rechte streep naartoe…”

Werkt ook, stuk goedkoper, maar minder geestig… 🙄

Geef een reactie

Avatar plaatshouder