“Waar is je hart?”, vroeg je me ooit. “Beneden in de vrieskist”, antwoordde ik, “tussen de kippenboutjes en de ijsblokjes. Zo kan ik er een eeuwigheid mee doen”. Het lijkt mens eigen om alles wat men niet kan krijgen na te streven. Maar jij kijkt schaamteloos door me heen en beweert dat het over “liefde” gaat. Maar we hadden het over mijn hart. Of beter gezegd: de restanten ervan. Ik kan je aanraden om eens wat adressen te bezoeken. Er zijn nog wel wat mensen die mij zo ver hebben gekregen. Ik was net een slager. God, wat een bloed heb ik verspild. En genoeg is genoeg. Ook een hart kent zijn limiet.
Ja, zelfs ik leer. Hoe langzaam het soms ook gaat. Ik heb je toegelaten in mijn leven maar ik heb de consequenties onderschat. En nee, ik ben niet harteloos, maar ik heb meer tijd dan jij. Het ontdooien van een hart gaat niet over een nacht ijs. Zoiets vergt veel geduld. En een hele hoop begrip.
Was het niet de filosoof Levinas die ooit zei dat er in de mens twee tendensen bestaan? Een gevoeligheid voor de ander, maar ook – uit angst voor de onvoorzienbare gevolgen van deze gevoeligheid – een ongevoeligheid voor de ander, die kan omslaan in afweer en haat. Je begrijpt dat ik het zo ver niet wil laten komen. Ik mag je veel te graag. En juist daarom bind ik in. Want als ik iets geef dan is het voorgoed. Dan kom ik er nooit meer op terug.
Ik geef om je, maar niet ten koste van mezelf. Mijn hart moet herstellen, ontkreukelen en weer leven. Zonder mijn hart ben ik niets.
En dan heb je ook niets aan mij.
19 reacties
pepe · 28 oktober 2005 op 07:59
[quote]“Waar is je hart?”, vroeg je me ooit. “Beneden in de vrieskist”, [/quote]
Je begint grappig met iets luchtigs. Maar het blijkt al snel serieus te worden.
Erg mooi geschreven.
Dees · 28 oktober 2005 op 08:12
Weer eens een andere Troy, maar herkenbaar in de stille verwondering die het geheel oproept.
Omslachtige manier om te zeggen dat ik het mooi vind 🙂
WritersBlocq · 28 oktober 2005 op 08:51
Schitterend als de Melkweg!
Trukie · 28 oktober 2005 op 11:19
Voor velen gaat dit op.
Er is er maar 1 die het zo mooi kan verwoorden.
Shitonya · 28 oktober 2005 op 12:39
ehm minder als alle vorige en het einde vond ik ook niet echt geweldig. “Redelijk” past wel bij deze column
wendy77 · 28 oktober 2005 op 12:41
Ben het volledig met Shitonya eens deze keer, every word of it!
Mup · 28 oktober 2005 op 13:48
Zonder vals sentiment erg mooi verwoord, sterke laatste alinea, waarbij de allerlaatste zin zelfs m.i. overbodig is, maar niet misplaatst,
Groet Mup.
klungel · 28 oktober 2005 op 14:05
Mooi, herkenbaar en waar. Alleen de tweede alinea vind ik wat rommelig. Kom ik met moeite door.
bert · 28 oktober 2005 op 19:21
Op zich is het niet slecht.
Persoonlijk zou ik het in deze context leesbaarder vinden met het woord “gevoel”, in plaats van het woord “hart”.
De column had volgens mij beter kunnen worden uitgewerkt.
Troy · 28 oktober 2005 op 20:53
Pepe: bij mij blijven dingen meestal niet zo lang luchtig. Bedankt voor het compliment.
Dees: je hebt gelijk dat dit schrijfsel afwijkt van wat ik voorheen heb geschreven. Ik wilde het voor de verandering even iets menselijker houden. En thankyou.
Wb: Merci bien
Trukie: :kiss: 😉
Shitonya: ik kan me voorstellen dat dit stuk je minder aanspreekt. Speciaal voor jou heb ik zojuist weer iets duisters opgestuurd. Het zit er nog wel hoor 😉
Mup: de laatste zin kan inderdaad weggelaten worden, maar naar mijn mening zou het weglaten funest voor het ritme van het de zinnen zijn.
Klungel: juist de tweede alinea is essentieel vind ik zelf. “Rommelig” vind ik zelf dus niet zo van toepassing. Het is eerder wat cryptischer.
Bert: hoe zou jij hem verder hebben uitgewerkt? Ik was er juist van overtuigd dat ik nu eens een duidelijke column met een kop en een staart heb geschreven 🙂 Volgende keer zal ik wat meer in het “vage” blijven.
Bedankt voor jullie reacties en voor de reacties die eventueel nog volgen.
sistur · 28 oktober 2005 op 23:51
Best aardig geschreven en ondanks de serieuze toon, moest ik lachen. Vroeger adviseerde mijn moeder altijd om ons ‘in te binden’ als wij problemen met relaties (in welke vorms dan ook ) hadden…Misschien heb/ had jij ook zo’n moeder…
Li · 29 oktober 2005 op 00:49
Lieve Troy,
Hoe dan ook.
Ik vind jouw schrijfstijl hartverwarmend 😉
Li
melady · 29 oktober 2005 op 01:04
[quote]Ja, zelfs ik leer.[/quote]
Ik zou neerpennen :’Ik leer’.
Futiliteit.
Gewoon recht uit het Troyhart geschreven, walgelijk en ernstig hrknbr
Shitonya · 29 oktober 2005 op 02:29
gelukkig wel :peace:
Ma3anne · 29 oktober 2005 op 07:29
Ik had hem in de preview niet herkend als een echte ‘Troy’. Verrassend dus. Maar qua ritme, stijl en inhoud even mooi als je meer surrealistische schrijverijen.
Kees Schilder · 29 oktober 2005 op 09:51
Ook deze vind ik ,hoewel “anders” echt top
klungel · 29 oktober 2005 op 14:16
Troy, over de essentie heb ik niet gerept :-).
Misschien komt het wel door het cryptische dat ik hem stroef lees. Ben wel van de pijnstillers af nu, dus denken zou weer op vol vermogen moeten kunnen 😀
Louise · 29 oktober 2005 op 18:56
Hoe krijg je het voor elkaar om én ingetogen én zo gepassioneerd te schrijven?
KawaSutra · 31 oktober 2005 op 18:23
Een beetje filosofisch. Ik mag dat wel. En Levinas heeft wel gelijk volgens mij.