Zomaar ergens in de stad vonden onze ogen elkaar en beten zich als pitbulls in elkaar vast. Wilde fantasieën namen bezit van mijn geest en ook van de hare, ik voelde het via een onzichtbare magische verbinding. Ze keek mij uitdagend aan. Ik keek uitnodigend terug en genoot van de tintelende energie die haar ogen uitstraalden. ‘Een wasstraatje pakken dan maar?’ vroeg ik zonder het oogcontact te verbreken. Ze hoefde geen antwoord te geven. Begeerte straalde uit haar ogen.
In de auto vlijde ze haar hand op de mijne. Zacht en warm. Ik wees met mijn ogen naar de auto voor ons die onder de sproeiboog verdween, volgde stapvoets. Samen schakelden we, haar hand op de mijne en in een vloeiende beweging liet ik mijn hand doorgaan, streek vluchtig langs haar knie, cirkelde speels over haar bovenbeen, gleed langzaam verder langs haar dij tot ik niet verder kon en liet mijn vingertoppen rusten in het dal. Een gloeiende warmtebron. Mijn vingers masseerden alsmaar warmer wordende spijkerstof tot vocht er doorheen sijpelde. Een straalkachel. Buiten deed het dampende water van de inweekboog zijn werk.
Haar spieren spanden zich krampachtig en haar pupillen leken op zwarte gaten. Ze kreunde, ze kreunde luider, alsmaar luider en opende haar rode vochtige lippen. Toonde haar stralend witte tanden. Ze sloot haar ogen en liet zich na een eeuwigheid tevreden glimlachend zijwaarts zakken tot haar hoofd op mijn schoot rustte. Haar warme adem tegen mijn been. Mijn andere been. Ergens daartussen. Exact ertussen. Een beweging bij mijn schoot en het geluid van een rits die tergend langzaam werd geopend. Ik liet het portierraam zakken. ‘Wat wil je dat ik doe?’ vroeg ze met hese stem. Een jonge vent knielde naast de auto. ‘Doe maar een bodempakket,’ zei ik met schorre stem. Hij knikte en liep weg. ‘Met alle plezier,’ fluisterde ze vanaf mijn schoot, terwijl haar hand onder mijn shirt gleed. De jongen loodste ons tot een voorwiel in de geleiderail van de wasstraat stond en zij woelde met een hand door mijn borsthaar en masseerde mijn tepels. Ik zette de pook in zijn vrij, klaar voor een beurt – en zij volgde mijn voorbeeld, nadat ze eerst mijn broekriem losgespte en onnodige kledingstukken omlaag schoof.

Met een ferme druk op een rode knop startte hij de machine. De mijne was al eerder in beweging gekomen. Ze streek er zachtjes en plagend langs, trok spoortjes met haar lange nagels. Plotseling omklemde haar hand mij stevig en de auto schokte, kwam in beweging, schoof met korte rukken naar voren. Stevige borstels bewerkten de lak. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes en genoot.

Sproeiers doemden op. Haar hand verdween en maakte plaats voor warme vochtige lippen en hete adem. Voor mijn ogen zochten ontembare stromen heet water hun weg. Haar tong bewoog in cirkeltjes van boven naar beneden en weer terug naar de hemel. Het water begon te schuimen. Eerst lichtjes, maar al gauw veranderde het in een witschuimende stortvloed.

Sneller dan ons lief was stonden we weer buiten. We keken elkaar aan. Dit was nog maar het bodempakket. Het werd tijd voor een totaalpakket. Ik draaide de auto en terwijl ze haar stoel achterover liet zakken en het zich gemakkelijk maakte sloot ik aan bij de korte rij voor de ingang van de wasstraat.

[img]http://home.wxs.nl/~keeskrick/verhalen/wasstraat.jpg[/img]


Kees

Zelfstandig schrijver en fotograaf

9 reacties

Godspeed · 21 januari 2003 op 08:22

Vergeet niet eerst een paar keer te remmen voordat je weer de weg op gaat.
😉
Godspeed
:pint:

Casper · 21 januari 2003 op 20:47

Spannende column Kees!
Leuk om eens een totaal vernieuwende column te lezen op Column X! 😛
Ik was vandaag ook in de wasstraat, helaas alleen…

gast · 22 januari 2003 op 13:01

[email]vinbary@yahoo.co.uk[/email
Waarom gebeurd MIJ dat nou nooit? (nou ja, nooit..
uh..?,…?)Dat ik geen auto heb, bedoel ik.
Het zij je gegund oude schuimmarcheerder!
P.S.
Ben blij en trots dat ik je flessenpost van overzee heb mogen ontvangen ! Ome Ko zag het drijven bij de sluis en heeft het uit het water gevist.

Kees · 22 januari 2003 op 13:48

Flessenpost? Wat bedoel je?

Overigens parkeer ik dagelijks in een modderiggebied. Binnenkort maar weer eens naar de wasstraat…

gast · 22 januari 2003 op 15:08

[email]vinbary@yahoo.co.uk[/email]
Die foto van die boot bedoel ik; “heb flessenpost ontvangen” heb ik toch in morsetaal aan je uitgezonden met mijn zaklantaarn? Was jij dat dan niet op die dijk gisteravond?
Er klopt iets niet, er zit een mol in de organisatie. Zou dat die vervelende R@@F soms weer zijn? Die zo ons op een verkeerd been probeert te zetten ? Of is Ome Ko niet te vertrouwen?

Kees · 22 januari 2003 op 16:26

Nee, het is geen mol. Ik sta niet bekend om mij bijzonder hoge intelligentie.

Kees Schilder · 22 januari 2003 op 18:17

Wow, Kees.Echt een te gekke collumn.Je weet de fantasie behoorlijk te prikkelen.Geweldig!!
groet
kees

Mercurius · 23 januari 2003 op 12:52

Nou, nou Kees. Jij beheerst ook ieder literair genre! Zoiets doet wel wat met mijn gedachten hoor! Gelukkig kan ik ook typen met één hand. 😆
Heb je je op hol geslagen fantasieën al weten te beteugelen of komt er nog een vervolg?

Ciao Mercurius.

Kees · 23 januari 2003 op 20:41

Heer Kees en dame Mercurius, bedankt voor de complimenten. Meer volgt… binnenkort…

Groetjes, Kees

Geef een reactie

Avatar plaatshouder