Het regent en mijn mobiel krijst. Twee depressieve zaken in mijn leven in één keer.
Hoe krijg ik het toch elke keer weer voor elkaar.
‘Met mij!’
‘Ben je op kantoor?’
‘Wie vraagt dat?’
‘Lul niet Kees. Ik wil dat je me een dienst bewijst.’
‘Geen probleem Jansen. Kom naar mijn kantoor.’
‘Nee, dat lukt niet. Wat ik nodig heb is….’ ‘Ben je vanavond vrij Jansen? Ik heb een nieuw stekkie gevonden. Daar vind je ongelooflijk lekkere..’
‘Ik ben getrouwd, Kees!!’
‘Godver.. wanneer?’
‘Je bent op de bruiloft geweest!’
‘O ja. Hoe is het met je vrouw?’
‘Geweldig. Je krijgt de groeten van haar.’
‘Ze kan mijn bloed wel drinken, Jansen’
‘Nee hoor, ze loopt met je weg. Maar even wat anders; kun je hier naartoe komen?’
‘Waar is hier?’
‘Stadskantoor. Daar zitten wethouders soms, weet je nog?’
‘Mijn auto is stuk Jansen. De buurjongen heeft suiker in mijn tank gegooid.’
‘Waarom?’
‘Waarom niet? Deed jij dat nooit vroeger? Ik wel. Nu nog zelfs. Om precies te zijn, drie minuten geleden. In de tank van mijn buurjongen’s vader. Voor de volledigheid en om het af te ronden heb ik ook de banden lek gestoken.’
Ik wil het niet horen Kees.Ik verwacht je.

Dus neem ik een taxi. De chauffeur heeft een tulband op en is mobiel aan het bellen terwijl hij rijdt. De taal waarin hij spreekt doet denken aan een blazer waarmee je bladeren van gazon en terras verwijdert. Af en toe krijg ik de neiging hem op zijn rug te kloppen omdat ik bang ben dat er een visgraat in zijn keel is blijven steken.
Even later zit ik bij Wethouder Prof.Dr. Jansen op kantoor. Zijn secretaresse brengt koffie.
‘Nieuwe secretaresse, Jansen?’
‘Ja dat gaat soms zo,’ zegt Jansen met een bezorgde frons op zijn kop.
‘Hoezo? Was je te zwaar geschapen voor de vorige?’
‘Ja ,zo kan ie wel weer. Mijn probleem is het volgende: ‘ik heb iemand een bouwproject toegewezen dat hem miljoenen oplevert. Om die toewijzing te belonen zou hij een donatie storten van driehonderdduizend euro naar mijn Stichting “help de padden overleven”
Helaas is hij die afspraak eh…vergeten? Ik wil graag dat jij hem even een geheugensteuntje gaat brengen samen met je vriend Ab.’
‘Zo hee!! Drie ton!! Ga je die padden allemaal een eigen kasteel met zwembad aanbieden of zo?’
‘Doe je het of niet, Kees?’
Mij best Jansen. Mijn honorarium bedraagt vijfduizend euro. En je mag het storten naar de rekening ‘help de Kezen overleven”.

To be kontinjoed

Categorieën: Liefde

11 reacties

pepe · 14 april 2007 op 08:07

[quote]help de Kezen overleven[/quote]

😆
Hij is weer toppie en ik ben erg benieuwd naar het tweede, derde en tigste deel.
Weer een Jansen, ik ben blij dat hij weer in beeld is.

Rose · 14 april 2007 op 08:13

Leest als een trein!!

WritersBlocq · 14 april 2007 op 10:17

Naais!!!

DriekOplopers · 14 april 2007 op 11:23

Dit is toch Kees op zijn best. Ben benieuwd naar het vervolg!

arta · 14 april 2007 op 15:07

😆 😆 😆
Op naar deel 2!

Li · 14 april 2007 op 21:22

Ben razend benieuwd of jullie op het rechte pad zullen belanden 😀

Li

KawaSutra · 14 april 2007 op 23:09

Bestaat er ook zoiets als Kezentrek? 😀

Prlwytskovsky · 15 april 2007 op 11:50

Aai em benieuwd naar part toe.

Dees · 15 april 2007 op 12:17

😆 😆 😆

pally · 15 april 2007 op 15:52

hij is weer mooi, painter! 😆

Mup · 15 april 2007 op 20:38

[quote]Was je te zwaar geschapen voor de vorige?’[/quote]

Even wat kritiek hier, Kees, vrouwen zijn n.l. altijd groter 😀

Groet Mup.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder